Η κόρη μου είναι μοναχοπαίδι 4 ετών και το ζήτημα είναι ότι κάποιες φορές η συμπεριφορά της απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά ξεπερνά τα όρια…

Ερώτηση: Καλησπέρα και συγχαρητήρια για τη στήλη σας. Η κόρη μου είναι μοναχοπαίδι 4 ετών και το ζήτημα είναι ότι κάποιες φορές η συμπεριφορά της απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά ξεπερνά τα όρια. Αρνείται να μοιράζεται τα παιχνίδια και τα πράγματά της, εκνευρίζεται, επιτίθεται φραστικά και τα κοροιδεύει. Επίσης προβαίνει σε συγκρίσεις με τα άλλα παιδιά, συνέχεια θέλει να είναι πρώτη, η μεγαλύτερη κλπ. Πως μπορώ να τη βοηθήσω να αλλάξει τη συμπεριφορά της; Ευχαριστώ και αναμένω την απάντησή σας.

Απάντηση

Γειά σας και σας ευχαριστούμε για την ερώτηση που απευθύνατε στο infokids.Πάρα πολλοί γονείς έχουν ένα φόβο! Ο φόβος είναι ο εξής: «Μήπως η τωρινή συμπεριφορά του παιδιού μου, το συνοδεύει για όλη του τη ζωή; Και αν στα 4 φέρεται με αυτόν τον τρόπο πως θα φέρεται στα 14»; Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα παιδιά περνάνε αρκετές «φάσεις» που με την κατάλληλη βοήθεια εκ μέρους των γονέων μένουν απλά… «φάσεις»!
Τώρα στη δική σας περίπτωση αυτό που είναι καλό να αποφεύγεται είναι το να απομονώνεται αυτή τη συμπεριφορά και να μιλάτε στην κόρη σας συνεχόμενα για αυτή. Αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς τύπου: «Είσαι εγωίστρια», «Δεν θες να μοιράζεσαι», «Φέρεσαι σαν κακομαθημένο» κ.ο.κ. Αντίθετα πείτε της πόσο όμορφα νοιώσατε όταν την είδατε να μοιράζεται ένα παιχνίδι της. Πείτε κάτι σαν: «Σε θαύμασα όταν έδωσες το παιχνίδι σου» ή «Μου άρεσε πολύ όταν μου έδωσες να κρατήσω την κούκλα σου». Προσοχή μη φθάσουμε στο άλλο άκρο! Να θεωρούμε δηλαδή μόνο τη δοτικότητα ως προτέρημα και ως «καθαρό εγωισμό» την άρνηση του παιδιού να μοιραστεί. Ολοι οι άνθρωποι θέλουμε να έχουμε τα δικά μας πράγματα. Και είναι εντάξει να μη θέλουμε να τα μοιραζόμαστε πάντα. Μιλήστε στην κόρη σας, επίσης, χωρίς λόγια! Με το παράδειγμα σας. Αφήστε να δει την χαρά που παίρνετε εσείς όταν μοιράζεστε κάτι. Αφήστε την, τέλος να γευτεί τις φυσικές συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς. Αν κάποιο παιδί την «απομονώσει» από το παιχνίδι και εκείνη θυμώσει, σχολιάστε ανάλαφρα κάποια στιγμή αργότερα: «Αναρωτιέμαι αν είχες θελήσει να δώσεις τη μπάλα σου να παίξετε μήπως είχες διαφορετικό αποτέλεσμα»
Όσο αφορά τη πρωτιά… Μάθετε να δίνετε σημασία στη διαδικασία και όχι στο αποτέλεσμα. Ξεκινήστε να δίνετε θετική ανατροφοδότηση για ότι κάνει σε σχέση με την διαδικασία π.χ πείτε κάτι σαν «Μου άρεσε που προσπάθησες να ζωγραφίζεις», «Σε θαύμασα που προσπάθησες να σκαρφαλώσεις» κ.ο.κ. Σε μια κοινωνία που ο «δεύτερος» που πήρε το αργυρό μετάλλιο θεωρείτε «νικημένος» τα μηνύματα που παίρνουν τα παιδιά από πολύ μικρά είναι ότι πρέπει να είναι πρώτα. ‘Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα – κατά τη γνώμη μου – που μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του είναι να το βοηθήσει να «χαλαρώσει» απέναντι σε αυτήν την κατάσταση.

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: www.understanding-self.gr