«Μαμά, θέλω σκυλάκι από τον Άγιο Βασίλη»!

Και να, που αυτά τα Χριστούγεννα ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσετε την επιθυμία του μικρού σας να αποκτήσει ένα κατοικίδιο ζωάκι και μάλιστα σκύλο!
Πρόκειται για μια ευκαιρία για μάθηση, για ανάληψη ευθύνης, για μια επιπλέον συντροφιά; Ή για μια ακόμη υποχρέωση των γονιών και ένα «παιχνίδι» των παιδιών που σύντομα, όπως πολλά άλλα, μπορεί να καταλήξει στα αζήτητα;

Ο Εκπαιδευτής Σκύλων και Eκτροφέας, Στέλιος Σδρόλιας (www.bandog.gr ) απαντά στα πιθανά ερωτήματά σας!

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να αποκτήσει το παιδί το πρώτο του ζωάκι και ειδικά σκύλο που έχει περισσότερες «υποχρεώσεις»;
Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για κάτι τέτοιο. Έτσι κι’ αλλιώς η κύρια ευθύνη ανατροφής του σκύλου πέφτει στους γονείς! Αν όμως θα έπρεπε πραγματικά να επιλέξουμε κάποια ηλικία για να αποκτήσουμε ένα ζώο-σύντροφο για το παιδί, θα έλεγα ότι από 5 ετών και μετά είναι η πιο κατάλληλη.

Τι πρέπει να προσέξει ο γονιός σε σχέση με τη ράτσα; Υπάρχουν σκυλιά πιο «φιλικά» με τα παιδιά; Με λίγα λόγια ποια είναι τα «προσόντα» του ιδανικού σκύλου για οικογένεια;
Σαφώς υπάρχουν φυλές που εκτρέφονται για ήπιο χαρακτήρα και είναι προτεινόμενες για οικογένειες με παιδιά. Η εμπειρία μου με έχει διδάξει ότι σημαντικότερο ρόλο παίζει η επιλογή του κατάλληλου κουταβιού παρά η επιλογή συγκεκριμένης φυλής.
Σε μια τοκετομάδα κάποια κουτάβια διεκδικούν την ιεραρχία εντονότερα από κάποια αδελφάκια τους. Δυνητικά, αυτά ίσως τα μικρά να μην είναι ό,τι καλύτερο για μια οικογένεια με μικρό παιδί.
Επιγραμματικά θα αναφέρω κάποιες φυλές που τα πάνε πολύ καλά με μικρά παιδιά: Σταφφορντσάιρ Μπούλ τερριέ, μπόξερ, μπουλντόγκ Αγγλικό & Γαλλικό, Σέτερ, Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς και πολλές άλλες.

Ποια σημάδια στο σκυλάκι θα πρέπει να μας ανησυχήσουν ως προς τη συμπεριφορά του; (δηλαδή γαυγίζει πολύ στα παιδιά, δεν έχει όρια, δαγκώνει έστω και για να παίξει…)
Αυτά που ίσως σε εμάς τους «δίποδους» φαίνονται ανησυχητικά, είναι απόλυτα φυσιολογικά για ένα κουτάβι! Μην ξεχνάμε ότι τα σκυλιά έχουν ως κύριο μέσο εξωτερίκευσης της συμπεριφοράς και επικοινωνίας τους το στόμα και τα μπροστινά πόδια. Με την βοήθεια εκπαιδευτή οι «κακές» συνήθειες μπορούν να μειωθούν στο ελάχιστο μέχρι το ζώο να φτάσει σε ηλικία που μπορεί να εκπαιδευτεί σε βασικές εντολές. Η αξιολόγηση μιας συμπεριφοράς, για να αποφασίσουμε αν είναι «εκτός» ορίων, πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό.

Ποιοι κανόνες υγιεινής θα πρέπει να τηρούνται (και στο παιδί και στο σκυλί) όταν το παιδί έρχεται σε άμεση επαφή με αυτό;
Για το παιδί: Σχολαστικό καθάρισμα των χεριών με ήπιο αντισηπτικό (φιλικό στο παιδικό δέρμα), συχνότερη αλλαγή μπλούζας/φούτερ, καθάρισμα της σόλας των παπουτσιών με δυνατό βακτηριοκτόνο.
Για τον σκύλο: Επιμελής εμβολιασμός, τακτική χορήγηση αγωγής κατά των ενδο και εξωπαρασίτων (ψεκασμός και χάπια), σχολαστική καθαριότητα των μπολ ταΐσματος και νερού, καθάρισμα των πελμάτων και της κοιλιάς μετά από βόλτα.

Λέγεται ότι είναι πιθανό να δημιουργηθούν συναισθήματα ζήλιας από το σκύλο προς τα παιδιά όταν τα δεύτερα τραβούν την προσοχή των ενηλίκων. Ισχύει αυτό;
Η ζήλια σαν συναίσθημα δεν υπάρχει στην ψυχολογία του σκύλου. Είναι η ανθρώπινη «εξήγηση» που ίσως βολεύει πολλούς να δίνουν σε αυτή την συμπεριφορά. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με έλλειψη προσοχής που βιώνει ο σκύλος και την προσπάθειά του να επανέλθει στην προηγούμενη γνώριμη κατάσταση, όπου και ίσως να ήταν το επίκεντρο της προσοχής.
Η σωστή διαχείριση και καταμερισμός του χρόνου και της προσοχής όταν συμβιώνουν ανήλικα παιδιά και σκυλιά είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η πιο γρήγορη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι να φέρονται όλα τα μέλη της οικογενείας με τον ίδιο τρόπο στον σκύλο, δημιουργώντας έτσι ένα δίχτυ ασφαλείας ενάντια σε μεταπτώσεις της συμπεριφοράς του απέναντι στα παιδιά.

Πως μπορούμε να «εκπαιδεύσουμε» έναν σκύλο να είναι εκτός από φίλος και φύλακας των παιδιών;
Οι εκπαιδεύσεις σκύλων για καθήκοντα ασφαλείας είναι ιδιαίτερα τεχνικές και προϋποθέτουν αρχικά να έχουμε επιλέξει ένα ζώο με γενετική κλίση προς την «φύλαξη». Μεγάλο επίσης ρόλο παίζει να νοιώθει ο σκύλος ότι είναι μέλος μιας αγέλης με κανόνες και ιεραρχία που έχουν εγκαθιδρυθεί χωρίς βία από τα «αφεντικά».
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή κατάλληλου εκπαιδευτή στο κομμάτι της προστασίας με σκύλο. Οι περισσότεροι εκπαιδευτές στην Ελλάδα κάνουν εκπαιδεύσεις κυναθλημάτων και όχι ρεαλιστικής προστασίας.

Σε τι θα βοηθούσε ένα παιδί η συνύπαρξή του με έναν σκύλο;
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι παιδιά που μεγαλώνουν με σκυλιά αναπτύσσουν σε μεγαλύτερο βαθμό το αίσθημα της υπευθυνότητας και σαφώς ζουν μια ζωή πιο κοντά στη «φύση».
Κλείνοντας θα ήθελα να προτρέψω τους αναγνώστες σας να σκεφτούν πολύ σοβαρά την απόκτηση ενός σκύλου. Είναι μια ευθύνη που διαρκεί για πολλά χρόνια.
Είναι προτιμότερο να στενοχωρήσουμε το παιδί μας προσωρινά με το να αρνηθούμε να πάρουμε έναν σκύλο, παρά να καταδικάσουμε ένα τετράποδο πλάσμα σε έναν ρόλο που δεν του αξίζει.

Επικοινωνιακό πλαίσιο στην Έκθεση

Σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εξετάσεων το γραπτό κείμενο πρέπει να είναι ενταγμένο σε ένα συγκεκριμένο επικοινωνιακό πλαίσιο. Οι Εκθέσεις των μαθητών από το Γυμνάσιο μέχρι και το Λύκειο (ίσως και των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού) πρέπει να πληρούν αυτή τη βασική παράμετρο. Ως εκ τούτου για τη ορθή σύνθεση ενός τέτοιου κειμένου πρέπει να χρησιμοποιούμε την κατάλληλη γλώσσα, το ανάλογο ύφος, τις αναγκαίες προσφωνήσεις, τον κατάλληλο τίτλο κ.ο.κ, όπως θα δείτε παρακάτω.

Γράφει η Ιωάννα Σαββινίδου, Καθηγήτρια Φιλόλογος στο LFH ED, Docteur ès Lettres Classiques EPHE IVe

Τα συνηθέστερα είδη που ζητούνται, είναι:
1. Άρθρο
2. Ομιλία-εισήγηση
3. Επιστολή
4. Δοκίμιο αποδεικτικό ή στοχαστικό

1. Άρθρο
Τίτλος: Πρέπει να είναι περιεκτικός, σύντομος, μπορεί να είναι χιουμοριστικός ή και ειρωνικός, συχνά αρηματικός. Π.χ τα οφέλη του Διαδικτύου στην εκπαίδευση.

Περιεχόμενο: Αφορμάται συνήθως από ένα επίκαιρο γεγονός για το οποίο ο αρθρογράφος-μαθητής εκφράζει απόψεις και κάνει σχόλια, με παράθεση επιχειρημάτων που στηρίζονται σε διάφορα είδη τεκμηρίων.

Γλώσσα: Αναφορική (δηλαδή κυριολεκτική) λειτουργία της γλώσσας, γ΄ενικό ή και α΄πληθυντικό πρόσωπο.

Ύφος: Απρόσωπο και αντικειμενικό. Όταν γράφουμε άρθρο για τη σχολική/ό εφημερίδα ή περιοδικό, μπορεί να έχει κάποια αμεσότητα,

Τρόποι πειθούς: Κυριαρχεί η επίκληση στη λογική, χωρίς να αποκλείεται η παρουσία και άλλων τρόπων.

2.Εισήγηση-Ομιλία
Προσφώνηση: Αγαπητοί συμμαθητές, Αγαπητοί καθηγητές, Αξιότιμοι σύνεδροι, Κυρίες και κύριοι κ. ά ανάλογα με την περίσταση.

Πρόλογος: Αφορμή εκφώνησης της ομιλίας – Καλό είναι να δηλώνεται η ιδιότητα του ομιλούντα – Να αποσαφηνίζεται το θέμα και η θέση (π.χ Αξιοποιώντας την ευκαιρία που μου δίνεται θα ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με τις πολλαπλές δυνατότητες αλλά και τους επικείμενους κινδύνους από τη χρήση του Διαδικτύου στην εκπαίδευση. Προσκομίζοντας τη μαθητική μου εμπειρία φρονώ ότι θα αναδειχθούν κι άλλες πτυχές του θέματος).

Κύριο θέμα: Αναπτύσσουμε τις θέσεις μας με παράθεση επιχειρημάτων τα οποία διατυπώνουμε με ζωντανό και επικοινωνιακό ύφος, ώστε να αναδεικνύεται η προφορικότητα του λόγου.

Στοιχεία προφορικότητας:
• οι αποστροφές στο κοινό με φράσεις: «όπως όλοι γνωρίζετε…, νομίζω ότι όλοι θα συμφωνούσατε αν…., ποιος από μας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει…..
• η χρήση του α’ ή β’ προσώπου (π.χ Νομίζω ότι είναι αναγκαίο να τονίσω, όλοι νομίζω θα συμφωνούσατε…)
• Η διατύπωση ρητορικών ή απλών ερωτημάτων.

Επίλογος: Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή μας τονίζουμε κάποιο σημείο που το θεωρούμε σημαντικό και εξάγουμε κάποιο συμπέρασμα.

Επιφώνηση: Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας, Σας ευχαριστώ ….

3.Επιστολή
Εξωτερικά γνωρίσματα: Πάνω δεξιά σημειώνουμε τόπο και ημερομηνία.

Προσφώνηση: Η κλητική προσφώνηση μπορεί να είναι επίσημη (π.χ Αξιότιμε κύριε υπουργέ, Κύριε Δήμαρχε) ή φιλική (π.χ Αγαπητέ/ή φίλε/η) ανάλογα με το είδος της επιστολής που ζητείται.

Πρόλογος: Καλό είναι να είναι ευδιάκριτα τρία σημεία: α) η αφόρμηση, β) η ιδιότητα του επιστολογράφου και γ) η πρόθεση του (π.χ Με αφορμή το δημόσιο διάλογο για το λεγόμενο «ψηφιακό σχολείο», ως μέλη του δεκαπενταμελούς συμβουλίου του σχολείου μας, θα θέλαμε να καταθέσουμε την άποψη μας προσκομίζοντας τη μαθητική μας εμπειρία σχετικά με το θέμα, έτσι ώστε να αναδειχθούν όλες οι αντίζυγες πτυχές του θέματος).

Κύριο θέμα: Τεκμηριωμένη έκθεση επιχειρημάτων και θέσεων-προτάσεων με ισόρροπη επίκληση στη λογική και το συναίσθημα. Ανατροφοδότηση στη προσφώνησή μας (π.χ Κύριε υπουργέ), έκθεση των θέσεων μας με χρήση αναφορικής (κυριολεκτικής) γλώσσας και α ή β΄προσώπου.

Επίλογος: Ανακεφαλαιώνουμε και προβάλλουμε την κύρια πρότασή μας ή πυκνώνουμε τις περισσότερες μας προτάσεις, ώστε να κλείσουμε προτρέποντας τον αποδέκτη της επιστολής να αναλάβει δράση και να ανταποκριθεί στα αιτήματά μας –προτάσεις μας.

Επιφώνηση: Επίσημη ή φιλική ανάλογα με τον αποδέκτη της επιστολής (π.χ Με τιμή, Με εκτίμηση, Με ανυπόκριτο/ειλικρινή σεβασμό-Φιλικά).

Ύφος: Οικείο και φιλικό αν απευθύνεται σε φίλο μας , επίσημο, σοβαρό ακόμη και στηλιτευτικό αν το απαιτεί το δοθέν θέμα. (π.χ Σε μία επιστολή να καταδικάσετε την απόφαση…..)

4. Δοκίμιο
Αποδεικτικό: Το δοκίμιο που θα γράψει ένας μαθητής στις εξετάσεις δε θα διαφέρει πολύ από το άρθρο. Δηλαδή θα μοιάζει το κείμενό του με άρθρο χωρίς τίτλο και θα αφήνει να διαφαίνεται η άποψή του.

Τα χαρακτηριστικά του αποδεικτικού δοκιμίου (καλό είναι αυτά να τα γνωρίζετε και ως θεωρία):

Πρόθεση: Ο δοκιμιογράφος κρίνει ή εκλαϊκεύει επιστημονικά θέματα αποσαφηνίζει έννοιες, πληροφορεί, ερμηνεύει, αποδεικνύει, μεταδίδει στο ευρύ κοινό γνώσεις, αφήνοντας να διαφανεί η άποψή του με αντικειμενική τεκμηρίωση βάσει δεδομένων.

Γλώσσα: Αναφορική – κυριολεκτική της γλώσσας.

Τρόποι πειθούς: Επίκληση στη λογική. (τεκμήρια- επιχειρήματα)

Δομή: Λογική διάταξη – δόμηση του λόγου.

Στοχαστικό δοκίμιο: προσεγγίζει τη λογοτεχνία και στηρίζεται στη συνειρμική σύνδεση των επιχειρημάτων. Είναι δύσκολο να ζητηθεί σε εξετάσεις.

*Διαβάστε τη “χρυσή συνταγή” για τον πρόλογο και τον επίλογο της έκθεσης ΕΔΩ

Βρογχιολίτιδα: Μια συχνή λοίμωξη του χειμώνα στα μωρά

Η βρογχιολίτιδα παρουσιάζεται πολύ συχνά σε μωρά ηλικίας 1-18 μηνών. Εμφανίζεται συχνά σε επιδημίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης. Πως θα προστατέψετε το μωρό σας;

Η βρογχιολίτιδα παρουσιάζεται πολύ συχνά σε μωρά ηλικίας 1-18 μηνών. Εμφανίζεται συχνά σε επιδημίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης. Οφείλεται συνήθως σε έναν ιό που λέγεται αναπνευστικός συγκυτιακός ιός ή σε άλλους ιούς όπως ο ιός της ινφλουέντσας, παραϊνφουέντσας και αδενοϊός. Οι πιο πάνω ιοί προσβάλουν τους πνεύμονες και πιο συγκεκριμένα τα βρογχιόλια (μικροί σωλήνες που μεταφέρουν τον αέρα στους πνεύμονες). Η μόλυνση αυτή προκαλεί οίδημα (φούσκωμα) και υπερπαραγωγή φλεγμάτων. Το αποτέλεσμα είναι να μπλοκάρονται τα βρογχιόλια και ο αέρας να μην μπορεί εύκολα να κυκλοφορεί.

 

Συμπτώματα
Το κυρίως σύμπτωμα είναι η δυσκολία στην αναπνοή. Τα πρώτα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά του κοινού κρυολογήματος, μυτούλα που τρέχει και βήχα. Ο βήχας σταδιακά επιδεινώνεται και το παιδί αρχίζει να δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Το στήθος του παιδιού “σφυρίζει”. Ο ρυθμός της αναπνοής αυξάνεται, καθώς επίσης και οι σφύξεις της καρδίας. Τα σημεία μεταξύ των πλευρών μπορεί να μπαινοβγαίνουν κατά την αναπνοή. Το παιδί μπορεί να έχει πυρετό, αλλά δεν είναι απαραίτητο σύμπτωμα. Το χαρακτηριστικό με τα παιδιά που πάσχουν από βρογχιολίτιδα είναι ότι παρά τη δύσπνοιά τους είναι ζωηρά.

 

Η ασθένεια διαρκεί περίπου 7-10 μέρες.Υπάρχουν όμως περιστατικά που διαρκούν περισσότερες μέρες. Σπάνια είναι πολύ σοβαρά και χρειάζονται να νοσηλευτούν σε νοσοκομείο. Σπάνια μπορεί να παρουσιάσουν επιπλοκές όπως πνευμονία και ωτίτιδα.

 

Η θεραπεία
Τα περισσότερα περιστατικά βρογχιολίτιδας αντιμετωπίζονται στο σπίτι με οδηγίες από τον παιδίατρο. Τα παιδιά με βρογχιολίτιδα μπορεί να ανταποκριθούν στα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για το άσθμα. Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται εισπνεόμενα. Αν το παιδί έχει πυρετό, τότε χρειάζεται να χορηγείτε κάποιο αντιπυρετικό. Αντιβίωση δε χρειάζεται , εκτός εάν το κρίνει ο παιδίατρος σας.
Ο ξηρός αέρας επιδεινώνει το βήχα. Αντίθετα, η εισπνοή ζεστών υδρατμών μπορεί να βοηθήσει. Ευκάλυπτος μπορεί να οφελήσει. Όρθια στάση και ανέβασμα του κεφαλιού στον ύπνο μπορεί επίσης να βοηθήσει.
Το κάπνισμα επιδεινώνει αναμφίβολα το βήχα. Μην αφήνετε κανένα να καπνίζει μέσα στο σπίτι ή κοντά στο παιδί σας.

 

Προσοχή στα παρακάτω συμπτώματα
1. Η αναπνοή γίνεται όσο περνά ο καιρός δυσκολότερη.
2. Το παιδί γίνεται μπλε ή παθαίνει άπνοιες.
3. Παρουσιάσει ψηλό πυρετό.
4. Δε μπορεί να πιει το 50% υγρών που πίνει κανονικά ή κάνει εμετούς.

Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες τη Νεογνολόγο – Παιδίατρο, Χρυσή Παπαζαφειράτου

«Μαμά, θέλω σκυλάκι από τον Άγιο Βασίλη»!

Και να, που αυτά τα Χριστούγεννα ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσετε την επιθυμία του μικρού σας να αποκτήσει ένα κατοικίδιο ζωάκι και μάλιστα σκύλο!
Πρόκειται για μια ευκαιρία για μάθηση, για ανάληψη ευθύνης, για μια επιπλέον συντροφιά; Ή για μια ακόμη υποχρέωση των γονιών και ένα «παιχνίδι» των παιδιών που σύντομα, όπως πολλά άλλα, μπορεί να καταλήξει στα αζήτητα;

Ο Εκπαιδευτής Σκύλων και Eκτροφέας, Στέλιος Σδρόλιας (www.bandog.gr ) απαντά στα πιθανά ερωτήματά σας!

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να αποκτήσει το παιδί το πρώτο του ζωάκι και ειδικά σκύλο που έχει περισσότερες «υποχρεώσεις»;
Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για κάτι τέτοιο. Έτσι κι’ αλλιώς η κύρια ευθύνη ανατροφής του σκύλου πέφτει στους γονείς! Αν όμως θα έπρεπε πραγματικά να επιλέξουμε κάποια ηλικία για να αποκτήσουμε ένα ζώο-σύντροφο για το παιδί, θα έλεγα ότι από 5 ετών και μετά είναι η πιο κατάλληλη.

Τι πρέπει να προσέξει ο γονιός σε σχέση με τη ράτσα; Υπάρχουν σκυλιά πιο «φιλικά» με τα παιδιά; Με λίγα λόγια ποια είναι τα «προσόντα» του ιδανικού σκύλου για οικογένεια;
Σαφώς υπάρχουν φυλές που εκτρέφονται για ήπιο χαρακτήρα και είναι προτεινόμενες για οικογένειες με παιδιά. Η εμπειρία μου με έχει διδάξει ότι σημαντικότερο ρόλο παίζει η επιλογή του κατάλληλου κουταβιού παρά η επιλογή συγκεκριμένης φυλής.
Σε μια τοκετομάδα κάποια κουτάβια διεκδικούν την ιεραρχία εντονότερα από κάποια αδελφάκια τους. Δυνητικά, αυτά ίσως τα μικρά να μην είναι ό,τι καλύτερο για μια οικογένεια με μικρό παιδί.
Επιγραμματικά θα αναφέρω κάποιες φυλές που τα πάνε πολύ καλά με μικρά παιδιά: Σταφφορντσάιρ Μπούλ τερριέ, μπόξερ, μπουλντόγκ Αγγλικό & Γαλλικό, Σέτερ, Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς και πολλές άλλες.

Ποια σημάδια στο σκυλάκι θα πρέπει να μας ανησυχήσουν ως προς τη συμπεριφορά του; (δηλαδή γαυγίζει πολύ στα παιδιά, δεν έχει όρια, δαγκώνει έστω και για να παίξει…)
Αυτά που ίσως σε εμάς τους «δίποδους» φαίνονται ανησυχητικά, είναι απόλυτα φυσιολογικά για ένα κουτάβι! Μην ξεχνάμε ότι τα σκυλιά έχουν ως κύριο μέσο εξωτερίκευσης της συμπεριφοράς και επικοινωνίας τους το στόμα και τα μπροστινά πόδια. Με την βοήθεια εκπαιδευτή οι «κακές» συνήθειες μπορούν να μειωθούν στο ελάχιστο μέχρι το ζώο να φτάσει σε ηλικία που μπορεί να εκπαιδευτεί σε βασικές εντολές. Η αξιολόγηση μιας συμπεριφοράς, για να αποφασίσουμε αν είναι «εκτός» ορίων, πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό.

Ποιοι κανόνες υγιεινής θα πρέπει να τηρούνται (και στο παιδί και στο σκυλί) όταν το παιδί έρχεται σε άμεση επαφή με αυτό;
Για το παιδί: Σχολαστικό καθάρισμα των χεριών με ήπιο αντισηπτικό (φιλικό στο παιδικό δέρμα), συχνότερη αλλαγή μπλούζας/φούτερ, καθάρισμα της σόλας των παπουτσιών με δυνατό βακτηριοκτόνο.
Για τον σκύλο: Επιμελής εμβολιασμός, τακτική χορήγηση αγωγής κατά των ενδο και εξωπαρασίτων (ψεκασμός και χάπια), σχολαστική καθαριότητα των μπολ ταΐσματος και νερού, καθάρισμα των πελμάτων και της κοιλιάς μετά από βόλτα.

Λέγεται ότι είναι πιθανό να δημιουργηθούν συναισθήματα ζήλιας από το σκύλο προς τα παιδιά όταν τα δεύτερα τραβούν την προσοχή των ενηλίκων. Ισχύει αυτό;
Η ζήλια σαν συναίσθημα δεν υπάρχει στην ψυχολογία του σκύλου. Είναι η ανθρώπινη «εξήγηση» που ίσως βολεύει πολλούς να δίνουν σε αυτή την συμπεριφορά. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με έλλειψη προσοχής που βιώνει ο σκύλος και την προσπάθειά του να επανέλθει στην προηγούμενη γνώριμη κατάσταση, όπου και ίσως να ήταν το επίκεντρο της προσοχής.
Η σωστή διαχείριση και καταμερισμός του χρόνου και της προσοχής όταν συμβιώνουν ανήλικα παιδιά και σκυλιά είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η πιο γρήγορη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι να φέρονται όλα τα μέλη της οικογενείας με τον ίδιο τρόπο στον σκύλο, δημιουργώντας έτσι ένα δίχτυ ασφαλείας ενάντια σε μεταπτώσεις της συμπεριφοράς του απέναντι στα παιδιά.

Πως μπορούμε να «εκπαιδεύσουμε» έναν σκύλο να είναι εκτός από φίλος και φύλακας των παιδιών;
Οι εκπαιδεύσεις σκύλων για καθήκοντα ασφαλείας είναι ιδιαίτερα τεχνικές και προϋποθέτουν αρχικά να έχουμε επιλέξει ένα ζώο με γενετική κλίση προς την «φύλαξη». Μεγάλο επίσης ρόλο παίζει να νοιώθει ο σκύλος ότι είναι μέλος μιας αγέλης με κανόνες και ιεραρχία που έχουν εγκαθιδρυθεί χωρίς βία από τα «αφεντικά».
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή κατάλληλου εκπαιδευτή στο κομμάτι της προστασίας με σκύλο. Οι περισσότεροι εκπαιδευτές στην Ελλάδα κάνουν εκπαιδεύσεις κυναθλημάτων και όχι ρεαλιστικής προστασίας.

Σε τι θα βοηθούσε ένα παιδί η συνύπαρξή του με έναν σκύλο;
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι παιδιά που μεγαλώνουν με σκυλιά αναπτύσσουν σε μεγαλύτερο βαθμό το αίσθημα της υπευθυνότητας και σαφώς ζουν μια ζωή πιο κοντά στη «φύση».
Κλείνοντας θα ήθελα να προτρέψω τους αναγνώστες σας να σκεφτούν πολύ σοβαρά την απόκτηση ενός σκύλου. Είναι μια ευθύνη που διαρκεί για πολλά χρόνια.
Είναι προτιμότερο να στενοχωρήσουμε το παιδί μας προσωρινά με το να αρνηθούμε να πάρουμε έναν σκύλο, παρά να καταδικάσουμε ένα τετράποδο πλάσμα σε έναν ρόλο που δεν του αξίζει.

«Μαμά, θέλω σκυλάκι από τον Άγιο Βασίλη»!

Και να, που αυτά τα Χριστούγεννα ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσετε την επιθυμία του μικρού σας να αποκτήσει ένα κατοικίδιο ζωάκι και μάλιστα σκύλο!
Πρόκειται για μια ευκαιρία για μάθηση, για ανάληψη ευθύνης, για μια επιπλέον συντροφιά; Ή για μια ακόμη υποχρέωση των γονιών και ένα «παιχνίδι» των παιδιών που σύντομα, όπως πολλά άλλα, μπορεί να καταλήξει στα αζήτητα;

Ο Εκπαιδευτής Σκύλων και Eκτροφέας, Στέλιος Σδρόλιας (www.bandog.gr ) απαντά στα πιθανά ερωτήματά σας!

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να αποκτήσει το παιδί το πρώτο του ζωάκι και ειδικά σκύλο που έχει περισσότερες «υποχρεώσεις»;
Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για κάτι τέτοιο. Έτσι κι’ αλλιώς η κύρια ευθύνη ανατροφής του σκύλου πέφτει στους γονείς! Αν όμως θα έπρεπε πραγματικά να επιλέξουμε κάποια ηλικία για να αποκτήσουμε ένα ζώο-σύντροφο για το παιδί, θα έλεγα ότι από 5 ετών και μετά είναι η πιο κατάλληλη.

Τι πρέπει να προσέξει ο γονιός σε σχέση με τη ράτσα; Υπάρχουν σκυλιά πιο «φιλικά» με τα παιδιά; Με λίγα λόγια ποια είναι τα «προσόντα» του ιδανικού σκύλου για οικογένεια;
Σαφώς υπάρχουν φυλές που εκτρέφονται για ήπιο χαρακτήρα και είναι προτεινόμενες για οικογένειες με παιδιά. Η εμπειρία μου με έχει διδάξει ότι σημαντικότερο ρόλο παίζει η επιλογή του κατάλληλου κουταβιού παρά η επιλογή συγκεκριμένης φυλής.
Σε μια τοκετομάδα κάποια κουτάβια διεκδικούν την ιεραρχία εντονότερα από κάποια αδελφάκια τους. Δυνητικά, αυτά ίσως τα μικρά να μην είναι ό,τι καλύτερο για μια οικογένεια με μικρό παιδί.
Επιγραμματικά θα αναφέρω κάποιες φυλές που τα πάνε πολύ καλά με μικρά παιδιά: Σταφφορντσάιρ Μπούλ τερριέ, μπόξερ, μπουλντόγκ Αγγλικό & Γαλλικό, Σέτερ, Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς και πολλές άλλες.

Ποια σημάδια στο σκυλάκι θα πρέπει να μας ανησυχήσουν ως προς τη συμπεριφορά του; (δηλαδή γαυγίζει πολύ στα παιδιά, δεν έχει όρια, δαγκώνει έστω και για να παίξει…)
Αυτά που ίσως σε εμάς τους «δίποδους» φαίνονται ανησυχητικά, είναι απόλυτα φυσιολογικά για ένα κουτάβι! Μην ξεχνάμε ότι τα σκυλιά έχουν ως κύριο μέσο εξωτερίκευσης της συμπεριφοράς και επικοινωνίας τους το στόμα και τα μπροστινά πόδια. Με την βοήθεια εκπαιδευτή οι «κακές» συνήθειες μπορούν να μειωθούν στο ελάχιστο μέχρι το ζώο να φτάσει σε ηλικία που μπορεί να εκπαιδευτεί σε βασικές εντολές. Η αξιολόγηση μιας συμπεριφοράς, για να αποφασίσουμε αν είναι «εκτός» ορίων, πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό.

Ποιοι κανόνες υγιεινής θα πρέπει να τηρούνται (και στο παιδί και στο σκυλί) όταν το παιδί έρχεται σε άμεση επαφή με αυτό;
Για το παιδί: Σχολαστικό καθάρισμα των χεριών με ήπιο αντισηπτικό (φιλικό στο παιδικό δέρμα), συχνότερη αλλαγή μπλούζας/φούτερ, καθάρισμα της σόλας των παπουτσιών με δυνατό βακτηριοκτόνο.
Για τον σκύλο: Επιμελής εμβολιασμός, τακτική χορήγηση αγωγής κατά των ενδο και εξωπαρασίτων (ψεκασμός και χάπια), σχολαστική καθαριότητα των μπολ ταΐσματος και νερού, καθάρισμα των πελμάτων και της κοιλιάς μετά από βόλτα.

Λέγεται ότι είναι πιθανό να δημιουργηθούν συναισθήματα ζήλιας από το σκύλο προς τα παιδιά όταν τα δεύτερα τραβούν την προσοχή των ενηλίκων. Ισχύει αυτό;
Η ζήλια σαν συναίσθημα δεν υπάρχει στην ψυχολογία του σκύλου. Είναι η ανθρώπινη «εξήγηση» που ίσως βολεύει πολλούς να δίνουν σε αυτή την συμπεριφορά. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με έλλειψη προσοχής που βιώνει ο σκύλος και την προσπάθειά του να επανέλθει στην προηγούμενη γνώριμη κατάσταση, όπου και ίσως να ήταν το επίκεντρο της προσοχής.
Η σωστή διαχείριση και καταμερισμός του χρόνου και της προσοχής όταν συμβιώνουν ανήλικα παιδιά και σκυλιά είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η πιο γρήγορη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι να φέρονται όλα τα μέλη της οικογενείας με τον ίδιο τρόπο στον σκύλο, δημιουργώντας έτσι ένα δίχτυ ασφαλείας ενάντια σε μεταπτώσεις της συμπεριφοράς του απέναντι στα παιδιά.

Πως μπορούμε να «εκπαιδεύσουμε» έναν σκύλο να είναι εκτός από φίλος και φύλακας των παιδιών;
Οι εκπαιδεύσεις σκύλων για καθήκοντα ασφαλείας είναι ιδιαίτερα τεχνικές και προϋποθέτουν αρχικά να έχουμε επιλέξει ένα ζώο με γενετική κλίση προς την «φύλαξη». Μεγάλο επίσης ρόλο παίζει να νοιώθει ο σκύλος ότι είναι μέλος μιας αγέλης με κανόνες και ιεραρχία που έχουν εγκαθιδρυθεί χωρίς βία από τα «αφεντικά».
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή κατάλληλου εκπαιδευτή στο κομμάτι της προστασίας με σκύλο. Οι περισσότεροι εκπαιδευτές στην Ελλάδα κάνουν εκπαιδεύσεις κυναθλημάτων και όχι ρεαλιστικής προστασίας.

Σε τι θα βοηθούσε ένα παιδί η συνύπαρξή του με έναν σκύλο;
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι παιδιά που μεγαλώνουν με σκυλιά αναπτύσσουν σε μεγαλύτερο βαθμό το αίσθημα της υπευθυνότητας και σαφώς ζουν μια ζωή πιο κοντά στη «φύση».
Κλείνοντας θα ήθελα να προτρέψω τους αναγνώστες σας να σκεφτούν πολύ σοβαρά την απόκτηση ενός σκύλου. Είναι μια ευθύνη που διαρκεί για πολλά χρόνια.
Είναι προτιμότερο να στενοχωρήσουμε το παιδί μας προσωρινά με το να αρνηθούμε να πάρουμε έναν σκύλο, παρά να καταδικάσουμε ένα τετράποδο πλάσμα σε έναν ρόλο που δεν του αξίζει.

Η σημασία της διδασκαλίας της Γεωμετρίας

Η Γεωμετρία είναι ο κλάδος των μαθηματικών που ασχολείται με την μελέτη των σχέσεων μεταξύ σχημάτων του επιπέδου ή του χώρου.Οι έννοιες των σημείων (σχήματα χωρίς διάσταση), των γραμμών (σχήματα με μια διάσταση), των επιφανειών (σχήματα με δύο διαστάσεις), μολονότι δεν συναντώνται με την κυριολεκτική σημασία τους στη φύση, αποτελούν αντικείμενα που προκύπτουν από την αφαιρετική ικανότητα του ανθρώπινου εγκέφαλου.

Γράφει ο Γεώργιος Γεωργαντάς, Καθηγητής Μαθηματικών του Lycée Franco-Hellénique Eugène Delacroix (Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος Ντελακρουά), Msc Φυσικής Περιβάλλοντος

Η μελέτη των γεωμετρικών σχημάτων παρέχει στους μαθητές μια πληρέστερη εκτίμηση του επιπέδου και του χώρου αναπτύσσοντας δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων στην τέχνη, την αρχιτεκτονική, στη μηχανική αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς.
Το μάθημα της Γεωμετρίας έχει στόχο τη συνεργασία τριών γνωστικών διαδικασιών: α) Την διαδικασία αναπαράστασης αντικειμένων από το φυσικό περιβάλλον και της ταυτόχρονης αντιστοίχισης τους με γεωμετρικές έννοιες. Π.χ. Ο ορίζοντας αντιστοιχεί στην ευθεία γραμμή, τα αστέρια είναι σημεία χωρίς διάσταση, ένας στύλος είναι ένα ευθύγραμμο τμήμα, το ανθρώπινο κεφάλι είναι ένας κύκλος…
β) Τη διαδικασία δημιουργίας και κατασκευής γεωμετρικών σχημάτων με χρήση συγκεκριμένων οργάνων και εργαλείων, γ) Τη διαδικασία συλλογισμού με βάση τα δεδομένα ενός συγκεκριμένου προβλήματος.

Στο Γυμνάσιο και κυρίως στην Α΄ Τάξη η μελέτη των διαφόρων γεωμετρικών σχημάτων γίνεται κυρίως με τρόπο εμπειρικό και με τη μέτρηση.
Η εύρεση και η επαλήθευση ιδιοτήτων και σχέσεων στα γεωμετρικά σχήματα γίνεται με τη χρήση χάρακα, γνώμονα και διαβήτη.
Στην Γ’ Γυμνασίου και κυρίως στο Λύκειο η γεωμετρία θεμελιώνει γνώσεις οι οποίες προϋπάρχουν για την μελέτη όμως των οποίων χρησιμοποιείται μέθοδος απαλλαγμένη από μετρήσεις ή υποκειμενικές απόψεις στηριγμένη κυρίως σε κανόνες λογικής που προκύπτουν από θεωρήματα και προτάσεις.
Η διδασκαλία της γεωμετρίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι λοιπόν απαραίτητη γιατί:
*Καλλιεργεί την ικανότητα σύλληψης και επεξεργασίας αντικειμένων
*Βοηθά στην εύκολη κατανόηση αφηρημένων μαθηματικών εννοιών ερμηνεύοντάς τες μέσα από γεωμετρικά μοντέλα
* Και τέλος αποτελεί ένα κατανοητό μαθηματικό σύστημα για τους μαθητές

Ολοκληρώνοντας, ας μην ξεχνάμε ότι η Γεωμετρία είναι κομμάτι της παράδοσής μας και της Αρχαίας κληρονομιάς μας. Χαρακτηριστική ήταν η επιγραφή στην είσοδο της Ακαδημίας του Πλάτωνα που ανέφερε: « Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω», θέλοντας να δηλώσει πως στη σχολή του δεν είχε θέση όποιος δεν ήξερε γεωμετρία και μαθηματικά.

Παιδική γαστρεντερίτιδα: «Να του δώσω φαγητό ή όχι;»

Πονάει το στομαχάκι του, έχει διάρροια και κάνει εμετό; Έχει πυρετό, νιώθει αδυναμία και έχει χάσει την όρεξή του για φαγητό; Αρχικά μην πανικοβάλλεστε διότι στην πλειονότητά τους, οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες είναι αυτοϊάσιμες. Δηλαδή, κάνουν τον κύκλο τους και τα συμπτώματα υποχωρούν από μόνα τους.
Το πρώτο πράγμα που θα σας συστήσει ο παιδίατρος είναι να του κάνετε δίαιτα, δίνοντας κοτόπουλο και ρύζι ή ζυμαρικά για όσο διαρκεί η διάρροια. Τα λαχανικά, τα φρούτα, τα γλυκά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει να αποφεύγονται γιατί προκαλούν εντονότερη διάρροια. Αν πρόκειται για μωρό που τρέφεται μόνο με γάλα, βράστε ρυζόνερο και αραιώστε το γάλα του με αυτό.

Ωστόσο, διαβάστε κάποιες χρήσιμες συμβουλές που θα βοηθήσουν το μικρό σας να νιώσει γρηγορότερα καλά!
• Κρατήστε το στο σπίτι.
• Χρησιμοποιήσετε αντιδιαρροϊκά ή αντιεμετικά φάρμακα, μόνο στην περίπτωση που το κρίνει απαραίτητο ο παιδίατρός σας.
• Αν έχει πυρετό, δώστε του ένα απλό αντιπυρετικό (παρακεταμόλη).
• Βοηθήστε το να αναπληρώσει τα υγρά που έχασε με τη διάρροια και τον εμετό, δίνοντάς του νερό και ηλεκτρολυτικά διαλύματα που θα σας συστήσει ο παιδίατρος. Με αυτό τον τρόπο, θα αποφύγετε την αφυδάτωση, που αποτελεί το βασικότερο κίνδυνο για όσους «κολλήσουν» γαστρεντερίτιδα.

Δώστε του πίσω τους «χαμένους» ηλεκτρολύτες
Όταν υποχωρήσουν οι εμετοί, θα πρέπει το παιδί να αρχίσει να πίνει σιγά-σιγά και σε μικρές ποσότητες:
1. Κάποιο ηλεκτρολυτικό διάλυμα που περιέχει κάλιο, νάτριο, ασβέστιο κλπ., το οποίο θα βρείτε σε φαρμακείο. Θα βοηθήσει τον οργανισμό του να αναπληρώσει τους βασικούς αυτούς ηλεκτρολύτες που είναι απαραίτητοι για την καλή του λειτουργία.
2. Εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείτε να βρείτε ένα ηλεκτρολυτικό διάλυμα, εναλλακτικά κάντε το εξής: Βάλτε λίγη σόδα και αλάτι (στη «μύτη» ενός κουταλιού του γλυκού) και μισό κουτάλι του γλυκού ζάχαρη σε ένα ποτήρι νερό. Η σόδα περιέχει δισανθρακικό οξύ, το αλάτι χλώριο και νάτριο και η ζάχαρη γλυκόζη, που τονώνει τον οργανισμό.
3. Όταν νιώσει καλύτερα και μπορεί να φάει, επιτρέψτε του να καταναλώσει μικρές ποσότητες μπανάνας και μήλου, που είναι πλούσιες πηγές καλίου. Επίσης, καλό είναι να πίνει νερό και να τρώει σούπα ρυζιού ή φιδέ με λίγο περισσότερο αλάτι από ό,τι συνήθως.

Παιδική γαστρεντερίτιδα: «Να του δώσω φαγητό ή όχι;»

Πονάει το στομαχάκι του, έχει διάρροια και κάνει εμετό; Έχει πυρετό, νιώθει αδυναμία και έχει χάσει την όρεξή του για φαγητό; Αρχικά μην πανικοβάλλεστε διότι στην πλειονότητά τους, οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες είναι αυτοϊάσιμες. Δηλαδή, κάνουν τον κύκλο τους και τα συμπτώματα υποχωρούν από μόνα τους.
Το πρώτο πράγμα που θα σας συστήσει ο παιδίατρος είναι να του κάνετε δίαιτα, δίνοντας κοτόπουλο και ρύζι ή ζυμαρικά για όσο διαρκεί η διάρροια. Τα λαχανικά, τα φρούτα, τα γλυκά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει να αποφεύγονται γιατί προκαλούν εντονότερη διάρροια. Αν πρόκειται για μωρό που τρέφεται μόνο με γάλα, βράστε ρυζόνερο και αραιώστε το γάλα του με αυτό.

Ωστόσο, διαβάστε κάποιες χρήσιμες συμβουλές που θα βοηθήσουν το μικρό σας να νιώσει γρηγορότερα καλά!
• Κρατήστε το στο σπίτι.
• Χρησιμοποιήσετε αντιδιαρροϊκά ή αντιεμετικά φάρμακα, μόνο στην περίπτωση που το κρίνει απαραίτητο ο παιδίατρός σας.
• Αν έχει πυρετό, δώστε του ένα απλό αντιπυρετικό (παρακεταμόλη).
• Βοηθήστε το να αναπληρώσει τα υγρά που έχασε με τη διάρροια και τον εμετό, δίνοντάς του νερό και ηλεκτρολυτικά διαλύματα που θα σας συστήσει ο παιδίατρος. Με αυτό τον τρόπο, θα αποφύγετε την αφυδάτωση, που αποτελεί το βασικότερο κίνδυνο για όσους «κολλήσουν» γαστρεντερίτιδα.

Δώστε του πίσω τους «χαμένους» ηλεκτρολύτες
Όταν υποχωρήσουν οι εμετοί, θα πρέπει το παιδί να αρχίσει να πίνει σιγά-σιγά και σε μικρές ποσότητες:
1. Κάποιο ηλεκτρολυτικό διάλυμα που περιέχει κάλιο, νάτριο, ασβέστιο κλπ., το οποίο θα βρείτε σε φαρμακείο. Θα βοηθήσει τον οργανισμό του να αναπληρώσει τους βασικούς αυτούς ηλεκτρολύτες που είναι απαραίτητοι για την καλή του λειτουργία.
2. Εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείτε να βρείτε ένα ηλεκτρολυτικό διάλυμα, εναλλακτικά κάντε το εξής: Βάλτε λίγη σόδα και αλάτι (στη «μύτη» ενός κουταλιού του γλυκού) και μισό κουτάλι του γλυκού ζάχαρη σε ένα ποτήρι νερό. Η σόδα περιέχει δισανθρακικό οξύ, το αλάτι χλώριο και νάτριο και η ζάχαρη γλυκόζη, που τονώνει τον οργανισμό.
3. Όταν νιώσει καλύτερα και μπορεί να φάει, επιτρέψτε του να καταναλώσει μικρές ποσότητες μπανάνας και μήλου, που είναι πλούσιες πηγές καλίου. Επίσης, καλό είναι να πίνει νερό και να τρώει σούπα ρυζιού ή φιδέ με λίγο περισσότερο αλάτι από ό,τι συνήθως.

Παιδική γαστρεντερίτιδα: «Να του δώσω φαγητό ή όχι;»

Πονάει το στομαχάκι του, έχει διάρροια και κάνει εμετό; Έχει πυρετό, νιώθει αδυναμία και έχει χάσει την όρεξή του για φαγητό; Αρχικά μην πανικοβάλλεστε διότι στην πλειονότητά τους, οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες είναι αυτοϊάσιμες. Δηλαδή, κάνουν τον κύκλο τους και τα συμπτώματα υποχωρούν από μόνα τους.
Το πρώτο πράγμα που θα σας συστήσει ο παιδίατρος είναι να του κάνετε δίαιτα, δίνοντας κοτόπουλο και ρύζι ή ζυμαρικά για όσο διαρκεί η διάρροια. Τα λαχανικά, τα φρούτα, τα γλυκά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει να αποφεύγονται γιατί προκαλούν εντονότερη διάρροια. Αν πρόκειται για μωρό που τρέφεται μόνο με γάλα, βράστε ρυζόνερο και αραιώστε το γάλα του με αυτό.

Ωστόσο, διαβάστε κάποιες χρήσιμες συμβουλές που θα βοηθήσουν το μικρό σας να νιώσει γρηγορότερα καλά!
• Κρατήστε το στο σπίτι.
• Χρησιμοποιήσετε αντιδιαρροϊκά ή αντιεμετικά φάρμακα, μόνο στην περίπτωση που το κρίνει απαραίτητο ο παιδίατρός σας.
• Αν έχει πυρετό, δώστε του ένα απλό αντιπυρετικό (παρακεταμόλη).
• Βοηθήστε το να αναπληρώσει τα υγρά που έχασε με τη διάρροια και τον εμετό, δίνοντάς του νερό και ηλεκτρολυτικά διαλύματα που θα σας συστήσει ο παιδίατρος. Με αυτό τον τρόπο, θα αποφύγετε την αφυδάτωση, που αποτελεί το βασικότερο κίνδυνο για όσους «κολλήσουν» γαστρεντερίτιδα.

Δώστε του πίσω τους «χαμένους» ηλεκτρολύτες
Όταν υποχωρήσουν οι εμετοί, θα πρέπει το παιδί να αρχίσει να πίνει σιγά-σιγά και σε μικρές ποσότητες:
1. Κάποιο ηλεκτρολυτικό διάλυμα που περιέχει κάλιο, νάτριο, ασβέστιο κλπ., το οποίο θα βρείτε σε φαρμακείο. Θα βοηθήσει τον οργανισμό του να αναπληρώσει τους βασικούς αυτούς ηλεκτρολύτες που είναι απαραίτητοι για την καλή του λειτουργία.
2. Εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείτε να βρείτε ένα ηλεκτρολυτικό διάλυμα, εναλλακτικά κάντε το εξής: Βάλτε λίγη σόδα και αλάτι (στη «μύτη» ενός κουταλιού του γλυκού) και μισό κουτάλι του γλυκού ζάχαρη σε ένα ποτήρι νερό. Η σόδα περιέχει δισανθρακικό οξύ, το αλάτι χλώριο και νάτριο και η ζάχαρη γλυκόζη, που τονώνει τον οργανισμό.
3. Όταν νιώσει καλύτερα και μπορεί να φάει, επιτρέψτε του να καταναλώσει μικρές ποσότητες μπανάνας και μήλου, που είναι πλούσιες πηγές καλίου. Επίσης, καλό είναι να πίνει νερό και να τρώει σούπα ρυζιού ή φιδέ με λίγο περισσότερο αλάτι από ό,τι συνήθως.

Τι αλλάζει στα Μουσικά Σχολεία

Αλλαγές στη λειτουργία των μουσικών σχολείων θα εφαρμόσει το υπουργείο Παιδείας από την επόμενη σχολική χρονιά. Συγκεκριμένα από τη σχολική χρονιά 2011-12 προβλέπεται να ισχύσουν τα εξής:

* Αλλάζει ο αριθμός των τμημάτων στην Α’ Γυμνασίου, χωρίς μεταβολή του αριθμού εισακτέων.
*Τη νέα σχολική χρονιά θα λειτουργήσουν 80 τμήματα με 1.903 μαθητές, αντί των 98 τμημάτων με 1.874 μαθητές, που λειτούργησαν κατά τη φετινή σχολική χρονιά στην Α’ Γυμνασίου.
*Ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη διαμορφώνεται στο προβλεπόμενο όριο των 24 μαθητών ανά τμήμα για τα Μουσικά Σχολεία.
*Θεσπίζεται νέο ωρολόγιο πρόγραμμα Μουσικών Σχολείων. Προβλέπεται, συγκεκριμένα, τροποποίηση των ωρών με σταθερό πυρήνα τη γενική παιδεία, χωρίς όμως να αλλοιώνεται η μουσική φυσιογνωμία του σχολείου. Από τη νέα σχολική χρονικά το ωρολόγιο πρόγραμμα των Μουσικών Γυμνασίων θα έχει διάρκεια 42 ώρες, έναντι 35 των γενικών Γυμνασίων.