Βιβλίο: Σαν στάχυα στο χρόνο

Λάρισα, 6 Μαρτίου 1770: Ο Οθωμανός κατακτητής ξεσπάει για ακόμα μια φορά τη μανία του σε αθώους ανθρώπους. Η συμφορά που χτυπάει την πόλη είναι τρομακτική, οι δρόμοι γεμίζουν πτώματα και ορφανά που τρέχουν να κρυφτούν. Δύο αδέρφια καταφέρνουν να γλιτώσουν και να φύγουν μακριά. Ο ένας παίρνει μοναδικό ενθύμιο το ρολόι του πατέρα του, ο άλλος δύο κοσμήματα της μητέρας. Οι μοίρες τους χωρίζουν για πάντα.

Δυο νεαρά αδέλφια κάτω από δραματικές συνθήκες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Τα βήματά τους βαριά μα και αποφασιστικά. Τώρα πια μόνη τους περιουσία δύο φυλαχτά να μαρτυρούν την κοινή μέχρι πρότινος ζωή τους. Χωριστοί και άγνωστοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά τους. Χαμένες πατρίδες, νέοι προορισμοί… Και ένα ημερολόγιο να καταγράφει τα χρόνια που κυλούν…

Πόλεις που μεταμορφώνονται… Ανατροπές, φόνοι, αιμομιξίες, αδικίες πορεύονται παράλληλα με τον έρωτα, την αγάπη, την ελπίδα.

Ζωές που εναλλάσσονται, πρωταγωνιστές του χθες που δίνουν τη θέση τους στους ήρωες του σήμερα. Στάχυα που χάνονται στο χρόνο… Και η ζωή, ένα ατελείωτο μωσαϊκό, αφήνει ανεξίτηλα τα ίχνη της καθώς η ιστορία εξελίσσεται και διαγράφει τους δικούς της κύκλους.

Πολλά χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωση, οι απόγονοι των δύο παιδιών βρίσκονται στο θεσσαλικό κάμπο προκειμένου να φτιάξουν τις ζωές τους. Μέσα από τα μάτια τους περνούν τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, οι μεγάλες υποθέσεις του έθνους τούς επηρεάζουν και μεγαλώνουν το βάρος στους ώμους τους. Και τελικά έρχεται μια νέα γενιά, απαλλαγμένη από τα αμαρτήματα του παρελθόντος, να ξανασμίξει την κληρονομιά που είχαν αφήσει τα δύο αδέρφια και να ολοκληρώσουν έναν μεγάλο κύκλο.

Το “Σαν στάχυα στο χρόνο”, το συγκλονιστικό ντεμπούτο της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου, είναι πρώτα απ’ όλα μια βαθύτατα ανθρώπινη ιστορία, η αφήγηση της τύχης μιας οικογένειας που διασχίζει το χρόνο, η τοιχογραφία μιας ταραγμένης εποχής. Έντονα χρώματα και μυρωδιές ξεπηδούν απ’ τις σελίδες του βιβλίου, ανοίγοντας ένα παράθυρο με πανέμορφη θέα σε μια γοητευτική εποχή.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ ΣΤΑΥΡΑΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ “ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ”

 
– Η πολύπαθη πατρίδα μας δέχτηκε πολλά πλήγματα από Οθωμανούς και Γερμανούς δυστυχώς, η Λάρισα πιστεύετε λίγο παραπάνω; Λόγω του ότι δεν απελευθερώθηκε τόσο γρήγορα;
Από όσα έχω διαβάσει, η Λάρισα, παρόλο που απελευθερώθηκε σχεδόν πενήντα χρόνια αργότερα από την νότια Ελλάδα, δεν δέχτηκε περισσότερα πλήγματα από τους Οθωμανούς, από όσα δέχτηκαν άλλες πόλεις ή περιοχές της πατρίδας μας. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο στην περίπτωση των Γερμανών, λόγω της οικονομικής σημασίας και της γεωγραφικής της θέσης.

– Η φυσιογνωμία της πόλης πιστεύετε ότι ενέχει -είτε το θέλουμε είτε όχι- το τουρκικό αλλά και το εβραϊκό στοιχείο;
Όσον αφορά στο τουρκικό στοιχείο, υπάρχει μεν, αλλά το βρίσκει κανείς στην ρυμοτομία του κέντρου (παλιά πόλη) και σε λίγα κτιριακά απομεινάρια. Αντίθετα, η εβραϊκή κοινότητα εξακολουθεί να ζει και να υπάρχει, έστω και αποδυναμωμένη αριθμητικά.

