Έχω ένα μοναχοπαίδι 10 χρονών, αγοράκι, το οποίο το λατρεύω αλλά τώρα τελευταία δεν τα πηγαίνουμε καλά. Το πρόβλημα είναι το -βρόμικο- λεξιλόγιό του…

Ερώτηση. Έχω ένα μοναχοπαίδι 10 χρονών, αγοράκι, το οποίο το λατρεύω αλλά τώρα τελευταία δεν τα πηγαίνουμε καλά. Το πρόβλημα είναι το -βρόμικο- λεξιλόγιό του. Χθες με αποκάλεσε τρεις φορες προκλητικά με τη λέξη «μωρή». Την τελευταία μάλιστα κατάμουτρα και τότε αυθόρμητα του έριξα ένα χαστούκι. Να πω πως γενικά δεν το χτυπώ το παιδί παρά μόνο σε κάποιες τέτοιες στιγμές. Έχει φάει όμως για τον ίδιο λόγο χαστούκια και θέλω να ζητήσω την βοήθειά σας. Δεν θέλω να το επαναλάβω ξανά όμως ξέρω πως δεν θα σταματήσει να βρίζει. Το κάνει από μικρό μετά από 2-3 καυγάδες που άκουσε να έχω με τον άντρα μου και μιλάγαμε άσχημα ο ένας στον άλλο. Αυτό δεν επαναλήφθηκε ποτέ ξανά, όμως, το παιδί από τότε πήρε το λεγόμενο θάρρος και μας μιλάει πολύ άσχημα – πρώτα στον πατέρα του που το δέχεται πολύ πιο ψύχραιμα από μένα. Επίσης σε αυτές τις εκρήξεις βίας ο άντρας μου υποστηρίζει μπροστά του το παιδί. Τι άλλο μπορώ να κάνω για να το αντιμετωπίζω χωρίς όμως να το χτυπώ; Παρακαλώ βοηθήστε με γιατί το αγαπώ πολύ αλλά θολώνω με τα παιδιά που μιλούν άσχημα, δεν το ανέχομαι. Ακόμα να αναφέρω ότι είναι πολύ αδύναμος μαθητής και το παρακολουθούν από το Ιατροπαιδαγωγικό Νέας Σμύρνης.
Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το πρόβλημά μου και περιμένω μια συμβουλή.

 

Απάντηση. Γεια σας και σας ευχαριστούμε για το ερώτημα που απευθύνατε στο info kids.

Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα που το αποκαλώ: «Η τούρτα και το κερασάκι». Το κερασάκι είναι η βωμολοχία του γιού σας. Η τούρτα είναι το περιβάλλον μέσα στο σπίτι. Κάποιοι καυγάδες με το σύντροφο σας στο παρελθόν, ο τρόπος που εσείς διαχειρίζεστε την κατάσταση (μέσω σωματικής βίας), το ότι ερμηνεύετε αυτήν τη κατάσταση ως έλλειψη σεβασμού και τέλος το γεγονός ότι ο πατέρας του παιδιού το υποστηρίζει ανοιχτά μπροστά σε τέτοιες συγκρούσεις.

Η πρώτη κατάσταση, όπως λέτε, έχει βρει τη λύση της. Καυγαδίζετε διαφορετικά με το σύντροφό σας και αυτό είναι ένα πρώτο – πολύ καλό βήμα. Φυσικά θα υπάρχουν συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια αλλά το ζήτημα είναι ο τρόπος που γίνονται αυτές οι συγκρούσεις.

Το δεύτερο βήμα είναι να πάρετε εσείς προσωπικά την απόφαση να μην ξαναχτυπήσετε το παιδί, ότι και αν γίνει ότι και αν ειπωθεί. Κρίνετε από τη δική σας εμπειρία αν είχε αποτέλεσμα το ξύλο μέχρι τώρα. Το αποτέλεσμα δεν αφορά αν το παιδί σταμάτησε ή όχι κάποιες συμπεριφορές που δεν είναι επιθυμητές από εσάς. Το αποτέλεσμα θα φανεί στο σεβασμό που δείχνετε ο ένας στον άλλον μέσα στη σχέση γονέα-παιδιού.

Γράφετε ότι δεν «ανέχεστε» το γεγονός ότι ο γιος σας βρίζει. Πώς ερμηνεύετε αυτή του τη συμπεριφορά; Ως έλλειψη σεβασμού; Ως κ@λ@παιδαρισμό; Ως κάτι που θα γίνεται και στο μέλλον; Μήπως σκέφτεστε ότι «αποτύχατε» και ότι δεν είστε «καλή μητέρα»; Εσείς, ξεκουράζεστε; Διασκεδάζετε; Παίρνετε απόσταση από τον γονεϊκό σας ρόλο; Και τι γίνεται με τα πράγματα που δεν «ανέχεται» ο γιος σας; Ποιος δίνει φωνή σε αυτά και με ποιον τρόπο; Πώς θα μάθει να αποκτά υπομονή; Να διαχειρίζεται το θυμό του δημιουργικά; Να μην σας «προκαλεί»;

Πολλά τα ερωτήματα που καλείστε να απαντήσετε αλλά αν το κάνετε θα βρείτε και τη δύναμη και το κουράγιο ώστε να στηρίξετε την απόφασή σας να μη ξαναχτυπήστε το παιδί.

Καλό θα είναι όταν διαφωνείτε (είτε ο σύζυγος σας είτε εσείς) να μην παίρνει κανείς θέση (ενάντια στον άλλο γονιό) μπροστά στο παιδί. Μπορείτε λοιπόν να ζητήσετε από το σύζυγό σας να συζητήσει μαζί σας κάποια άλλη στιγμή τις διαφωνίες που έχει.

Ζητήστε βοήθεια και από το Ιατροπαιδαγωγικό αφού ήδη το παιδί το βλέπει κάποιος. Είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να πάρετε ιδέες και από εκεί. Τέλος, μην αμελείτε τον εαυτό σας. Για να φέρουμε εις πέρα τη δουλειά του γονιού , χρειάζεται να δώσουμε άπειρη φροντίδα και αγάπη στον εαυτό μας.

Σας ευχαριστώ και πάλι για το ερώτημα σας.

Νάνσυ ΨημενάτουΣύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: www.understanding-self.gr