Το Ολοήμερο Σχολείο είναι ένας θεσμός που αποτελεί μια κοινωνική ανάγκη και ταυτόχρονα πρέπει να έχει σημαντικό παιδαγωγικό/εκπαιδευτικό ρόλο. Ο τρόπος λειτουργίας του όμως δημιούργησε προβλήματα και δεν έπεισε την ελληνική οικογένεια και την εκπαιδευτική κοινότητα για τον παιδαγωγικό του ρόλο.
Η προετοιμασία των μαθημάτων της επόμενης μέρας συχνά δεν ολοκληρώνεται στο Ολοήμερο Πρόγραμμα, ενώ η διδασκαλία των επιμέρους γνωστικών αντικειμένων δεν εκλαμβάνεται ως εμπλουτισμός των γνώσεων των παιδιών αλλά ως απλή απασχόλησή τους.
Έτσι ενώ φαίνεται το Ολοήμερο Σχολείο να έχει πετύχει τον κοινωνικό του στόχο σε ότι αφορά τις ανάγκες των εργαζόμενων γονέων, δεν κατάφερε να αποτελέσει ένα σύγχρονο αναβαθμισμένο σχολείο με αυτοδύναμη ταυτότητα και καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα. Επίσης δεν περιόρισε τις εξωσχολικές δραστηριότητες των μαθητών παρά την παροχή ανάλογων δραστηριοτήτων στο πρόγραμμά του.
Βασικός λόγος για την αποτυχία αυτή είναι ότι λειτουργεί ως καθαρά επιπρόσθετος υποστηρικτικός θεσμός, χωρίς να συνδέεται με το κύριο σχολικό πρόγραμμα σπουδών και χωρίς να υπάγεται στα συστήματα ελέγχου και εποπτείας της συνολικής εκπαιδευτικής διαδικασίας. Υπάρχει, λοιπόν η κοινωνική και εκπαιδευτική ανάγκη για την ποιοτική αναβάθμιση του θεσμού του Ολοήμερου Σχολείου, σε σχολείο με ενιαίο διευρυμένο ωράριο.
Έτσι λοιπόν, το υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα διευρύνεται μέχρι τις 14.00μ.μ. Το σύνολο των διδακτικών ωρών από 174 διαμορφώνεται σε 210 και η διεύρυνση του ωραρίου αξιοποιείται ως εξής:
*Ενίσχυση του γλωσσικού μαθήματος
*Ενίσχυση της διδασκαλίας του μαθήματος των μαθηματικών
*Εισαγωγή των Αγγλικών στις Α΄ και Β΄ τάξεις και αύξηση των ωρών διδασκαλίας στις υπόλοιπες τάξεις με στόχο την τυπική και ουσιαστική εκμάθηση μιας προς το παρόν και αργότερα δύο ξένων γλωσσών, κατά τη φοίτηση των μαθητών στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση με παράλληλη πιστοποίηση του επιπέδου σπουδών
*Εισαγωγή του μαθήματος της Πληροφορικής σε όλες τις τάξεις υποχρεωτικού ωραρίου του δημοτικού με στόχο την πιστοποίηση κατά τη διάρκεια της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης.
*Αυξάνονται οι διδακτικές ώρες της Αισθητικής Αγωγής, και εισάγεται η Θεατρική Αγωγή στο υποχρεωτικό ωράριο σε όλες τις τάξεις.
*Εισαγωγή του θεσμού της φιλαναγνωσίας
*Οι ώρες του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής αυξάνονται για τις τέσσερις πρώτες τάξεις
*Ανανέωση των μεθόδων διδασκαλίας, οι οποίες από μετωπικές πρέπει να μετατραπούν σε μαθητοκεντρικές – συνεργατικές – διερευνητικές – βιωματικές – διαθεματικές, με τη χρήση των νέων τεχνολογιών.
*Με την αύξηση των ωρών του σχολικού προγράμματος και τη μείωση της ύλης, προβλέπεται η ενίσχυση βιωματικών προσεγγίσεων για τις σύγχρονες τάσεις της αγωγής: Εκπαίδευση για την Αειφορία, Αγωγή Υγείας, Αγωγή Καταναλωτή, Τοπογεωγραφία, Διατροφικές συνήθειες, Κυκλοφοριακή αγωγή, Ανακύκλωση, Υγιεινή, Καθαριότητα κλπ.
*Στο πρόγραμμα της προαιρετικής ζώνης 14.00 μμ – 17.00 υπάρχουν μαθήματα επιλογής και όχι υποχρεωτικά, σε αντίθεση με το ισχύον, και περιλαμβάνει τα εξής αντικείμενα: Αθλητισμός, Θεατρική Αγωγή, Πληροφορική, Αγγλικά, Μουσική Δεύτερη ξένη γλώσσα, Εικαστικά και Μελέτη 5 ώρες.