- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

«Αχ! δεν το αντέχω πια αυτό το παιδί»: Διαχειριστείτε τις προσδοκίες που έχετε για τα παιδιά και τον εαυτό σας

Το μεγάλωμα κάθε παιδιού είναι μια περιπέτεια, συνταρακτική, θαυμάσια, γεμάτη ανησυχίες, ελπίδες, αμφισβητήσεις, απογοητεύσεις και θριάμβους. Ο ρόλος του γονιού δεν είναι εύκολος και πολλές φορές θα νιώσετε αμήχανοι, εκνευρισμένοι ή ένοχοι μπροστά στο παιδί σας, στη συμπεριφορά του, στη σχέση σας μαζί του. Ξεκινάτε φορτωμένοι με παρα- δοσιακές εικόνες, έμμονες ιδέες, πραγματικά και εξωπραγματικά πρότυπα. Βασίζεστε στο ένστικτό σας αλλά ζητάτε και να ενημερώνεστε συνεχώς. Καλό είναι να ακούτε με προσοχή όλες τις συμβουλές, συγγενών, φίλων, ειδικών, και να αναζητάτε πληροφορίες σε σχετικά βιβλία, σε περιοδικά ή στο διαδίκτυο. Όμως, να θυμάστε πάντοτε ότι εσείς και το παιδί σας είστε ειδική περίπτωση, μοναδική και ανεπανάληπτη. Γι αυτό, ποτέ μην εφαρμόζετε κάτι, απ΄όποιον κι αν προέρχεται, αν δεν το περάσετε από τη δική σας κρίση, αν δεν το επεξεργαστείτε με ψυ-χραιμία. Για κάθε τι, να σκέφτεστε πάντα, αν ταιριάζει σ΄εσάς, στο χαρακτήρα σας, στον τρόπο ζωής σας, στο περιβάλλον σας, στη νοοτροπία σας, στη φάση της ζωής σας, στο συγκεκριμμένο παιδί. Διαλέγετε όχι «τα καλύτερα» αλλά τα πιο «κατάλληλα» για σας.

Εξομολογούνται οι γονείς:

«…Δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου! Έχω χάσει το μπούσουλα!»
«…Με το μωρό μου στην αγκαλιά περίμενα πως θα πλημμύριζα ευτυχία. Και τώρα με πιάνουν κλάματα! Γιατί;»
«…Αγόρι είναι! Ε, ναι, θα προτιμούσαμε ένα κοριτσάκι.»
«…Τι γκρινιάρα η Μαρίνα μας! Ο Πάνος δεν ήταν έτσι. Μιλιά δεν έβγαζε. Ετούτη μας κάνει τη ζωή πατίνι!»
«Απογοητεύτηκα που το μωρό δεν μοιάζει καθόλου στον πατέρα μου…»
«Νευρίασα, γιατρέ μου, και του έδωσα μια στα μαλακά.»
«Ντρέπομαι που το ομολογώ αλλά δεν το αντέχω άλλο αυτό το παιδί να ξυπνά πέντε φορές κάθε νύχτα.»
«Εγώ φταίω γιατρέ γιατί τον πίεσα να καθίσει στην τουαλέτα και τώρα έχει μόνιμο αρνητισμό.»
«Να! Χάνω την ψυχραιμία μου και του φωνάζω χωρίς να φταίει.»
«Αχ! δεν το αντέχω πια αυτό το παιδί.»

Η πείρα λέει:

Η διάγνωση της κατάστασής σας είναι φανερή. Είστε γονείς. Συγχαρητήρια και καλό κουράγιο!

Είναι αναμενόμενο να νιώθετε, συγχρόνως ή εναλλάξ: πανευτυχείς και δυστυχισμένοι, σίγουροι και αμήχανοι, ενημερωμένοι και ανίδεοι, έμπειροι και άπειροι, πολυπράγμονες και μαλθακοί, περήφανοι και ταπεινωμένοι, προβληματισμένοι, ενθουσιασμένοι, κατάκοποι, εξαντλημένοι, απογοητευμένοι και ευχαριστημένοι από τη ζωή, με κρίσεις μελαγχολίας ή κυρίαρχοι του κόσμου…

Μην τρομάζετε και μη ντρέπεστε για τα αρνητικά σας συναισθήματα.

Όλοι οι γονείς έχουν κάποτε αρνητικά συναισθήματα κι όλοι κάνουν σφάλματα στην ανατροφή των
παιδιών.

Πολύ συχνά δεν πλημμυρίζει η καρδιά μας από αγάπη μόλις αντικρύσουμε το μωρό. Χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση και στο νέο μας ρόλο.

Το παιδί σας δεν είναι ίσως όπως ακριβώς το είχατε φανταστεί. Είναι όμως μοναδικό.

Μην προσπαθείτε να το συγκρίνετε με το πρότυπο που έχουν φτιάξει οι προσδοκίες σας.

Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους ιδανικούς γονείς που προβάλλονται από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τα περιοδικά λάιφ στάιλ.

Δεν είστε κακός γονιός που συχνά αναπολείτε τη ζωή σας πριν έρθει το μωρό.

Όλοι οι γονείς κουράζονται κι αγανακτούν και νιώθουν απαυδισμένοι κάποια στιγμή. Οχι, δεν είστε παθολογικοί που νιώθετε έτσι. Είστε φυσιολογικοί άνθρωποι με περιορισμένες δυνατότητες και με αδυναμίες.

Δεν χρειάζεται και δεν μπορεί να προσδοκάτε να φτάσετε την τελειότητα. Αρκεί που προσπαθείτε να γίνετε όσο καλύτεροι μπορείτε.

Πηγή: “Γονιός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Σκέψεις και Απλές Οδηγίες για την Σπουδαία Τέχνη του Γονιού” εκδόσεις Ελίζα