«Μια φορά και έναν καιρό στη Μαγική χώρα των Χριστουγέννων, δηλαδή στην Xmas-Land, μαζεύτηκαν τα ξωτικά, οι νεράιδες και τα παιδιά για να κάνουν συμβούλιο. Συμβούλιο γιατί λίγο πριν τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, κάποιος έλειπε από την χαρούμενη παρέα, κάποιος σημαντικός! Τα ξωτικά και οι νεράιδες μετρούσαν ξανά και ξανά τα παιδάκια και πάντα έβγαζαν να λείπει ένα! «Πώς θα γίνει η μεγάλη γιορτή, αν λείπει ένα από τα παιδάκια μας;» είπε θλιμμένη η νεράιδα του χιονιού. Ποιος λείπει, ποιος λείπει; αναρωτιόντουσαν τα παιδάκια, κοιτάζοντας μια αριστερά και μια δεξιά… «Λείπει η μικρή Χριστινούλα από την Ελλάδα!» είπε ο Giovanni…
“Θα πάω να τη βρω” είπε ο Τζιμ το ξωτικό. “Μα πως θα τη βρεις” ειπαν οι νεράϊδες, “δεν ξέρουμε που είναι!”. “Μην ανησυχείτε έχω GPS!” είπε ο Τζιμ και έφυγε για την Ελλάδα. Ο Τζιμ έφτασε στο σπίτι της Χριστινας και τη βρήκε ξαπλωμένη στο κρεββάτι της.
Ηταν άρρωστη και λυπημένη…”Τι σου συμβαίνει Χριστινούλα; Γιατί δεν ήρθες στην Xmas -Land?” ρωτησε το ξωτικό. “Αρρώστησα πριν απο λίγο καιρό και κανεις δεν ήρθε να με δει…δεν έχω φίλους…δεν με αγαπάει κανεις…”, είπε η Χριστινα. “Οι πραγματικοί φιλοι ενδιαφέρονται …όπως εγώ που ήρθα να σε βρω γιατί ολοι οι φίλοι σου στην Χmas- Land ανησύχησαν για σένα…”. “Αλήθεια!” η Χριστινα κοιταξε το ξωτικό με δυσπιστία αλλά ο Τζιμ της είπε οτι χωρις εκείνη ή χωρις καποιο άλλο παιδάκι δεν μπορούσαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα στην Χmas- Land, αφου οι νεραίδες και τα ξωτικά ζουσαν μέσα από τα παιδιά, από το γελιο τους.
Η Χριστινούλα συγκινήθηκε από τα λόγια του και ένα δάκρυ έτρεξε από τα μάτια της. Το ξωτικό φυσηξε απαλά και το δάκρυ πάγωσε και έγινε χιονονιφάδα και άρχισε να χιονίζει σιγα-σιγα. Η Χριστίνα χαμογέλασε και επιασε τον Τζιμ απο το χερι για να πετάξουν στην Xmas-Land. Θα ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα με τους φίλους της και πολύ γέλιο και τραγούδια και χορό.