Είμαι μια μαμα 39 ετών και έχω δύο κόρες 5,5 και 3,5 ετών αντίστοιχα. Και οι δύο μου κόρες πάνε στο ίδιο σχολείο και την περασμένη εβδομάδα η μεγάλη μου κόρη γύριζε κάθε μέρα στο σπίτι με διάφορα μικροπράγματα: βιβλία με αυτοκόλλητα, μαγνητάκια, γλυφιτζούρια. Οταν τη ρωτούσα που τα βρήκε μου έλεγε ότι της τα έδινε η δασκάλα γιατί ήταν καλό παιδί. Παρ’ όλο που στο σχολείο της υπάρχει αυτή η τακτική με ανησύχησε ως γεγονός και σήμερα μίλησα με την δασκάλα της. Μου επιβεβαίωσε ότι τα πράγματα τα έπαιρνε μόνη της και ότι της είχε ήδη μιλήσει και εξηγήσει ότι δεν παίρνουμε πράγματα που δεν μας ανήκουν. Επίσης της είπε ότι επειδή ήταν η πρώτη φορά δεν θα μου το έλεγε οπότε δεν μπορώ να της μιλήσω εεγώ απευθείας για το θέμα. Τι με συμβουλεύετε; Πώς να το χειριστώ; Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει πολύ;
Σας ευχαριστώ
Απάντηση
Γεια σας και σας ευχαριστούμε για το ερώτημα σας.
Όταν ένας γονιός ανακαλύπτει ότι το παιδί του κλέβει έρχεται αντιμέτωπος με πολλά και διάφορα συναισθήματα. Φόβος, θυμός , ανησυχία. Το θέμα είναι όμως ότι πολλές φορές οι ενήλικοι μεταφράζουν τις πράξεις των παιδιών τους «με ενήλικη σκέψη» πράγμα που σημαίνει ότι αποδίδουν στα παιδιά κίνητρο και… ραδιουργία! Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα.
- Ας δούμε κάποιους από τους λόγους που τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας κλέβουν:
- Δεν κατανοούν πλήρως τι σημαίνει «αυτό δεν μου ανήκει.» Η φιλοσοφία των παιδιών είναι «Αν κάτι είναι δικό μου, είναι δικό μου και αν κάτι είναι δικό σου και αυτό είναι δικό μου επίσης».
- Μπορεί να θέλει να τραβήξουν την προσοχή.
- Μπορεί να είναι θυμωμένα με κάτι και να αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο.
- Μπορεί να αντιγράφουν μια συμπεριφορά που είδαν στο σχολείο.
Όμως , όποιος και αν είναι ο λόγος (και αυτός μόνο με προσωπική συζήτηση και εξερεύνηση) μπορεί να έρθει στην επιφάνεια) καλό είναι να θυμόμαστε ότι η διαδικασία της απόκτησης προσωπικής ηθικής απαιτεί να περάσουμε πρώτα κάποια όρια! Η ηλικία που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η κόρη σας είναι μια ηλικία που το παιδί διαμορφώνει τη συνείδηση του.
Πολλοί γονείς φοβόνται ότι αν το παιδί κλέβει τώρα θα κλέβει επ΄άπειρον πράγμα το οποίο δεν ισχύει, αν πάρουμε κάποια μέτρα.
Να τι προτείνεται:
- Πρώτα απ΄όλα ψυχραιμία! Προσπαθήστε να εξερευνήσετε τους λόγους που οδήγησαν το παιδί στο να πάρει κάτι που δεν του ανήκει. Αφιερώστε χρόνο και κουβέντα στο παιδί σας ώστε να δείτε από την πλευρά του παιδιού τι το έσπρωξε να κάνει αυτή την επιλογή. Κάντε τις απαραίτητες αλλαγές που χρειάζεται.
- Έπειτα, ενημερώστε το παιδί ότι, αν αντιληφθείτε ότι θα ξαναπάρει κάτι το οποίο δεν του ανήκει θα υπάρξουν συνέπειες και προσδιορίστε τις εκ των προτέρων. Για παράδειγμα κάποιοι γονείς μπορεί να πουν: « Αν κλέψεις ξανά και πέσει στην αντίληψη μου, θέλω να γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να σε καλύψω και θα απαιτήσω από σένα να επιστρέψεις τα αντικείμενα από εκεί που τα πήρες».
- Εξηγήστε στο παιδί ότι οι συνέπειες που θα θέσετε, δεν είναι μία πράξη τιμωρίας εκ μέρους σας αλλά μία πράξη αγάπης. Το αγαπάτε τόσο , που δεν θα το αφήνατε να φέρεται με έναν τέτοιο επικίνδυνο τρόπο στον εαυτό του.
- Αποφύγετε τα κηρύγματα και τις υπερβολές. Η φράση: «Εμείς δεν είχαμε ποτέ κλέφτες στην οικογένεια μας» ή «Μας ντρόπιασες» ή «Θα φύγεις από το σπίτι αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο» φέρνουν μ ό ν ο αντίθετα αποτελέσματα.
- Τώρα το γεγονός ότι η δασκάλα διάλεξε να διαχειριστεί το θέμα με αυτό τον τρόπο μπορεί και να έχει (ή να μην έχει) αποτέλεσμα. Ο χρόνος μόνο θα δείξει. Μπορεί για το παιδί να είναι αρκετή μια τέτοια αντιμετώπιση. Το μειονέκτημα με τον παραπάνω τρόπο είναι ότι δεν σας δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσετε το «γιατί».
- Η εμπιστοσύνη του παιδιού προς τη δασκάλα δεν πρόκειται να χαθεί αν η δασκάλα του πει κάτι σαν: «Αποφάσισα ότι θα μιλήσω στη μητέρα σου για αυτό που έγινε γιατί θεωρώ τελικά ότι είναι κάτι που πρέπει να το γνωρίζει.» Όπως και να έχει (με αφορμή αυτό το περιστατικό) καλό είναι να ενημερώνετε το σχολείο του παιδιού, για το πώς θέλετε να διαχειρίζονται τέτοια θέματα.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: https://www.facebook.com/understanding.self.gr [2]
——————————————————————————–