- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

«Πάρα πολύ ωραίος θεσμός το Ολοήμερο Σχολείο –αλλά να γιατί το παιδί μου δεν θα συνεχίσει»

Για να γράφω αυτή την ώρα αυτές τις γραμμές, προφανές είναι, ότι είμαι μία εργαζόμενη μαμά. Full-time εργαζόμενη, για την ακρίβεια. Το ίδιο είναι και ο άντρας μου. Δικαιούμαστε, λοιπόν, μία «θέση» στο Ολοήμερο, την οποία προφανώς αξιοποιήσαμε από την πρώτη κιόλας μέρα που η κόρη μου ξεκίνησε να πηγαίνει στην Ά Δημοτικού. Μην έχοντας προηγούμενη επαφή με δημόσιο σχολείο όλα αυτά τα χρόνια, ομολογώ πως εξεπλάγην θετικά, τόσο με το γεγονός ότι τα παιδί μας θα είχε τη δυνατότητα να τρώει το μεσημεριανό της φαγητό στο σχολείο, όσο και με την ιδέα ότι θα έκανε τα μαθήματά της εκεί, άρα δεν θα είχε ιδιαίτερο «διάβασμα» στο σπίτι. Πρώτη Δημοτικού θα μου πείτε, πόσο διάβασμα να έχει; Όσο κι αν έχει –δεν είναι καλύτερα τα απογεύματα να τα περνά παίζοντας ή συμμετέχοντας στις δραστηριότητές της;

Δύο μήνες μετά, όμως, μετά λύπης μου επιβεβαιώνω την εντύπωση που έτσι κι αλλιώς έχω σχεδόν για κάθε δημόσια υπηρεσία: Ότι εξαρτάται αποκλειστικά από τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, το αν θα «εξυπηρετηθείς» ως φορολογούμενος πολίτης ή όχι… Αν είσαι τυχερός, ο άνθρωπος αυτός θα κάνει με συνέπεια τη δουλειά του. Στη δική μας περίπτωση… αποδειχτήκαμε άτυχοι.

Γεγονός είναι, ότι στην πρώτη συνάντηση με τον διευθυντή του σχολείου, το τοπίο ήταν θολό ως προς το τι ακριβώς θα έκαναν τα παιδιά αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό. «Μελέτη και κάποια δραστηριότητα ανάλογα με τον δάσκαλο που θα είναι διαθέσιμος», μας είχε πει σε γενικές γραμμές και εμείς -αδαείς όπως ήδη σας είπα- απλά ελπίζαμε.

Σήμερα το πρωί, ζητήσαμε η κόρη μου να μην συνεχίσει στο ολοήμερο. Ξέρετε γιατί;

Γιατί αυτό που γίνεται εκεί μόνο μελέτη δεν είναι

Γιατί από την πρώτη κιόλας μέρα ανακαλύψαμε πως επέστρεφε στο σπίτι έχοντας κάνει τα μισά ή και καθόλου από τα μαθήματά της. Όταν τη ρωτήσαμε γιατί, η απάντηση ήταν ότι δεν πρόλαβε, γιατί ένα παιδάκι πέρασε τρέχοντας και της έριξε το νερό και έπρεπε να το μαζέψει και μια άλλη μέρα ένα άλλο της πήρε τα μολύβια και δεν της τα έδινε… και τέλος πάντων, καταλάβαμε ότι στην τάξη γινόταν ένας μικρός χαμός.

Και όταν τη ρωτήσαμε τι έκανε ο υπεύθυνος της τάξης εκείνη τη μέρα (και κάθε μέρα, δηλαδή), η απάντηση ήταν: Έπαιζε τάβλι στο tablet (!)

Πριν βιαστείτε να με κατηγορήσετε, ότι δεν το κάναμε θέμα όλο αυτό, θα σας πω, ότι φυσικά και το είπαμε, τόσο στη δασκάλα της όσο και στην διευθυντή του σχολείου. Και οι δύο απάντησαν αφενός, ότι αυτός είναι ο λόγος που και οι ίδιοι δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο ολοήμερο και αφετέρου, ότι πράγματι για ένα παιδάκι της Ά Δημοτικού, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μελετήσει υπό συνθήκες τόσης φασαρίας, μέσα σε μία τάξη, παρά χρειάζεται την ηρεμία του προσωπικού του χώρου.

Γιατί πόση ζωγραφική και πόσα παιδικά, πια;

Μετά τη μελέτη, τα παιδιά στο ολοήμερο, υποτίθεται ότι πρέπει να απασχολούνται με κάποια δραστηριότητα, ανάλογα με τον εκάστοτε διαθέσιμο δάσκαλο. Δύο μήνες τώρα, η κόρη μου επιστρέφει στο σπίτι με μία στοίβα από ζωγραφιές που έκανε κατά την διάρκεια αυτής της ώρας ή έχοντας δει Καραγκιόζη και Μικρούς Αϊνστάιν στην τηλεόραση. Σοβαρά τώρα; Αυτό σημαίνει Ολοήμερο; Αυτή είναι η δουλειά του «διαθέσιμου» δάσκαλου; «Έχεις άλλη λύση;» -θα πουν κάποιοι. Θα έρθω και σ’αυτό.

