- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Δεν είναι παράλογο να προβληματίζεσαι για ένα εμβόλιο –παράλογο είναι να μην το κάνεις

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω, ότι είμαι φουλ υπέρ των εμβολίων. Δηλαδή, δεν υπάρχει περίπτωση τα παιδιά μου να μην ακολουθήσουν το εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού, στην ώρα τους, υπό την καθοδήγηση της παιδιάτρου μου τα εμβολίασα κατά της μηνιγγίτιδας (το μη συνταγογραφούμενο), ενώ σε έναν χρόνο ετοιμαζόμαστε και για το εμβόλιο κατά του τραχήλου της μήτρας. Ακολουθώ την επιστήμη -με ανοιχτά μάτια και αυτιά, βέβαια, γιατί λάθη πάντα γίνονται- και επειδή σέβομαι τον συνάνθρωπο οφείλω και να τον προστατεύω.

Ο ενθουσιασμός μου, λοιπόν, ήταν έκδηλος όταν πριν από έναν μήνα πήγα τη μαμά μου στο Κέντρο Ξιφασκίας για να κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου της και αναρωτιόμουν, όση ώρα την περίμενα, πότε θα διέσχιζα και εγώ το ίδιο κατώφλι.

Το γεγονός, ότι η ομάδα 30-39 στην οποία ανήκω περιορίζεται στο εμβόλιο της Astra Zeneca δεν με βρίσκει σύμφωνη, καταρχάς, γιατί νιώθω ότι καταπατάται το δικαίωμά μου να επιλέξω (δεδομένου ότι υπάρχει δυνατότητα επιλογής). Δεν έχω καταλάβει ακόμα -πέραν του περισσεύματος δόσεων- γιατί η γενιά μας πρέπει υποχρεωτικά να εμβολιαστεί με το εν λόγω σκεύασμα, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αποφασίσει να το χορηγούν σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών (η Καθημερινή έχει το αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ [2]).

Παρακολουθώ δε με προσοχή και ενδιαφέρον τους καθηγητές Λινού και Δερμιτζάκη, οι οποίοι είναι επιφυλακτικοί με την χορήγηση του εν λόγω σκευάσματος ειδικά στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας –η ίδια η καθηγήτρια Επιδημιολογία του ΕΚΠΑ μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό προ ημερών είπε ξεκάθαρα, ότι «Αν ήμουν στα 35 μου θα προσπαθούσα ίσως να βρω κάποιο άλλο εμβόλιο. Στις γυναίκες υπάρχει πολύ σπάνια αλλά σε μεγαλύτερη συχνότητα το θρομβοεμβολικό επεισόδιο. Βέβαια, αυτό που θα πρότεινα επίσης θα ήταν το AstraZeneca να αξιοποιηθεί πιο πολύ από τις μεγαλύτερες ηλικίες όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί ακόμα περισσότερο αυτός ο κίνδυνος».

Το γεγονός, ότι δεν δόθηκε τουλάχιστον στις γυναίκες αυτής της ηλικίας η δυνατότητα επιλογής, με ενοχλεί ακόμα περισσότερο, όχι επειδή πιστεύω, ότι πραγματικά μπαίνουν σε κίνδυνο, αλλά επειδή -όσες έχουμε αποκτήσει παιδί το ξέρουμε καλά- όταν βρίσκεσαι σε αυτή την διαδικασία δεν θέλεις να ανησυχείς για τίποτα που ΜΠΟΡΕΙΣ να ελέγξεις.

Προσωπικά, δεν βρίσκομαι σε αυτή τη διαδικασία. Και μάλλον δεν θα βρεθώ ποτέ ξανά –όσο δύσκολο κι αν είναι και για εμένα την ίδια να συμβιβαστώ απόλυτα με αυτό. Αν ήμουν, ίσως να μην είχα πάρει τελικά την απόφαση να εμβολιαστώ άμεσα με το Astra Zeneca.

Αλλά την πήρα. Γιατί αποφάσισα να τηρήσω τη «γραμμή» μου. Την πίστη μου στην επιστήμη, την επιμονή μου να έχω μάτια, αυτιά (και μυαλό) ανοιχτά και τη βαθιά ανάγκη μου να ζω ελεύθερη και όχι φοβισμένη.

Η πρώτη συζήτηση έγινε με την Γυναικολόγο μου. Η κόρη της τυχαίνει να εργάζεται σε νοσοκομείο της Μ. Βρετανίας. «Πες στον μπαμπά, μανούλα μου, να κάνει το εμβόλιο της AstraZeneca, βγάζουμε τα πτώματα δέκα-δέκα από εδώ μέσα», ήταν τα λόγια της κοπέλας στη γιατρό μου και ακολούθησε έπειτα η παρότρυνσή της να μην καθυστερήσω τον εμβολιασμό μου.

Η δεύτερη, με τη Μαστολόγο μου. Λίγο μεγαλύτερη από εμένα, μαμά τριών μικρών αγοριών, με σύζυγο στην ηλικιακή ομάδα 40-45. Ανυπομονεί για την ώρα που και εκείνος θα εμβολιαστεί. «Ξέρεις πόσες παραπάνω ήταν οι πιθανότητες να πάθεις θρόμβωση όταν έπαιρνες αντισυλληπτικά; Δεκαπλάσιες! Σου είπε ποτέ κανείς να μην τα πάρεις; Και ας υποθέσουμε, ότι είσαι αυτή η μία στις 100.000 περίπτωση που θα έχεις επιπλοκή. Θα έχεις πρώτα κάποιο σύμπτωμα, θα το αντιμετωπίσεις, θα περάσει. Δεν τίθεται θέμα συζήτησης, να πας να κάνεις το εμβόλιο. Όχι τόσο για να μην κινδυνεύσεις εσύ από κορωνοϊό, αλλά για να προστατεύσεις τους γονείς σου, τα παιδιά σου…»

Εξυπακούεται πως είχα ήδη πειστεί, οπότε κρατώντας στο μυαλό μου αυτή τη 1 στις 100.000 πιθανότητα θρόμβωσης, αλλά και τα λόγια του καθηγητή Αιματολογίας από την Γενεύη Γ. Γεροτζιάφα, ότι ίσως πολλοί γιατροί στην Ελλάδα να μην είναι σωστά εκπαιδευμένοι για την αντιμετώπιση επιπλοκών των εμβολίων, επικοινώνησα με την Διευθύντρια Αιματολογικού του ΠΑΓΝΗ κ. Ελένη Παπαδάκη [3], η οποία συμφώνησε, ότι θα επέλεγε το εμβόλιο της Pfizer για μία έγκυο με την έννοια, ότι «έχουμε περισσότερες μελέτες που το προκρίνουν ως ασφαλές». Τόνισε, όμως, ότι «είναι τόσες πολύ περισσότερες και χειρότερες οι επιπλοκές από τον κορωνοϊό, που δεν τίθεται θέμα συζήτησης.»

Το «κερασάκι» στην τούρτα μου ήρθε, όταν το ίδιο βράδυ μίλησα με έναν φίλο γιατρό στο NHS της Αγγλίας (40αρης με συνομήλικη σύζυγο), στον οποίον δειλά εξέφρασα τους προβληματισμούς μου. «Τι εννοείς;» μου απάντησε. «Εμείς, δηλαδή, που εμβολιαστήκαμε όλοι εδώ; Και εγώ και η γυναίκα μου και νεότεροι φίλοι μας τι πάθαμε;»

Δεν λέω, ότι θα ξεκινήσω αύριο για το ΚΥ Ν. Κόσμου με τον ίδιο ενθουσιασμό, με τον οποίο θα πάω σήμερα τη μαμά μου για τη δεύτερη δόση της. Δεν λέω, ότι δεν έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου την 60αρα φίλη της που έκανε το AstraZeneca και μετά έπαθε βαρβάτη αναφυλαξία ή έναν γνωστό που παρέλυσε μερικώς στα κάτω άκρα και τώρα κάνει φυσικοθεραπείες για να συνέλθει. Δεν λέω, ότι δεν είναι άδικο για τις γυναίκες 30-39 να επικρατεί αυτή τη στιγμή τόση ανασφάλεια εξαιτίας του προβληματισμού πολλών ειδικών (Δεν τους κατηγορώ –είναι μεγάλη η ευθύνη μιας φερέγγυας άποψης, όταν δεν έχεις ακόμα πολλές και ασφαλείς μελέτες). Ωστόσο, ως ελεύθερος και σκεπτόμενος πολίτης του κόσμου οφείλω να σεβαστώ την επιστήμη και τον συνάνθρωπο –και αυτό είναι το παράδειγμα που ως μαμά οφείλω να μεταφέρω και στα παιδιά μου.

Και μια τελευταία πικρή αλήθεια: