- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Ο γιος μου φοβάται. Από μικρή ηλικία -1 έτους- τον τρομάζει ο ήχος μηχανής ή ‘γκαζιάρικων’ οχημάτων που περνούν έξω από το σπίτι, τον τρομάζει η δυνατή φωνή, ακόμα και οικείων του ανθρώπων…

Ερώτηση: Ο γιος μου είναι σχεδόν 4 ετών (παρά 3 μήνες) και φέτος πήγε για 1η φορά σε παιδικό σταθμό. Στην 1η συνάντηση με τη δασκάλα του μας είπε ότι παιδαγωγικά είναι μια χαρά (συμμετέχει, έχει καλή μνήμη, επεξεργάζεται πληροφορία με ευκολία, τα πάει καλά με τα παιδιά, δείχνει ενδιαφέρον για μάθηση).
Στη διάρκεια της συζήτησης ανέφερα το θέμα του ‘φόβου’ το οποίο με απασχολεί. Από μικρή ηλικία – 1 έτους – τον τρομάζει ο ήχος μηχανής ή ‘γκαζιάρικων’ οχημάτων που περνούν έξω από το σπίτι, τον τρομάζει η δυνατή φωνή, ακόμα και οικείων του ανθρώπων, τον φοβίζει η μεταμφίεση μεγάλων ανθρώπων σε ήρωες τηλεοπτικούς, φοβάται το λύκο και ʽκακούςʼ ήρωες από παιδικά (Δρακουμέλ από τα στρουμφάκια, δράκους, κ.λπ.) και δεν θέλει να ξαναδεί το παιδικό. Η δασκάλα ενδιαφέρθηκε και ρώτησε την ψυχολόγο που συνεργάζονται, η οποία είπε ότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποιο τρέχον πρόβλημα (εφόσον η φοβία αυτή δε συνοδεύεται από άλλες αντιδράσεις) αλλά μάλλον προέρχεται από κάποια εμπειρία που έχει καταγραφεί στο μυαλό του σε μικρή ηλικία. Μου πρότεινε να κάνω κάποιο ραντεβού με την ψυχολόγο, χωρίς το παιδί, για να πάρει κάποιο ιστορικό και να εντοπίσουμε την πιθανή αιτία για να τη δουλέψουμε. Τι προτείνετε? Να τρέξω άμεσα ή να περιμένω να δω πώς θα εξελιχθεί. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθεια.

Απάντηση
Γεια σας και σας ευχαριστούμε για το ερώτημα που απευθύνατε στο info-kids.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν άλλες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού, μοιάζει να μην υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τα παιδιά περνούν φάσεις που έχουν φοβίες και η δική μας συμπεριφορά τα βοηθά (ή όχι) να τις προσπεράσουν με επιτυχία.

Πώς βοηθάμε ένα παιδί;
– Δεν το ενοχοποιούμε.
– Δεν το υποτιμάμε.
– Δεν γελάμε με τους φόβους του (Ελα μωρέ μεγάλο παιδί είσαι).
– Δεν το συγκρίνουμε με άλλα παιδιά.

αλλά,

– Σεβόμαστε τους φόβους του.
– Προσπαθούμε να τους κατανοήσουμε ρωτώντας το ίδιο το παιδί.
– Μοιραζόμαστε τυχόν δικές μας φοβίες που είχαμε εμείς ως παιδιά και τους τρόπους που τις αντιμετωπίσαμε (ή όχι).
– Παίζουμε παιχνίδια ρόλων μαζί του (π.χ πάμε μαζί του σε μια μηχανή και το αφήνουμε να ανοίξει το γκάζι και να “ελέγξει μόνο του” το θόρυβο ή το κάνουμε εμείς και του ζητάμε να μας σταματήσει την ώρα που θα φοβηθεί κ.ο.κ)
– Του λέμε ότι ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που είναι χρήσιμο να το έχουμε γιατί μας προειδοποιεί όταν κινδυνεύουμε και το βάζουμε να μας εξηγήσει πως νιώθει ότι κινδυνεύει το ίδιο.

Όμως, ο μόνος αρμόδιος για το αν το παιδί χρειάζεται κάτι παραπάνω ή όχι είναι ένας Παιδοψυχολόγος.

Σας ευχαριστούμε και πάλι για το ερώτημα σας.

Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: www.understanding-self.gr [2]