Πώς να είστε “Ευτυχισμένοι μαζί” στη νέα σας μεικτή οικογένεια

Στη δημοφιλή ελληνική τηλεοπτική σειρά “Ευτυχισμένοι μαζί” παρουσιάζεται ένας τύπος οικογένειας, ο οποίος όχι μόνο έχει παρουσιάσει σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αλλά είναι και άκρως αξιοζήλευτος. Μια χωρισμένη μαμά και ένας χήρος μπαμπάς, ο καθένας “κουβαλώντας” τον δικό του πόνο μα και τα δικά του παιδιά, βρίσκουν ξανά τον έρωτα και τη χαρά της συντροφικότητας, χτίζοντας μια νέα οικογένεια, που μέσα από προβλήματα που αντιμετωπίζουμε λίγο-πολύ όλοι, καταφέρνει πάντως να παρέχει σε όλα τα μέλη της, κυρίως τα μικρότερα, ζεστασιά, ασφάλεια και ανεξάντλητη αγάπη. Η μεικτή ή ανασυσταμένη οικογένεια είναι μία πραγματικότητα, η οποία, όμως, χωρίς την κατάλληλη διαχείριση μπορεί να δημιουργήσει δισεπίλυτα προβλήματα στα μέλη της. Η ψυχολόγος-οικογενειακή σύμβουλος κ. Λίλιαν Σουμέλη μιλά στο Infokids.gr για το ποια μπορεί να είναι αυτά και τι οφείλουν τότε να κάνουν οι γονείς.

Γιατί η ελληνική οικογένεια τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μεγάλη αύξηση των «ανασυσταμένων» οικογενειών;

Σε κάθε σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία οι ταχείς κοινωνικο – οικονομικές και δημογραφικές αλλαγές  συντελούν  στη δημιουργία διαφορετικών μορφών οικογένειας. Πρόκειται για ποικίλα πάζλ από «πληθώρα» συνδυασμών και αλληλεπιδράσεων στους τύπους συμβίωσης των ανθρώπων.

Στην Ελλάδα πράγματι μέσα από έρευνες φαίνεται να υπάρχει όλο και περισσότερο αύξηση στη δημιουργία ανασυσταμένης/μεικτής οικογένειας. Η ανασυσταμένη/μεικτή οικογένεια υπάρχει από την ένωση ενός ζευγαριού μετά από διαζύγιο ή χηρεία (του ενός ή και των δύο συντρόφων) με το παιδί/α από προηγούμενο/ους γάμου/ς.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όσο και αν αλλάζει σχήμα η  οικογένεια θα είναι πάντοτε για τα μέλη της πηγή προστασίας και συναισθηματικής ασφάλειας.

Ποιο είναι το «μυστικό» των ευτυχισμένων μεικτών οικογενειών;

Η οικογενειακή ευτυχία δεν εξαρτάται απαραίτητα από τη μορφή της οικογένειας. Είναι γεγονός ότι η μεικτή οικογένεια απαιτεί μία περαιτέρω προσοχή στη διαχείριση από τα μέλη της λόγω της πολυμορφίας του οικογενειακού συστήματος.

«Μυστικό» ή «συνταγή» δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά, αν θα μπορούσα να μιλήσω, ενδεικτικά για κάποιους τρόπους διαχείρισης σίγουρα θα στεκόμουν στο ρόλο του ζευγαριού που αποφασίζει από κοινού να δημιουργήσει μεικτή οικογένεια. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην συναισθηματική ετοιμότητα, εξέλιξη και κίνητρο του ζευγαριού για μια νέα αρχή μέσα σε μία νέα  ιδιαίτερη σύνθεση συμβίωσης.

Η σταθερότητα, η ισορροπία και η ποιοτική επικοινωνία στη σχέση του ζευγαριού αλλά και των υποομάδων που δημιουργούνται ανάμεσα στα μέλη μιας ανασυσταμένης/μεικτής οικογένειας είναι παράγοντες που θα «διευκολύνουν» στην ομαλή προσαρμογή και στη συναισθηματική ικανοποίηση του οικογενειακού συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση, για την καλύτερη διαχείριση του οικογενειακού συστήματος της μεικτής οικογένειας χρήσιμο θα ήταν το ζευγάρι να συμβουλευτεί ψυχολόγο.

Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί/έφηβο να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα της μεικτής οικογένειας;

Χρειάζεται αρκετός χρόνος για την ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ των μελών, την αποδοχή και ένταξη του παιδιού/έφηβου στη μεικτή οικογένεια.

Αναπτυξιακά συνήθως το παιδί προ σχολικής και σχολικής ηλικίας μπορεί να αποδεχτεί πιο εύκολα τη νέα μορφή οικογένειας με τις συχνά αναμενόμενες και φυσιολογικές συμπεριφορές ζήλειας, θυμού.

Στην προ εφηβεία και εφηβεία μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία αποδοχής στα νέα δεδομένα συμβίωσης της οικογένειας. Στις ήδη υπάρχουσες αλλαγές της εφηβείας με τις φυσιολογικές αναμενόμενες αντιδράσεις του εφήβου έρχεται να προστεθεί η διαχείριση των έντονων συναισθημάτων στην ένταξή του στην ανασυσταμένη/ μεικτή οικογένεια.

Ο γονιός είναι σημαντικό να αναγνωρίσει τις ανάγκες του παιδιού/εφήβου και να του δώσει τον απαραίτητο χρόνο, χώρο και συναισθηματική υποστήριξη που τόσο πολύ χρειάζεται.

Τι πρέπει να κάνει ο γονέας ώστε να βοηθήσει το παιδί/έφηβο να προσαρμοστεί στη νέα οικογένεια;

Καταρχήν εξυπακούετε ότι ο γονιός/το ζευγάρι πριν ένα νέο ξεκίνημα ζωής θα πρέπει να είναι σίγουρος και ευτυχής με την απόφασή του. Καλό θα είναι λοιπόν εγκαίρως να συζητήσει με το παιδί/έφηβο την επιθυμία για μία εκ νέου οικογένεια. Με αυτό τον τρόπο του δίνει τον χρόνο να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, να θέσει τις απορίες, να συζητήσουν για τη νέα μορφή οικογένειας. Είναι σημαντικό ο γονιός να γνωρίζει ότι ο ίδιος με τον/την σύντροφό του θα αποφασίσουν για την πορεία τους ως ζευγάρι.

Η προσαρμογή του παιδιού/εφήβου αλλά και όλων των μελών της οικογένειας όπως προανέφερα είναι μία σταδιακή διαδικασία που χρειάζεται συνεχή μέριμνα για επαναπροσδιορισμό των συναισθηματικών αναγκών, ορίων και κανόνων, αξιών και κοινή στάση του ζευγαριού αλλά και ευελιξία. Όλα αυτά μπορούν να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν μέσα από τον σεβασμό και την ποιοτική επικοινωνία των μελών.

Τα παιδιά πρέπει να αποκαλούν το νέο/ τη νέα σύντροφο του γονιού τους «μαμά» και «μπαμπά»;

Η προσφώνηση «μαμά» και «μπαμπά» συνηθίζεται προς τον βιολογικό γονιό και αποτελεί μέρος της διαφύλαξης της θέσης και σχέσης του γονιού με το παιδί.

Από την άλλη σε ειδικές περιπτώσεις όπως η χηρεία δεν υπάρχει «συνταγή» στο πως ένα παιδί/έφηβος θα νιώσει να αποκαλέσει το/τη σύντροφο του γονιού του εφόσον μιλάμε για διαφορετικά παζλ της ανασυσταμένης/μεικτής οικογένειας με τη μοναδικότητα στις σχέσεις, τις ιδιαίτερες, τις διαφορετικές συνθήκες μέσα στις οποίες δύο οικογένειες ενώνονται και εξελίσσονται στο χρόνο.

Η ποιότητα στη σχέση των μελών, ο σύνδεσμος και η αγάπη που θα αναπτυχθεί στην οικογένεια δεν κρίνονται από την προσφώνηση στο νέο /νέα σύντροφο και γι` αυτό δεν θα πρέπει να ο γονιός να πιέζει το παιδί/έφηβο σε οποιαδήποτε προσφώνηση εκείνο επιλέξει.