Έναν νέο τρόπο να εντοπίζουν πρόωρα εκείνους που θα αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν ερευνητές. Σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, ένα νέο αιματολογικό διαγνωστικό τεστ εκτιμάται ότι θα μπορεί στο μέλλον να ανιχνεύει τον διαβήτη μέχρι και δέκα χρόνια πριν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα.
Πιο συγκεκριμένα επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, υπό τον Τόμας Γουάνγκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό «Nature Medicine», εστίασαν την προσοχή τους στις μεταβολές που παρατηρούνται σε μια ομάδα συγκεκριμένων χημικών μεταβολιτών (μορίων τα οποία εμπλέκονται στη διαδικασία του μεταβολισμού στο σώμα), που βρίσκονται στο αίμα και συσχετίζονται με την πάθηση, η οποία συνδέεται με τη διαταραχή της ορμόνης ινσουλίνης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υψηλά επίπεδα πέντε αμινοξέων, σε συγκεκριμένους συνδυασμούς μεταξύ τους, «δείχνουν» την εμφάνιση του διαβήτη. Μάλιστα, όσοι έχουν τα υψηλότερα επίπεδα αυτών των αμινοξέων παρουσιάζουν τέσσερις έως πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο, σε σχέση με όσους έχουν τα χαμηλότερα επίπεδα. Οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι θα μπορέσουν να βασιστούν σε αυτούς τους νέους βιολογικούς δείκτες, για να προβλέπουν πρόωρα την εκδήλωση της πάθησης.
Ο διαβήτης τύπου 2 είναι ο συχνότερος διαβήτης στους ενηλίκους. Σπουδαίος προδιαθεσικός παράγοντας για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 είναι η παχυσαρκία. Η παχυσαρκία προδιαθέτει στην ανάπτυξη ινσουλινοαντοχής πιθανόν λόγω της παραγωγής από το λιπώδη ιστό ουσιών που ελαττώνουν την ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη. Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό.
Στον διαβήτη τύπου 2, τα συμπτώματα είναι πιο ήπια και η πιθανότητα εμφάνισης διαβητικής κετοξέωσης είναι μικρή. Παρ’ όλ’ αυτά, ο κίνδυνος απώτερων και σοβαρών επιπλοκών παραμένει υψηλός. Το πρώτο βήμα στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής του ασθενούς με στόχο την απώλεια βάρους, την αύξηση της σωματικής άσκησης και την υγιεινή διατροφή. Εάν κριθεί απαραίτητο, χρησιμοποιούνται αντιδιαβητικά φάρμακα. Στην περίπτωση που η θεραπεία αποτύχει, κρίνεται σκόπιμη η χορήγηση ινσουλίνης για τον έλεγχο και αυτών των ασθενών.
Έτσι λοιπόν, η ανάπτυξη ενός έγκαιρου διαγνωστικού τεστ θα επιτρέψει ακριβώς την ανίχνευση της νόσου πριν προλάβει να απορρυθμίσει τον οργανισμό, με πιθανές επιπτώσεις προβλήματα στην καρδιά, τα νεφρά, εγκεφαλικό, τύφλωση, ακρωτηριασμό κ.α..