MENU
Οι μαθητές επέστρεψαν στα θρανία όμως η νέα σχολική πραγματικότητα και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα υγιεινής και ασφάλειας δεν είναι εύκολη υπόθεση για ορισμένα παιδιά που νιώθουν ότι καταπιέζονται.
Η τήρηση των αποστάσεων, η συνεχής υπενθύμιση για πλύσιμο και απολύμανση των χεριών, η απαγόρευση των παιχνιδιών με μπάλα, το σπάσιμο της τάξης σε 2 τμήματα με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην είναι στην ίδια βάρδια με τους φίλους τους είναι μερικά από τα παράπονα που εκφράζουν οι μαθητές στους γονείς τους.
Βέβαια, υπάρχουν και παιδιά που ακούγοντας τις συζητήσεις των γονιών για τον κορωνοϊό και γενικότερα τις συστάσεις για την ευλαβική υγιεινή των χεριών έχουν εμφανίσει φοβίες και γενικότερα προσέχουν μην αρρωστήσουν. Μάλιστα, η ψυχολογία τους αυτή αποτυπώνεται και από το πώς επέστρεψαν στο σχολείο καθώς δεν είναι φοβικά, δεν θέλουν πολλές επαφές με τους συμμαθητές τους και κυκλοφορούν διαρκώς με το αντισηπτικό.
Υπό το πρίσμα όλων αυτών των αντιδράσεων, ο ψυχολόγος Χρήστος Φουσιάνης, με μια ανάρτησή του συμβουλεύει τους γονείς πώς να διαχειριστούν την ανησυχία, τη φοβία αλλά και την άρνηση πολλών παιδιών για την προσαρμογή στο σχολείο. Όπως επισημαίνει καθοριστικό ρόλο στις αντιδράσεις των παιδιών διαδραματίζουν οι ίδιοι οι γονείς. Σε αυτή τη δύσκολη φάση καλούμαστε να δώσουμε στο παιδί το καλό παράδειγμα και να το καθησυχάσουμε ότι σχολείο, γιατροί και κράτος κάνουν το καλύτερο δυνατό για να μας κρατήσουν όλους υγιείς και ασφαλείς μέχρι να περάσει αυτή η κρίση.
Πώς πρέπει να διαχειριστούμε την άρνηση και τα παράπονα των παιδιών για τη νέα σχολική πραγματικότητα
– Σε περίπτωση έντονης άρνησης ή ανάπτυξης φοβιών από τα παιδιά, αποφύγετε τις εκφράσεις “μη φοβάσαι”, “μη κλαις”, “μη κάνεις πάλι σα μωρό” κ.ο.κ. Το μόνο που θα κάνουν αυτές είναι να αποσυνδέσουν τα παιδιά από εσάς και απο τα συναισθήματα τους. Ακούστε τις ανησυχίες των παιδιών σας και ανταποκριθείτε με ενσυναίσθηση.
– Κατά την περίοδο της νέας προσαρμογής ρωτήστε τα για το πως νιώθουν στο σχολείο, τις διαφορές που βιώνουν σε σύγκριση με πριν. Που ξέρετε, μπορεί να έχουν να σας πουν και θετικά (π.χ. λιγότερα παιδιά στην τάξη, περισσότερος χώρος για τον κάθε μαθητή ώστε να εκφράστεί, να διεκδικήσει, να σχετιστεί πιο στενά).
– Αποφύγετε να ρωτάτε κυρίως αν ήρθε σε επαφή με άλλα παιδιά, πόσο κοντινή ήταν η επαφή, αν τα άλλα παιδιά βήχουν κ.ο.κ. Είναι δεδομένο ότι μέχρι ένα σημείο θα τηρήσουν τα μέτρα τα παιδιά. Μέχρι εκεί όμως που και η δικές τους δυνατότητες το επιτρέπουν. Η υπερβολική ενασχόληση από μέρους των γονέων με αυτό το θέμα πιο πολύ αφορά τη δική μας ανησυχία και μάλλον επιτείνει αισθήματα άγχους και ανάπτυξης φοβιών και στα παιδιά.
– Ακολουθήστε και προωθήστε τις διαδικασίες πρόληψης και τους κανόνες ατομικής υγιεινής.
– Να θυμάστε ότι τα παιδιά κυρίως αντανακλούν τις δικές μας συμπεριφορές, ακόμα και αυτές που δεν εκφράζονται άμεσα, αλλά φαίνονται εμμέσως στον τρόπο που λειτουργούμε και προσεγγίζουμε τις καταστάσεις.
– Σε περίπτωση έντονων και παρατεταμένων δυσκολιών αναζητήστε την υποστήριξη από ειδικό ψυχικής υγείας.
