“Ο 2χρονος γιος μου είναι πολύ απαιτητικός και δεν θέλει να του χαλάμε χατίρι. Τον αγαπάμε πολύ αλλά δυσκολευόμαστε πολύ με την ανατροφή του γιατί οι απαιτήσεις του δεν σταματούν ποτέ. Μόλις του φέρουμε αντιρρήσεις αρχίζουν οι φωνές και τα κλάματα. Τι να κάνω;”
Απαντά η Κρυσταλλία Σαρκηνιώτη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Η ανοχή στη ματαίωση είναι μία δεξιότητα που είναι απαραίτητο το παιδί να αρχίσει να διδάσκεται, γιατί μέσα από αυτή τη δεξιότητα το παιδί μαθαίνει πώς να αναβάλει την ικανοποίηση των επιθυμιών του, πώς να δέχεται και να αντιδρά στην απαγόρευση και, εν τέλει, να ρυθμίζει τα συναισθήματά του. Έτσι, όταν το παιδί αντέχει το γεγονός ότι οι επιθυμίες του δεν είναι δυνατόν να ικανοποιούνται πάντα και ότι οι επιθυμίες του πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα και τους άλλους γύρω του, μαθαίνει τα προσωπικά του όρια αλλά και τα όρια των άλλων.
Με αυτόν τον τρόπο του δίνεται η ευκαιρία να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει ότι δεν έχει πάντα εκείνο τον έλεγχο αλλά και ότι παράλληλα ελέγχεται από το περιβάλλον του (π.χ. τους γονείς του). Τη σταδιακή αυτή εξοικείωση με τη ματαίωση το παιδί θα την υιοθετήσει αργότερα και στο σχολικό του περιβάλλον. Επομένως, όταν το παιδί μπορεί και ανέχεται τη ματαίωση των επιθυμιών του, τότε είναι λιγότερο απαιτητικό και περισσότερο συνεργάσιμο και υπομονετικό.
Τα υγιή όρια ανάμεσα σε γονιό και παιδί είναι απαραίτητα για την ομαλή τους συμβίωση καθώς και προϋπόθεση ενός βασικού αισθήματος ασφάλειας. Προσπαθήστε να θέτετε τα όριά σας με τον σεβασμό που αυτά απαιτούν στην προσωπικότητα του παιδιού, χωρίς να τα προσαρμόζετε στις δικές σας ανάγκες ή να τα επιβάλλετε με εξουσία.
Όρια σημαίνει και αμοιβαίες συμφωνίες. Προετοιμάστε τον για τις συνέπειες τις μη υπακοής και τηρήστε τις. Εξηγήστε του ότι δεν έχει το δικαίωμα να παρεισφρύει στα όριά σας και να διεκδικεί κάθε στιγμή κάτι από εσάς, αλλά οφείλει να μάθει να το ζητάει και να αντέχει την ματαίωση.
Μήπως εσείς οι ίδιοι λειτουργείτε εγωιστικά απέναντι στο παιδί και ούτε εσείς το ακούτε; Η δυνατότητα να ακούμε το παιδί μας συναισθηματικά και να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του κάθε στιγμή, και όχι τη δική μας ανάγκη να του επιβληθούμε, είναι μια δεξιότητα που κάθε γονιός οφείλει να κατακτήσει.
Γονείς που οι ίδιοι είναι απαιτητικοί με τους άλλους και κυριαρχούνται από ένα μόνιμο αίσθημα ανικανοποίητου, εύκολα περνούν αντίστοιχες τάσεις στα παιδιά τους. Καλλιεργήστε την επικοινωνία μαζί του και ρωτήστε τον τι είναι αυτό που νιώθει όταν του χαλάτε το χατίρι και τι τελικά τον κάνει να αποφεύγει την συνεργασία μαζί σας.