- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Αληθινή ιστορία: “Η επισκληρίδιος στην καισαρική μου δεν έπιασε – Ένιωθα τα πάντα κάθε στιγμή”

Στις μέρες μας η επισκληρίδιος [2] αναισθησία θεωρείται η πιο αποτελεσματική μέθοδος για την απαλλαγή της γυναίκας από τους πόνους του τοκετού.

Μάλιστα, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι επιδρά θετικά στην ψυχολογία της μητέρας, η οποία απαλλαγμένη από ωδίνες έχει συναίσθηση του τι ακριβώς συμβαίνει την ώρα που φέρνει στον κόσμο το μωράκι της.

Η Laura Ojeda Melchor, ωστόσο, ένιωσε κάθε κίνηση του γιατρού και του μωρού της, όταν αναγκάστηκε να γεννήσει με καισαρική και η επισκληρίδιός της δεν έπιασε.

«Πριν γίνω μητέρα κατέκρινα τις γυναίκες που αποφάσιζαν να γεννήσουν με καισαρική [3]. Πίστευα ότι τα μωράκια που γεννιούνται με καισαρική δεν γεννιούνταν πραγματικά, αλλά τα “τραβούσαν” από την κοιλιά της μητέρας τους!

Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου έζησα κάθε στιγμή στο έπακρο. Μετρούσα τις κλωτσιές του μωρού και βίωνα πραγματικά όλες τις αλλαγές στο σώμα μου. Προς το τέλος της 39ης εβδομάδας ανυπομονούσα όσο τίποτα άλλο να συναντήσω το μωράκι μου.

Την ημέρα πριν την εισαγωγή μου στο νοσοκομείο, ένας γιατρός – όχι εκείνη που με παρακολουθούσε – με εξέτασε και μου είπε πως το μωρό δεν ήταν έτοιμο να κατέβει.

Αυτές δεν είναι λέξεις που θέλει μια γυναίκα να ακούσει λιγο πριν γεννήσει. Και ήταν αλήθεια. Το σώμα μου αρνιόταν να μπει στη διαδικασία του τοκετού. Πάλευα για 24 ώρες μέχρι που το μωρό μου κουράστηκε. Οι παλμοί του είχαν μειωθεί και με κάθε σύσπαση το πράγμα γινόταν δυσκολότερο.

Τότε η γιατρός μου μου είπε: “Ίσως χρειαστεί να κάνουμε καισαρική. Είσαι έτοιμη για αυτό;”. Η ώρα ήταν 9:30 το βράδυ και ήδη προσπαθούσα πάρα πολλές ώρες να γεννήσω φυσιολογικά. Δεν το σκέφτηκα καν! “Ναι”, απάντησα. “Θέλω να γεννηθεί το μωρό με ασφάλεια”. Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόμουν όσα έλεγα για τα μωρά που γεννιούνται με καισαρική. Με ένοιαζε μόνο να κρατήσω το μωράκι μου αγκαλιά.

Οι νοσοκόμες μου έκαναν επισκληρίδιο και με διαβεβαίωσαν ότι δεν θα ένιωθα πόνο. Εκείνη τη στιγμή, όλα έγιναν όπως τα είπαν. Λίγο πριν το χειρουργείο, όμως, μία νοσηλεύτρια με τσίμπησε στην κοιλιά για να ελέγξει αν νιώθω πόνο και εξεπλάγην όταν της είπα πως ένιωθα όλα όσα γίνονταν.

Ζήτησα επιπλέον, φάρμακο, αλλά μου εξήγησαν ότι δεν μπορούσε να μου χορηγηθεί. Είχα, λοιπόν, 2 επιλογές: είτε θα γεννούσα χωρίς αναισθησία είτε θα έπρεπε να κάνω ολική αναισθησία – πράγμα που έθετε σε μεγάλο κίνδυνο το μωρό μου. Δεν τέθηκε συζήτηση.

Ξεκίνησα να γεννήσω με καισαρική χωρίς επισκληρίδιο.

Στο χειρουργείο ακούγονταν τραγούδια του Bob Marley και εγώ προσπαθούσα να ακούω μόνο αυτά και να σκέφτομαι παραλίες, νερά, ήσυχα και γαλήνια μέρη.

Μου εξήγησαν ότι θα νιώσω πίεση καθώς θα προσπαθούσαν να βγάλουν το μωράκι μου από την κοιλιά μου. Ήμουν τόσο αδύναμη που μόνο έγνεψα. Άρχισα απλώς να κουνάω το κεφάλι μου απαλά και σταμάτησα απότομα όταν ένιωσα ένα τεράστιο βάρος στο στομάχι μου!

Μια κραυγή πόνου μαζί με πνιγμένες βρισιές βγήκε από το στόμα μου, ενώ προσπαθούσα να μην κάνω εμετό όταν είδα τη γιατρό –και την ένιωσα- να σπρώχνει τα εσωτερικά μου όργανα για να πιάσει το μωρό [4].

Και μετά άκουσα το κλάμα του. Ένα μικρό αγοράκι προσγειώθηκε στην αγκαλιά μου και τα ξέχασα όλα. Κι όμως, δεν είχε τελειώσει τίποτα.

Έπρεπε η τομή να κλείσει. Ο σύζυγός μου πήγε με το μωρό όσο εγώ υπέμενα τη διαδικασία των ραμμάτων. Ευτυχώς, οι νοσοκόμες μπόρεσαν να μου χορηγήσουν λίγη μορφίνη και η κατάσταση ήταν πιο ήρεμη.

Μισή ώρα αργότερα, μεταφέρθηκα στο δωμάτιο και τότε μπόρεσα να δω, να αγκαλιάσω και να γνωρίσω το μωράκι μου – το οποίο ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ με καισαρική!

Ναι, η επισκληρίδιός μου δεν έπιασε. Ναι, γέννησα με καισαρική, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι καλωσόρισα ένα γλυκύτατο μωράκι που μου άλλαξε τη ζωή!».

πηγή: mom.com