– Η οδύνη του χαμού της Σμύρνης μπορεί να μας συνετίσει στο να μην εμπιστευόμαστε τις ξένες δυνάμεις;
Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι, γενικότερα, πρέπει να ενεργούμε και να φροντίζουμε για το καλό της πατρίδας βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και να μη στηριζόμαστε μόνο στην όποια ξένη βοήθεια.

– Η Λάρισα όπως την περιγράφετε στο βιβλίο σας ξεκίνησε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων για να γίνει ένας κόμβος εμπορικός τόσο σε τρόφιμα όσο και σε ζώα. Πού έχασε το παιχνίδι στη συνέχεια;
Η γεωγραφική θέση της Λάρισας είναι αναμφισβήτητα κομβική, τόσο σε επίπεδο της Θεσσαλίας, όσο και στο επίπεδο όλης της χώρας. Στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας ήταν κόμβος, έστω και αν οι μετακινήσεις ήταν προβληματικές. Όταν η Θεσσαλία απελευθερώθηκε, άρχισε η ανάπτυξη του λιμανιού του Βόλου, εξυπηρετώντας καλύτερα τη συγκοινωνία και τις εν γένει μεταφορές. Όσα χρόνια δεν υπήρχε ανεπτυγμένο οδικό δίκτυο, η Λάρισα έμεινε στη σκιά. Έπρεπε να περιμένει την κατασκευή της Εθνικής Οδού, μαζί με τον εκσυγχρονισμό των χερσαίων μεταφορών για να ανακτήσει και πάλι τη σημασία της.

– Ο μακρινός πρόγονος των ηρώων σας, γιατί πιστεύετε ότι διάλεξε να ζει σε Τύρναβο και Λάρισα ενώ είχε επιλογές διαφορετικές ανάλογα με τα χρήματα που διέθετε;
Ο ήρωας- όπως και οι υπόλοιποι- είναι φανταστικός. Εγώ ήθελα να γράψω για την πατρώα γη μου, γι’ αυτό επέλεξα να πάει και να μείνει εκεί. Αν δεν το έκανα, το βιβλίο θα αναφερόταν σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Άλλωστε, αναφέρεται στο βιβλίο ότι η καταγωγή της οικογένειας είναι η Λάρισα, καθώς και η επιθυμία του πατέρα του να επιστρέψει στην Μητέρα Πατρίδα- πράγμα που το σέβεται και το τηρεί.

– Είναι σημαντικό ότι ο Τύρναβος τον 17ο και 18ο αιώνα είχε 18 εκκλησίες και τρία τζαμιά. Γιατί στις μέρες μας δεν δεχόμαστε να δημιουργήσουμε εστίες θρησκευτικές μουσουλμανικές; Είναι οι μνήμες που θεριεύουν άσχημα;
Όσα τζαμιά και να έκτισαν οι Τούρκοι εκείνα τα χρόνια, τα έκτισαν σαν μουσουλμάνοι κατακτητές.

– Οι ήρωές σας γεννήτορες μιας μεγάλης σειράς απογόνων έζησαν έντονα πάθη, δημιούργησαν περιουσίες, άλλες χάθηκαν από αποκοτιά, άλλες πολλαπλασιάστηκαν. Η αγάπη ήταν η κινητήριος δύναμη για όλα;
Οι ήρωές μου αντιπροσωπεύουν πολλούς ανθρώπινους χαρακτήρες. Η αγάπη, άλλοτε υπάρχει μέσα τους, άλλοτε όχι. Όταν υπάρχει, βέβαια, ναι, είναι η κινητήρια δύναμή τους. Όταν δεν υπάρχει, τότε το κυρίαρχο πάθος τους βγαίνει μπροστά και ορίζει τη ζωή τους, φέρνοντας τα ανάλογα αποτελέσματα.


– Οι ζωές μας τελικά είναι στάχυα στο χρόνο; Απ’ όποια οικογένεια κι αν κατάγεται ο καθένας μας.

Το στάχυ είναι αρκετά ανθεκτικό σε πολλές καταιγίδες. Καταφέρνει να καρπίσει- πολλές φορές πλούσια-, δηλαδή να φτάσει στον προορισμό του, ανάλογα με τον καιρό και τον τόπο. Θα έλεγα ότι οι ζωές μας είναι σαν τα στάχυα πολλές φορές, αλλά όχι πάντα. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν ούτε το παραμικρό εμπόδιο, άνθρωποι που δεν καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό τους, έστω κι αν δεν αντιμετωπίσουν Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες.


– Τι πιστεύετε ότι θα γίνει με αυτή τη κρίση που ζει πάλι η Ελλάδα. Το βιβλίο σας μιλάει για πολλές κρίσεις αλλά απ’ όλες βγαίναμε και ανασταινόμασταν.

Η Ιστορία είναι γεμάτη με κρίσεις. Η Ελλάδα, σαν χώρα με ιστορία χιλιάδων ετών, έχει αντιμετωπίσει πάμπολλες. Επειδή πιστεύω ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται και επειδή είμαι αισιόδοξη από τη φύση μου, πιστεύω ότι κι αυτή η κρίση θα περάσει.

– Η Λάρισα από όμορφη πόλη γιατί έγινε ένα οικοδομικό έκτρωμα; Γιατί συναίνεσαν όλοι προς τούτο;
Η πολεοδομική κατάσταση της Λάρισας αποτελεί τυπικό παράδειγμα πόλης που το κέντρο της είχε δημιουργηθεί επί τουρκοκρατίας και δεν άλλαξε όταν στην συνέχεια ήρθαν οι πολυκατοικίες. Η ανυπαρξία δομών και η έλλειψη χρημάτων από πλευράς κράτους, οδήγησε τους ιδιοκτήτες σε παντελή ελευθερία κινήσεων, προκειμένου να αποκτήσουν μία σύγχρονη κατοικία στα οικόπεδα που η αξία τους συνεχώς αυξανόταν. Δεν υπήρχε κανείς να φέρει αντίρρηση, γιατί όλοι ζητούσαν το ίδιο πράγμα.

– Τι γεύση θέλετε ν’ αφήσει το βιβλίο σας στον αναγνώστη σας;
Μια γεύση αισιοδοξίας και πίστης ότι θα τα καταφέρουμε για άλλη μια φορά.

Ας γνωρίσουμε τη συγγραφέα

“Ήθελα να γράψω για την πατρίδα μου τη Λάρισα, την ιστορία, τους ανθρώπους της, τις δυσκολίες που έζησε, την άναρχη πόλη που έφτασε να είναι.” Έτσι ξεκίνησε την έρευνά της για τη Λάρισα η συγγραφέας Δήμητρα Παπαναστασοπούλου. Το βιβλίο της με τίτλο «Σαν στάχυα στο χρόνο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ σε μαγνητίζει από τις πρώτες σελίδες. Κι όταν φτάσεις στο τέλος λες, μα πώς είναι δυνατόν να πέρασαν τόσες σελίδες πάνω από 500 και να μην το πήρα είδηση. Οι ήρωες ζουν τα πάθη τους ερωτικά, βουλιμικά, φιλοχρήματα, πολιτικά. Ένα είναι σίγουρο. Ότι η χώρα μας πέρασε πολλές κρίσεις και το βιβλίο είναι μάθημα ζωής για όλους μας. Η συγγραφέας είναι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε και τώρα. Πιστεύει στη δύναμη της γυναικείας φύσης και λέει ότι πρέπει να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Στην ουσία η ιστορία της είναι το ημερολόγιο επιβίωσης ενός γενεαλογικού δέντρου που ξεκίνησε πριν την απελευθέρωση της Λάρισας και συνεχίστηκε μέχρι πριν από λίγα χρόνια.

Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε στη Ρόδο (ΑΣΤΕΡ) και στη Θεσσαλονίκη (Ανωτάτη Βιομηχανική), όπου έμεινε και εργάστηκε για 20 χρόνια. Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα.
Η έρευνα για την πόλη της τη Λάρισα αποδείχτηκε εύκολη. Ό, τι ζήτησε το βρήκε, και μάλιστα, αρκετές φορές οι δρόμοι που άνοιγαν οδηγούσαν σε περισσότερες πληροφορίες. Το βιβλίο γράφτηκε μέσα σε εννέα μήνες, με καθημερινή δουλειά. Σ αυτή τη συνέντευξη μπορείτε να γνωρίσετε τη συγγραφέα από λίγο πιο κοντά.

ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Εκδόσεις: Διόπτρα

Συγγραφέας: Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

Σελίδες: 536

ISBN: 978-960-364-466-8

Τιμή: €17.00

Αγορά