«Και οι δύο μας αγαπάμε τον γιο μου εξίσου πολύ»: Η ιστορία μιας γυναίκας που απέκτησε παιδί μέσω παρένθετης

Κάποιες περιπτώσεις καταλήγουν στις εφημερίδες, όπως εκείνη της γυναίκας από την Κόρινθο, που στα 52 της αποφάσισε να βοηθήσει την κόρη της να αποκτήσει παιδί και τελικά, με την έγκριση του δικαστηρίου, έμεινε ξανά έγκυος. Κάποιες άλλες περιπτώσεις δημοσιεύονται χωρίς ονόματα. Οπως εκείνη της γυναίκας από την Κρήτη, που κατόπιν πολλής σκέψης, τον Ιανουάριο του 2008 αποφάσισε να βοηθήσει την αδελφή της να γίνει μητέρα και γέννησε δύο κοριτσάκια –δηλαδή τα ανιψάκια της– στη Μαιευτική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο Ηράκλειο.

Αλλά οι πιο πολλές περιπτώσεις μένουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των ιατρικών δωματίων. «Στην Ελλάδα ζούμε», λέει ο γιατρός ενός από τα κέντρα που αναλαμβάνουν να βοηθήσουν γυναίκες να αποκτήσουν παιδιά με τη μέθοδο της παρένθετης μητέρας.

«Από τις γυναίκες που έρχονται σε μας σχεδόν καμία δεν το λέει σε κανένα πέρα από τη μάνα και τον πατέρα της»

Για κάθε μία από αυτές τις γυναίκες το να μείνει έγκυος ήταν για πολύ καιρό η μόνη της ευχή. «Ινομυώματα» ή «συγγενής απουσία μήτρας» ή «πολλαπλές αποβολές». Με το που ξεκινάς αυτό το ρεπορτάζ, οι άνθρωποι σου μιλούν για παθήσεις που δεν έχεις ξανακούσει. Αυτές, δηλαδή, που απαγορεύουν σε μια γυναίκα να κάνει παιδιά. Και που τη στρέφουν στην πύλη των κέντρων εξωσωματικής γονιμοποίησης, για να καταφέρει να μείνει έγκυος. Ή, αν μιλάμε για την τάση των τελευταίων ετών, για να βρει μια άλλη γυναίκα που θα φέρει το δικό της παιδί στον κόσμο: μια παρένθετη μητέρα.

«Πολλοί τα μπερδεύουν», λέει ο γιατρός, «και θεωρούν πως η εξωσωματική και η μέθοδος της παρένθετης μητέρας είναι δύο διαφορετικές πρακτικές. Ενώ στην πραγματικότητα, η δεύτερη είναι μία ακόμη εφαρμογή της πρώτης». Με τη διαφορά πως, αν δεν υπάρξει νομική εμπλοκή, είναι πολύ πιο ανώδυνη για τη γυναίκα που θέλει να γίνει μητέρα.

«Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τι θα πει εξωσωματική. Πόσο μεγάλο βασανιστήριο είναι για το σώμα, πόσο ακυρωμένη νιώθεις κάθε φορά που δεν πετυχαίνει»

Η Α.Κ. στα 46 της χρόνια πλέον, έχει περάσει το στάδιο της εξωσωματικής «τόσες φορές που δεν θυμάμαι πόσες». Από τα 40 της που αποφάσισε πως θέλει να ζήσει τη μητρότητα, εκείνη και ο άνδρας της λένε πως «πρακτικά, ζούμε για τη μέρα που θα μας πουν «θα κάνετε παιδί».

Και κάθε φορά που η προσπάθεια αποτυγχάνει ή όταν αναγκάζεσαι να σταματήσεις να προσπαθείς για ένα διάστημα για να ηρεμήσει το σώμα σου, είναι σαν να σου αναβάλλουν τη συνέχεια της ζωής σου».

η παρένθετη μητέρα αναλαμβάνει αυτό που δεν μπορεί να κάνει η βιολογική μάνα του παιδιού να μεγαλώσει το έμβρυο στη μήτρα της

Με τα ωάρια της βιολογικής μητέρας και το σπέρμα του πατέρα, γίνεται η ένωση στην εξωσωματική και τα έμβρυα τοποθετούνται σε μια τρίτη γυναίκα, που μπορεί να φέρει εις πέρας την εγκυμοσύνη. Ή, τουλάχιστον, έτσι είναι το αρχικό σχέδιο. Γιατί η πραγματικότητα πολλές φορές εκπλήσσει.

Η άποψη του δικηγόρου

Ο Τ.Δ. είναι δικηγόρος κι έχει δει πώς λειτουργεί το σύστημα από κοντά. «Προσωπικά προσπάθησα να ασχοληθώ με τέτοια θέματα, αλλά έχει πολλές ερμηνείες ο νόμος», λέει. «Το δύσκολο σημείο συνήθως είναι η γυναίκα που κυοφορεί. Δεν μπορείς να παρακολουθείς τι κάνει ούτε να έχεις έλεγχο στην εγκυμοσύνη της. Κι αν κάτι πάει λάθος, βρίσκεται το αγέννητο παιδί στη μέση».

Ο γιατρός, βέβαια, λέει πως η μέθοδος μπορεί νομικά να έχει ακόμα προβλήματα, αλλά από επιστημονικής απόψεως δεν θεωρείται καινούργια. Οσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερες γυναίκες ακολουθούν αυτή την οδό για να γίνουν μητέρες.

«Εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε πέντε περιπτώσεις. Δύο επιτυχημένες, μία σε εξέλιξη και άλλες δύο σε πρώιμη φάση», λέει. Μου εξηγεί πως η ιατρική ομάδα δεν ανακατεύεται στις διαδικασίες. «Το ζευγάρι βρίσκει την παρένθετη μάνα και το δικαστήριο δίνει την έγκρισή του. Εμείς αναλαμβάνουμε το καθαρά ιατρικό μέρος. Αλλά πολύ συχνά έχουμε να κάνουμε με γυναίκες που έχουν ήδη ταλαιπωρηθεί από τις εξωσωματικές».

«Κάθε φορά έχανα το παιδί. Κάθε φορά η πίκρα ήταν σαν την πρώτη φορά»

Μία απ’ αυτές, και η Ε.Σ. «Μια διαρκής απογοήτευση» – έτσι περιγράφει το να προσπαθείς μάταια να μείνεις έγκυος. «Σαν να προχωράς στο κενό». Τέσσερις φορές η Ε.Σ. κατάφερε να μείνει έγκυος. «Κάθε φορά έχανα το παιδί. Κάθε φορά η πίκρα ήταν σαν την πρώτη φορά».

Μιλάμε στο τηλέφωνο και η χροιά της φωνής της αλλάζει όταν τη ρωτάω για τη Δ., την κοπέλα που τελικά γέννησε τον γιο της. «Είναι η καλύτερή μου φίλη», λέει.

Χάρη σ’ αυτήν, σήμερα η Ε.Σ. έχει ένα γιο τριών ετών. Τη ρωτάω πόσο εύκολο είναι να πάρεις από μια άλλη γυναίκα το παιδί που μόλις γέννησε. «Εγώ και η Δ. είπαμε πως ποτέ δεν θα αφήσουμε την κατάσταση μεταξύ μας να μπερδευτεί», απαντάει η γυναίκα.

«Οχι μόνο γιατί είμαστε φίλες. Αλλά κυρίως γιατί και οι δυο μας αγαπάμε τον γιο μου, αν όχι εξίσου πολύ, πάντως πάρα μα πάρα πολύ»

Διαβάστε επίσης:

Αγωνία στη Λάρισα: 41χρονη έγκυος στον 6ο μήνα διασωληνωμένη με κορωνοϊό

Η Πολεμική Αεροπορία γιορτάζει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ με ανοιχτές βάσεις για τους επισκέπτες και εντυπωσιακές επιδείξεις

FIRST Global Challenge: Χρυσό, αργυρό και χάλκινο μετάλλιο για τα Ελληνόπουλα στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής