- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

«Αρνούμαι να νιώσω άσχημα που στέλνω το παιδί μου σε ιδιωτικό σχολείο, όσο κι αν με κρίνουν κάποιοι…»

Ο Ross Clark είναι Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και μπαμπάς. Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Telegraph εξομολογήθηκε την κριτική που του έχει ασκηθεί, επειδή επέλεξε να στείλει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο και γιατί αυτή είναι εντελώς άδικη. Χωρίς το Infokids.gr να ενστερνίζεται απόλυτα την παρακάτω άποψη, είμαστε βέβαιοι, ότι πολλοί γονείς θα συμφωνήσετε μαζί του:

«Όταν πριν από 15 χρόνια η γυναίκα μου κι εγώ πήραμε την απόφαση να πάρουμε τον γιο μας από το δημόσιο σχολείο και να τον στείλουμε σε ιδιωτικό, με είχε κάνει εντύπωση η αντίδραση που είχε τότε ένας από τους δασκάλους του. Δεν θα μπορούσε να έχει εξοργιστεί περισσότερο που είχα γυρίσει την πλάτη στο σχολείο της.

Δεν είμαστε οι μόνοι που δεχθήκαμε τέτοια επίθεση. Ο Shaun Fenton, πρόεδρος του Συμβουλίου Διευθυντών Σχολικών Μονάδων, ένιωσε την ανάγκη να θέσει ως θέμα ότι το να ξοδεύει κανείς χρήματα για την εκπαίδευση του παιδιού του δεν θα πρέπει να θεωρείται ηθικά μεμπτό. Αποκάλυψε δε, ότι γονείς μαθητών του Εκπαιδευτηρίου Reigate Grammar που ο ίδιος διευθύνει, συχνά γίνονται στόχος επικρίσεων από φίλους και συναδέλφους τους που έχουν επιλέξει να στείλουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία.

Μπορώ να φανταστώ σε τι απολογητική διαδικασία μπήκαν όλοι αυτοί οι γονείς: Ο μικρός Άλφι είναι οριακά δυσλεκτικός, βλέπετε, και η δασκάλα δεν μπορούσε να αφιερωθεί τόσο πολύ στις ανάγκες του. Η Πόπη είναι ένα πολύ κλειστό και ευαίσθητο παιδί, γι’αυτό χρειάζεται ένα μικρό σχολείο, με οικογενειακό περιβάλλον για να μπορέσει να «ανθίσει». Γιατί να πρέπει, όμως, κανείς να απολογείται; Γιατί να μην δέχονται οι άλλοι την απόφαση να στείλεις το παιδί σου σε ιδιωτικό σχολείο, ως ένδειξη, ότι είσαι καλός γονιός;

Η όλη συζήτηση ενάντια στο ιδιωτικό σχολείο, βασίζεται στην άποψη, ότι είναι επιλογή ισάξια του να αγοράζεις προνόμια για τα παιδιά σου. Γεγονός: Αν οι γονείς του Εκπαιδευτηρίου Reigate Grammar δεν πίστευαν, ότι το παιδί τους θα αποκτήσει καλύτερη εκπαίδευση εκεί, από ότι σε ένα δημόσιο σχολείο, δεν θα έμπαιναν στον κόπο να πληρώνουν κάθε χρόνο περί τις 19.000 λίρες στα δίδακτρα. Αν το να αγοράζεις προνόμια για τα παιδιά σου είναι έγκλημα, τότε οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο είναι απολύτως ένοχοι.

Ωστόσο… όλοι μας δεν αναζητάμε διαρκώς περισσότερα προνόμια για τα παιδιά μας; Κανείς δεν σου λέει να μη διαβάζεις βιβλία κάθε βράδυ στο παιδί σου, γιατί αυτό θα δώσει ένα πλεονέκτημα στο παιδί σου, εις βάρος των υπολοίπων που μεγαλώνουν σε σπίτια όπου δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο. Κανείς δεν λέει ότι δεν θα πρέπει να βοηθάς το παιδί σου με τα μαθήματά του, γιατί αυτό θα το βοηθήσει να έχει καλύτερες επιδόσεις, από τους μαθητές των οποίων οι γονείς νοιάζονται λιγότερο, ή ότι δεν θα έπρεπε να του παρέχεις ένα ασφαλές σπιτικό, γιατί αυτό θα το βοηθήσει να προοδεύσει πιο εύκολα στη ζωή του, συγκριτικά με τα παιδιά που μεγαλώνουν από πότες ή ναρκομανείς.

Φαινομενικά, ό,τι κι αν κάνουμε για τα παιδιά μας, από το πώς τα διαπαιδαγωγούμε έως το πώς οργανώνουμε τον ελεύθερο χρόνο τους, θα επηρεάσει το πώς αποδίδουν στο σχολείο και πώς θα λειτουργούν αργότερα στη ζωή τους –και πολλά από αυτά, είμαι σίγουρος, θα παίξουν πολύ σημαντικότερο ρόλο στη μελλοντική τους επιτυχία, από το σε ποιο σχολείο φοίτησαν. Δεν μπορούμε να ΜΗΝ αναζητάμε προνόμια για τα παιδιά μας –θα ήμασταν κακοί γονείς αν το κάναμε!

Υπάρχουν, βέβαια, πολλοί γονείς που απλά δεν μπορούν να δώσουν τόσα χρήματα στην ιδιωτική εκπαίδευση, όσες θυσίες κι αν κάνουν. Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλοι που θα μπορούσαν να πληρώσουν ένα ιδιωτικό σχολείο, αλλά επιλέγουν να ξοδέψουν τα χρήματά τους άλλου –π.χ. σε γρήγορα αυτοκίνητα ή διακοπές στο εξωτερικό.

Αξίζουν όλα αυτά περισσότερο από την εκπαίδευση του παιδιού σου; Ανάμεσα σε όλους αυτούς που αρέσκονται να καταδικάζουν την ιδιωτική εκπαίδευση, δεν έχω βρει πολλούς που να κατηγορούν τους γονείς που ξοδεύουν χρήματα για τον εαυτό τους –το ιδιωτικό σχολείο τους πειράζει!

Έχοντας πει όλα αυτά, πιστεύω ότι στον κ. Fenton και τους υπόλοιπους της βιομηχανίας ιδιωτικής εκπαίδευσης, θα χρησίμευαν μερικά μαθήματα PR (δημοσίων σχέσεων) ώστε να ξέρουν πώς να απαντούν σε αυτούς που υποτιμούν το προϊόν τους.

Τα τελευταία 30 χρόνια, η ιδιωτική εκπαίδευση έχει επανατοποθετηθεί ακόμα περισσότερο ως ένα premium προϊόν. Τα δίδακτρα έχουν αυξηθεί πολύ πάνω από το ποσοστό του πληθωρισμού, καθώς τα σχολεία δεσμεύονται σε ακόμα πιο “έξυπνες” τεχνολογικά παροχές, ακόμα πιο φιλόδοξα ταξίδια και εκδρομές και σε πολλές ακόμα παροχές.

Εξάλλου, υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην αγορά για πιο προσιτή ιδιωτική εκπαίδευση, τέτοια που να απευθύνεται σε κάθε “τσέπη”, σε γιατρούς και δικηγόρους, αλλά και σε μικροεπιχειρηματίες και ιδιώτες, οι οποίοι μπορούσαν κάποτε να στείλουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά πλέον δεν μπορούν.

Πιστεύω, ότι αυτοί είναι που βρίσκονται και πίσω από όλες αυτές τις ενστάσεις περί ιδιωτικής εκπαίδευσης: Οι γονείς της μεσαίας τάξης που κάποτε μπορούσαν εύκολα να διαθέσουν τα χρήματα αυτά για το παιδί τους και πλέον δεν μπορούν, οπότε ψάχνουν μη-οικονομικές δικαιολογίες για να την απορρίψουν.

Προς τα ιδιωτικά σχολεία, λοιπόν, το μήνυμα είναι σαφές: Μειώστε τα δίδακτρά σας, επικεντρωθείτε στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση και όχι στις “φανφάρες”, σταματήστε να στοχεύετε στα παιδιά των υπερ-πλουσίων και θα έχετε να αντιμετωπίσετε πολύ λιγότερη έχθρα.

Πηγή: telegraph.co.uk