Το να ανακαλύπτουμε την αστεία πλευρά ακόμα και των πιο σοβαρών γεγονότων στη ζωή μας δεν είναι προνόμιο του σύγχρονου ανθρώπου. Από αρχαιοτάτων χρὀνων ο άνθρωπος είχε ανάγκη να χαμογελάει, να γελάει, να ξεκαρδίζεται, το μόνο που διαφέρει είναι η εποχή, η αίσθηση του χιούμορ και βέβαια ο τρόπος που τα σπουδαιογέλοια άγγιζαν τον κόσμο, καθότι ήταν πνευματώδη και διδακτικά.
Σπουδαιογέλιον Ι
Στην Ελλάδα διαγωνίζονται αυτοί που έχουν σχέση με την τέχνη και κρίνουν οι ανίδεοι από τέχνη.
Ανάχαρσης
Σπουδαιογέλιον ΙΙ
Δεν έχουμε καμία σχέση με το θάνατο. Εφόσον ζούμε, ο θάνατος είναι απών.Όταν έρχεται, εμείς έχουμε φύγει.
Επίκουρος
Σπουδαιογέλιον ΙΙΙ
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει, απάντησε:
” Εξασκούμαι στο να μην απαγοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων”.
