MENU
“Ο γιος μου γιόρτασε πρόσφατα τα γενέθλιά του και άνοιξε ένα δώρο από εμάς. Ήμουν σίγουρη ότι θα εκτιμούσε αυτό που του πήραμε γνωρίζοντας καλά τα γούστα και τις μουσικές του προτιμήσεις.
Του είχαμε αγοράσει εισιτήρια για τον αγαπημένο του καλλιτέχνη. Ανοίγοντας τον φάκελο ενθουσιάστηκε αλλά όχι όπως θα περιμέναμε. Βλέπαμε ότι κάτι άλλο έψαχνε εκτός από τα εισιτήρια.
Τότε τον ρωτήσαμε “Μα δεν είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης; Δεν θέλεις τα εισιτήρια;”
Ο γιος μας ψέλλισε ότι πράγματι τον λατρεύει….αλλά μας ξεφούρνισε ότι πίστευε ότι θα του κάναμε δώρο κινητό τηλέφωνο.
«Τι σε έκανε να το σκεφτείς αυτό;» Ρώτησα, απογοητευμένος γρήγορα από την έλλειψη ευγνωμοσύνης του για ένα τόσο φανταστικό δώρο.
«Όλοι οι φίλοι μου έχουν το δικό τους τηλέφωνο και πίστευα ότι και εσείς αφού με ξέρετε τόσο καλά θα είχατε καταλάβει πόσο πολύ θέλω το δικό μου κινητό.»
Και τότε ξέσπασε εναντίον μας. «Είστε οι πιο αυστηροί γονείς που ξέρω»
Μας πήρε λίγα λεπτά να συνέλθουμε με τον σύζυγό μου αλλά οκ είμασταν απόλυτα έτοιμοι και αποφασισμένοι να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και να εξηγηθούμε με τον γιο μας για τα καλά.
Πασχίζουμε να είμαστε δίπλα του και να του καλύπτουμε όλες του τις ανάγκες και τις επιθυμίες και σε γενικές γραμμές είμαστε οι γονείς που δεν χαλάνε χατίρια στο παιδί τους.
Δεν έχουμε παράλογες απαιτήσεις από εκείνον, έχουμε ανεκτικότητα στα θέλω και τις επιθυμίες του και στο μέτρο του δυνατού είμαστε εκεί για ό,τι χρειάζεται.
Πώς λοιπόν έρχεται και μας κατηγορεί ως τους “πιο αυστηρούς γονείς”;
Επειδή δεν του πήραμε το δώρο που φανταζόταν ότι θα του χαρίζαμε δικαιολογείται να μας συμπεριφέρεται κατ΄αυτόν τον τρόπο;
Αν είμαστε αυστηροί γονείς επειδή θέλουμε το παιδί μας να μην είναι κολλημένο μπροστά σε μια οθόνη κινητού τηλεφώνου, του θέτουμε όρια στη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών και γενικά έχουμε θεσπίσει κανόνες στο σπίτι μας ώστε να μην είμαστε διαρκώς συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο αλλά να αξιοποιούμε το χρόνο μας δημιουργικά, τότε ναι….είμαστε αυστηροί!
Και αν αυτή η “αυστηρότητα” φαντάζει αδιανόητη στα μάτια του γιου μας, για εμάς είναι κάτι απόλυτα αποδεκτό και δεν σηκώνουμε περαιτέρω αντιρρήσεις.
Τα όρια είναι απαραίτητα όσο κι αν δεν του αρέσουν. Ίσως τώρα δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει την αξία τους αλλά μεγαλώνοντας είμαστε σίγουροι πως θα καταλάβει γιατί σε ορισμένα πράγματα είχαμε πάρει αυτές τις αποφάσεις.
Ξέρω πολύ καλά ότι όσα λέει για εμάς πηγάζουν από το γεγονός ότι οι φίλοι του έχουν πιο “χαλαρούς” γονείς σε σχέση με εμάς και αλήθεια είναι ότι μπορεί και να το ζηλεύει αυτό.
Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι γονείς με τα παιδιά τους ούτε θα μπω στη διαδικασία να κρίνω τις επιλογές τους.
Γνωρίζοντας το παιδί μου και τη στάση μπορώ να ξέρω αν είναι εις θέση ή όχι να τηρήσει ορισμένα πράγματα και θεωρώ ότι ακόμα δεν είναι έτοιμος να αποκτήσει το δικό του τηλέφωνο. Δεν το αποκλείω αλλά προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
Και επειδή δεν θέλω να είμαι αφοριστική, μιλώντας με μαμάδες φίλων του γιου μου διαπίστωσα πως τελικά δεν είμαστε μόνοι εμείς οι “αυστηροί” που δεν του επιτρέπουμε να έχει κινητό γιατί και άλλοι φίλοι του αντιμετωπίζουν την ίδια άρνηση από τους γονείς.
Άρα λοιπόν δεν είμαστε εμείς οι παράλογοι γονείς που του στερούμε την παροχή ενός κινητού τηλεφώνου. Υπάρχουν και άλλοι γονείς που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το ζήτημα και αρνούνται να δώσουν στα παιδιά τους το δικό τους τηλέφωνο.
Δεν πειράζει παιδί μου. Σήμερα φαντάζουμε ανυπόφοροι και καταπιεστικοί στα μάτια σου αλλά μεγαλώνοντας θα έρθει η ώρα να μας ευγνωμονείς. Τα ίδια ζήσαμε και εμείς με τους δικούς μας γονείς. Δεν σου στερούμε κάτι από εγωισμό αλλά επειδή δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα να το διαχειριστείς όπως πρέπει.
Πηγή:
Διαβάστε επίσης:
