Eίμαι μια μητέρα δύο παιδιών 6 χρονών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Ο μικρός μου είναι λίγο έως πολύ ζωηρός, ίσως όπως τα περισσότερα αγορια. Tο θέμα είναι όμως ότι έχουμε πρόβλημα με τα όρια του τα οποία συνήθως τα ξεπερνά…

ΕΡΩΤΗΣΗ: Eίμαι μια μητέρα δύο παιδιών 6 χρονών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Ο μικρός μου είναι λίγο έως πολύ ζωηρός, ίσως όπως τα περισσότερα αγόρια. Το θέμα είναι όμως ότι έχουμε πρόβλημα με τα όριά του, τα οποία συνήθως τα ξεπερνά, παλιότερα ίσως περισσότερο από ό,τι τώρα. Ένα άλλο θέμα είναι ότι πολλές φορές χτυπά χωρίς λόγο -ή έτσι πιστεύω- τα άλλα παιδιά, άλλοτε επίτηδες και άλλοτε ώς παιχνίδι. Βοηθήστε με, λέγοντάς μου τι να κάνω και πώς να χειριστώ το θέμα.

Απαντά η Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Τηλ. 6972.076.562, Ιστοσελίδα: www.understanding-self.gr


ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γεια σας και σας ευχαριστούμε για την ερώτηση που απευθύνατε στο infokids.gr. Πάλι για να απαντήσω θα χρειαστεί να ρωτήσω κάποια πράγματα (τα οποία θα ρωτήσετε εσείς τον εαυτό σας) και έτσι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία σύνθεση!
Ποια όρια ξεπερνά; Σε σχέση με ποια θέματα; Τα όρια που θέτετε είναι συνήθως ευέλικτα ή άκαμπτα; Με ποιους τρόπους προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια που βάζετε; Τα καταφέρνει ή μένουν σταθερά;
Σε γενικές γραμμές καλό είναι να έχετε στο μυαλό σας τα εξής: Τα όρια στη ζωή ενός παιδιού είναι χρήσιμα μόνο όταν μπαίνουν προς όφελος του παιδιού και όχι προς όφελος του γονιού. Τα παιδιά έχουν ανάγκη τα όρια όταν αυτά πάνε χέρι-χέρι με την αγάπη. Τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται καθώς μεγαλώνει το παιδί και να μπαίνουν άλλα κατάλληλα για την ηλικία του και την υπευθυνότητά του. Λίγα είναι τα όρια που συνήθως μένουν άκαμπτα, τα άλλα μπορούν να είναι διαπραγματεύσιμα (π.χ έχουμε πει τηλεόραση μόνο το Σάββατο και την Κυριακή αλλά σήμερα που είναι Δευτέρα ξέρω ότι έχει ένα έργο με τον αγαπημένο σου ήρωα και σου επιτρέπω να το δεις).
Το γεγονός ότι χτυπά άλλα παιδιά, πάλι, αφορά το πώς αντιλαμβάνεται αυτή την πράξη. Για παράδειγμα: Χτυπάτε εσείς ως μέσο «νουθέτησης» καμία φορά; Το πιο πιθανόν είναι ότι και εκείνος αναπαράγει το ίδιο. Δεν το κάνετε καθόλου αλλά εκείνος το κάνει; Μιλήστε μαζί του και ρωτήστε τον για ποιο λόγο καταφεύγει σε αυτή τη συμπεριφορά; Τι πιστεύει ότι θα αλλάξει όταν το κάνει αυτό; (π.χ. με πειράζουν και όταν τους χτυπάω σταματάνε). Διδάξτε άλλους τρόπους διαπραγμάτευσης κ.ά. Μιλήστε λίγο για το πώς πιθανόν να αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι όταν τους χτυπάνε (φόβο, πόνο, ντροπή).
Ας μην ξεχνάμε, τέλος, ότι τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία είναι γεμάτα ενέργεια και θα χρειαστεί να βρούμε τρόπους να την εκτονώσουν με υγιή τρόπο.
Ευχαριστούμε και πάλι για την ερώτηση σας!