Για το απευκταίο «αν συμβεί κάτι»

Γιατί πήγα και είδα, και αυτό που είδα καθόλου δεν μου άρεσε. Δεν ξέρω πόσο κοντά είναι το δικό σας Δημοτικό σχολείο σε κάποιο Γυμνάσιο, πάντως στη δική μας περίπτωση χωρίζονται απλά από κάτι κάγκελα –κοινώς τα μικρά ανταλλάσσουν άνετα χειραψίες με τα κατά πολύ μεγαλύτερα παιδιά του Γυμνασίου. Ενίοτε ανταλλάσσουν και σφαλιάρες (είναι και κάτι μικρά… ζουζούνια!). Κι αν κάποια στιγμή που δεν θα τύχει να είναι κάποιος γονιός παρών – επειδή π.χ. θα έχει συνάντηση με τη δασκάλα του παιδιού του- ανταλλάξουν και κάτι άλλο; Ο άντρας μου με λέει υπερβολική –πριν μία εβδομάδα, ωστόσο, συνέλαβαν σπείρα ναρκωτικών σε σχολεία Βύρωνα-Παγκρατίου κ.λ.π. Αυτό δεν αρκεί;

Και καθώς παρατηρούσα τις εντελώς παράταιρες αυτές συναναστροφές μικρών-μεγάλων, αναρωτήθηκα αν συμβαίνει το ίδιο και στα διαλείμματα, όμως η κόρη μου μού είπε πως τότε υπάρχουν επιτηρητές. Και τώρα; Είδα κάποια στιγμή μία κυρία, να κάθεται στην άλλη άκρη του προαυλίου και να πίνει τον καφέ της. Κατάλαβα…

Γιατί μέσα στην ατυχία μας είμαστε από τους τυχερούς

Ρώτησα, λοιπόν, άλλους εργαζόμενους γονείς, που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο Ολοήμερο, τι κάνουν και με ένα στόμα μια φωνή απάντησαν «κέντρο μελέτης», υποδεικνύοντάς μου το φερόμενο ως «καλό» της περιοχής μας που ζητά 165 ευρώ/μήνα, για φαγητό, μελέτη και κάποιες δραστηριότητες, από τις 13:15 μέχρι ό,τι ώρα μπορεί ο γονιός να παραλάβει.

Εμείς είμαστε τυχεροί και έχουμε διαθέσιμο έναν παππού που είναι μορφωμένος άνθρωπος και μας έκανε την χάρη να θυσιάσει τη μεσημεριανή του σιέστα, για να παραλαμβάνει την εγγονή του από το σχολείο και να τη βοηθά λίγο με τα μαθήματα, στην «ηρεμία πλέον του προσωπικού της χώρου». Αυτό για φέτος. Από του χρόνου μπορεί να καταφύγουμε κι εμείς στη λύση των κέντρων μελέτης, τα οποία -ομολογουμένως- αποτελούν, όπως το αποκαλώ και συγχωρέστε μου την αργκώ, «τρελή μπίζνα»!

Για τους λιγότερο τυχερούς, που ούτε παππούδες έχετε ούτε 165 ευρώ τον μήνα, αλλά βλέπετε ότι «δουλειά» ούτε στο δικό σας Ολοήμερο γίνεται, ένα έχω να πω: Αναζητάτε καθημερινά στη σάκα του παιδιού τα σημειώματα της δασκάλας που απαριθμούν τα μαθήματα της επόμενης μέρας, βεβαιωθείτε ότι όλα τα μαθήματα αυτά έχουν γίνει, ελέγξτε ότι έχουν γίνει σωστά και αν όχι (εφόσον θέλετε να καλλιεργήσετε στο παιδί τη συνέπεια και το κίνητρο για καλές σχολικές επιδόσεις) καλέστε το να τα ξανακάνει. Να είστε, δηλαδή, κοντά στο παιδί και μην επαναπαύεστε, ότι όλα έχουν γίνει όπως πρέπει.

Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω, ότι αυτό που περιγράφω παραπάνω ισχύει σε όλα τα Δημόσια Σχολεία, ούτε ότι πρέπει να βάζουμε όλους τους εκπαιδευτικούς στο «ίδιο» καζάνι –γνωρίζω προσωπικά ορισμένους που πολλά Ιδιωτικά Σχολεία θα παρακαλούσαν να έχουν στο δυναμικό τους. Αυτό που πιστεύω, όμως, είναι ότι οι βάσεις των γνώσεων αλλά και της διαδικασίας της σχολικής μελέτης χτίζονται σε αυτές τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Αν χτιστούν σαθρά, αργότερα θα είναι πολύ δύσκολο να αντικατασταθούν με νέες.