Καλημέρα σας, είμαι 43 ετών και μητέρα ενός αγοριού 3,5 ετών. Ο γιος μου πάει σε δημόσιο παιδικό σταθμό. Πέρσι, κάθε πρωί όταν τον πήγαινα στον σταθμό έκλαιγε αλλά οι δασκάλες μου έλεγαν ότι μετά σταμάταγε. Φέτος συμβαίνει πάλι το ίδιο. Κάθε πρωί κλαίει από το σπίτι μέχρι να τον αφήσω. Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω; Επίσης ρωτάει κι επαναλμβάνει κάθε πρώί μέχρι να φτάσουμε πολλές φορές το ίδιο πράγμα: Ποιός θα πάει να τον πάρει από τον παιδικό σταθμό και παρόλο που τον βεβαιώνω συνέχεια ότι θα πάω εγώ ή η γιαγιά του, ξαναρωτάει μέχρι να φτάσουμε τουλάχιστον 10 φορές. Υπάρχει περίπτωση αυτό να είναι κάποιο πρόβλημα; Τον τελευταίο ενάμιση μήνα έχει αρχίσει να κρύβεται κάτω από τα σεντόνια ή πίσω από τις κουρτίνες. Βγάζει τα εσώρουχά του και ακουμπάει τα γεννητικά του όργανα πάνω στα υφάσματα ή πάνω στον αρκούδο που κοιμάται μαζί. Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω; Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Απάντηση

Απαντά η Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Πρώτα απ΄όλα το θέμα του αποχωρισμού. Υπάρχουν παιδιά που δυσκολεύονται να αποχωριστούν τους γονείς χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι ανησυχητικό. Όμως το ερώτημα εδώ είναι: “Αυτό το κάνει μόνο όταν πηγαίνει στον παιδικό σταθμό”; Γιατί αν ναι, τότε πρέπει να εξερευνήσετε προσεκτικά το πώς περνά εκεί πέρα.

Αν όχι, τότε μην μπαίνετε στη διαδικασία να απαντάτε 10 φορές στην ίδια ερώτηση. Μιλήστε του από βραδύς και πείτε του κάτι σαν: “Παρατηρώ ότι τον τελευταίο καιρό με ρωτάς συνέχεια το ίδιο πράγμα. Ποιος θα έρθει να σε πάρει από τον παιδικό σταθμό ενώ ξέρεις ότι έρχομαι εγώ ή η γιαγιά. Θα μπορούσαμε να περνάμε πολύ πιο ευχάριστα τον χρόνο μας μαζί το πρωί αλλά αυτό δε γίνεται γιατί ρωτάς ξανά και ξανά τα ίδια. Αυτό που θέλω να μάθω είναι γιατί σε αγχώνει το ποιος θα έρθει να σε πάρει και πώς μπορώ να σε βοηθήσω ώστε να περνάμε καλύτερα. Λοιπόν τι λες;”

Εδώ το ερώτημα που προκύπτει είναι: “Μήπως έχουν γίνει κάποιες μεγάλες αλλαγές στη ζωή του παιδιού που το αγχώνουν με κάποιο τρόπο;”

Τώρα όσο αφορά τα παιχνίδια που κάνει με τις κουρτίνες και τον αρκούδο χαρακτηρίζονται απολύτως φυσιολογικά. Τα παιδιά ανακαλύπτουν κάποια στιγμή στη ζωή τους τι ωραία που είναι όταν αγγίζονται (και τι καλύτερο όταν είναι κάτι μαλακό όπως ο αρκούδος). Αυτά τα παιχνίδια είναι παιχνίδια εξερεύνησης και δεν έχουν σεξουαλική χροιά, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς οι ενήλικοι. Ανακαλύπτουν μια πηγή ευχαρίστησης και εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε την ιδιωτικότητά τους και να μην τα ενοχοποιήσουμε γ’ αυτό που κάνουν.

Η εξερεύνηση αυτή είναι φυσική όταν είναι προϊόν ανακάλυψης του ίδιου του παιδιού προς τον εαυτό του και όχι επειδή κάποιος άλλος τον άγγιξε εκεί που δεν έπρεπε με τρόπο που δεν θα έπρεπε. Η εξερεύνηση αυτή είναι φυσική όταν δεν είναι η μόνη και η προτιμώμενη απασχόληση ενός παιδιού. Η εξερεύνηση αυτή είναι φυσική όταν ενσωματώνεται στο πλαίσιο του “μεγαλώνω και ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τον κόσμο.”

Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: https://www.facebook.com/understanding.self.gr