- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Αν βάζεις τις φωνές στο παιδί για λάθη στην προπόνηση, ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις αυτό το κείμενο

«Για εσάς, τους μπαμπάδες αθλητών»

Έχετε βάλει τις φωνές στα παιδιά σας και μετά το έχετε μετανιώσει; Έχετε νιώσει (ή νιώθετε) ότι περιμένετε παρά πολλά από τα παιδιά σας;

Αρκετοί νομίζω ότι θα είστε «ένοχοι» στα παραπάνω δύο ερωτήματα.

Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω ένα κομμάτι από το βιβλίο του Dale Carnegie, “How to win Friends and Influence People”.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο συγγραφέας αναφέρει ένα δυνατό δοκίμιο με τίτλο “Father Forgets” του W. Livingston Larned. Αυτό το δοκίμιο είναι το μήνυμα ενός πατέρα προς το νεαρό γιο του, αναγνωρίζοντας την άδικη συμπεριφορά – μεταχείριση που του είχε δείξει. Επίσης, είναι η δέσμευση του να αλλάξει τους τρόπους του και να δει τον γιο του όπως ακριβώς είναι…ως απλό αγόρι…όχι ως άνδρα.

Αποφάσισα, λοιπόν, να αναδημοσιεύσω αυτό το κομμάτι (με την καλύτερη μετάφραση που μπορούσα να κάνω) πιστεύοντας να έχει μεγάλη απήχηση σε κάθε μπαμπά νέου αθλητή.

«Άκου γιε μου, σου τα λέω αυτά την ώρα που κοιμάσαι, ήρεμος κάτω από το ζεστό σου σκέπασμα. Πριν λίγα λεπτά, καθώς καθόμουν στον καναπέ και ήμουν πάλι απορροφημένος στο Facebook, ένα κύμα τύψεων με χτύπησε και με έκανε να έρθω στο προσκεφάλι σου… [2]

Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν ξαφνικά στο μυαλό: πόσες φορές σε επίπληξα καθώς ντυνόσουν για τον αγώνα σου επειδή δεν είχες προσέξει ότι η φανέλα σου ήταν λερωμένη. Πόσες φορές σου φώναξα όταν γύρισες από την προπόνηση και, ως μεγάλος, δεν καθάρισες τις επικαλαμίδες και τα παπούτσια σου από τις λάσπες.

Ακόμα και στην προπόνηση σου, σου βρήκα λάθη… Δεν έκανες εκείνη τη σωστή πάσα την ώρα που έπρεπε. Σούταρες κατευθείαν πάνω στον τερματοφύλακα ενώ θα μπορούσες να τον αποφύγεις.

Και όταν με ρώτησες μόλις βγήκες από το γήπεδο, με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο σου, «Πώς ήμουν σήμερα μπαμπά; [3]», συνοφρυώθηκα και σου απάντησα αυστηρά «Να είσαι καλύτερος την επόμενη φορά!». Και συνέχισα να σε κάνω να νιώθεις άσχημα…

Ακόμα και μπροστά στους φίλους σου. Τότε που παίζατε ποδόσφαιρο στο δρόμο και σε τράβηξα από την παρέα σου για να σου πω: «Πόσες φορές σου είπα να μην σουτάρεις όπου να ´ναι;; Αν δε μπορείς να παίζεις σωστά, μην παίζεις καθόλου!».

Το θυμάσαι γιε μου; Πώς το λέει αυτό ένας μπαμπάς στο γιο του;;;

Θυμάσαι, λίγες μέρες αργότερα, όταν καθόμουν, για άλλη μια φορά με το iPad στα χέρια μου και ήρθες δειλά κοντά μου; Εγώ, ενοχλημένος που με διέκοψες από την «ασχολία» μου, σε ρώτησα κοφτά: «Τι θέλεις;;» και εσύ δεν είπες τίποτα, απλά έτρεξες, με αγκάλιασες σφιχτά, με φίλησες και έφυγες τρέχοντας σκοντάφτοντας στο χαλί. Λοιπόν, γιε μου, τότε ήταν που μου έπεσε το iPad από τα χέρια και ένας τρομερός φόβος με κυρίεψε. Τι ήταν αυτή η συνήθεια που με είχε κυριέψει;

Η συνήθεια του να σου βρίσκω συνέχεια λάθη [4], να σε επιπλήττω για κάθε σου κίνηση και εσύ να με ανταμείβεις με αυτή σου την αγκαλιά. Δεν είναι ότι δεν σε αγαπώ, είναι ότι πάντα περίμενα παρά πολλά από εσένα. Πάντα σύγκρινα τα δικά σου χρόνια με τα δικά μου παιδικά χρόνια.

Όμως, πραγματικά, υπάρχουν τόσα αληθινά και όμορφα στοιχεία στον χαρακτήρα σου. Η απόδειξη ήταν αυτή η αυθόρμητη «επίθεση» σου να με αγκαλιάσεις και να με φιλήσεις για καληνύχτα. Για αυτό είμαι εδώ, ντροπιασμένος, στο σκοτάδι δίπλα στο προσκεφάλι σου γιε μου! Για μια αδύναμη συγνώμη… Και ξέρω ότι δε με ακούς και αύριο το πρωί θα ξυπνήσεις και δε θα έχεις καταλάβει τίποτα αλλά αύριο θα γίνω ο μπαμπάς που θέλεις! Θα αστειευτώ μαζί σου για μια άστοχη πάσα που έκανες, θα υποφέρω όταν υποφέρεις και θα γελάω όταν γελάς.

Δε θα σε κριτικάρω για την εμφάνιση σου στο γήπεδο αλλά θα σε επικροτώ για αυτό που μπορείς να κάνεις, για το καλύτερο που δίνεις. Και θα συνεχίσω να λέω «είναι απλώς ένα αγόρι…».

Φοβάμαι ότι σε έβλεπα ως μεγάλο άνδρα αλλά τώρα που σε βλέπω κουλουριασμένο στο κρεβάτι σου νιώθω ότι είσαι ακόμα μωρό. Σαν χτες θυμάμαι που σε κρατούσε αγκαλιά η μητέρα σου και ακουμπούσες, για να κοιμηθείς, το κεφάλι σου στον ώμο της. Όχι γιε μου, ακόμα δεν έγινες άνδρας αλλά εγώ ήδη σου έχω ζητήσει παρά πολλά…»

Πηγή:

soccermum.gr [5]