Έχω μια κόρη σχεδόν τεσσάρων ετών. Όταν της ζητάω κάτι να κάνει δείχνει να αδιαφορεί πλήρως συνήθως και θα πρέπει τελικά, αφού το επαναλάβω αρκετές φορές, να το πω στο τέλος φωναχτά και θυμωμένα για να ακούσει…

Ερώτηση. Καλημέρα. Έχω μια κόρη σχεδόν τεσσάρων ετών. Όταν της ζητάω κάτι να κάνει δείχνει να αδιαφορεί πλήρως συνήθως και θα πρέπει τελικά, αφού το επαναλάβω αρκετές φορές, να το πω στο τέλος φωναχτά και θυμωμένα για να ακούσει (δεν έχει κάποιο πρόβλημα με την ακοή της).
Δεν μου αρέσει να της φωνάζω αλλά χάνω την υπομονή μου όταν για καθετί πρέπει να γίνεται ολόκληρο θέμα. Τι μπορώ να κάνω;

Απάντηση. Καλημέρα και ευχαριστούμε για την ερώτηση που απευθύνατε στο infokids.gr.

Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που χρειάζονται να απαντηθούν πριν απαντήσω!

Για παράδειγμα: Αυτό συμβαίνει πάντα; Συμβαίνει όταν είναι απορροφημένη στα παιχνίδια της; Συμβαίνει όταν της ζητάτε κάτι που δεν θέλει; (π.χ. Σταμάτα να παίζεις και έλα να φάμε για μεσημέρι). Τι γίνεται αν της ζητήσετε κάτι που θέλει; (π.χ. Καρδούλα μου, έχω ένα δώρο για σένα μέσα στο σαλόνι, μπορείς να το φέρεις εδώ;).

Την έχετε ρωτήσει ποτέ για ποιους λόγους φέρεται έτσι; Τι απαντά; Της έχετε εξηγήσει ότι είναι σημαντικό για σας κάποιες φορές να ανταποκρίνεται αμέσως π.χ. “Επειδή το πρωί βιάζομαι για βγω για ψώνια ή να πάω στη δουλειά, αυτό που χρειάζομαι από σένα είναι να συνεργάζεσαι όταν σου ζητάω να ντυθείς γιατί αλλιώς θα έχω πρόβλημα.”

Σε γενικές γραμμές και σε αυτήν την ηλικία που είναι τώρα η κόρη σας (είναι σε μία φάση αυτονομίας όπου το “όχι” και ο αρνητισμός κυριαρχούν) χρειάζεται να αλλάξουν οι γονείς τον τρόπο προσέγγισης αναπτύσσοντας στο παιδί περισσότερο διάλογο, δημοκρατία αλλά και την ευθύνη.

Έτσι για παράδειγμα μπορείτε να της πείτε: “Το απόγευμα θα πάω στο σούπερ μάρκετ. Αν θέλεις να έρθεις μαζί μου, όταν σου ζητήσω να ντυθείς, θα χρειαστεί να το κάνεις άμεσα αλλιώς δεν θα προλάβω να σε πάρω μαζί μου”. Αν σκοπεύετε να φύγετε στις 18.00 πείτε της μία φορά στις 17.30 να ντυθεί. Αν δεν είναι έτοιμη, αγκαλιάστε τη και φιλήστε τη και πείτε της: “Λυπάμαι που δεν είσαι έτοιμη, θα ήθελα να ερχόσουν, θα είχε πλάκα”! Και φύγετε μόνη σας! (Συνεννοηθείτε με κάποιον να είναι στο σπίτι ώστε να την αφήσετε).

Μην υποκύψετε σε παρακάλια, απειλές ή κλάματα. Κάντε αυτό σε διάφορα θέματα, ιδιαίτερα σε θέματα που ξέρετε ότι θα ήθελε να συμμετέχει. Προσοχή! Μην παρουσιάσετε το ζήτημα σαν τιμωρία: “Δεν ήσουν έτοιμη άρα δεν θα έρθεις”. Παρουσιάστε το ως φυσικό επακόλουθο. “Δεν ήσουν έτοιμη και λυπάμαι που δεν θα το μοιραστούμε αλλά πραγματικά αυτή τη φορά βιάζομαι”.

Δώστε χρόνο σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας. Πάρτε την απόφαση να δοκιμάσετε κάτι καινούργιο (αφού ο παλιός τρόπος δεν λειτουργεί). Θα συναντήσετε ίσως αντιδράσεις αλλά με αυτό τον τρόπο θα δώσετε ένα ισχυρό μήνυμα στο παιδί: Το ότι δεν μπορεί να σας ελέγχει μέσω αδιαφορίας, για κάθε ναι ή όχι που θα λέει υπάρχουν κάποια φυσικά επακόλουθα και δεν χρησιμοποιείται λεκτική βία ή φωνές για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.

Καλή επιτυχία!

Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: www.understanding-self.gr