- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Ελένη Καλογεροπούλου: Η δημοσιογράφος που άφησε πίσω της την εμπόλεμη ζώνη και έγινε μαμά της καρδιάς

Δεν αρκεί να κυοφορήσεις εννιά μήνες. Δεν αρκεί ο ομφάλιος λώρος να σε δένει μ’ ένα παιδί, για να είσαι η μάνα του. Αρκεί μόνο να ανοίξεις διάπλατα την αγκαλιά σου και να προσφέρεις ανιδιοτελώς και απλόχερα την αγάπη σου σε ένα πλάσμα που η τύχη δεν του χαμογέλασε στις πρώτες στιγμές της ζωής του και η μοίρα τα έφερε έτσι ούτως ώστε να βιώσει την απόρριψη της βιολογικής μητέρας.

Ξέρετε ότι εκτός από τα παιδιά της κοιλιάς υπάρχουν και τα παιδιά της καρδιάς;

Είναι αυτά τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί και έχουν κερδίσει το στοίχημα της απόκτησης μιας οικογένειας που τα αγαπά και τα θεωρεί κομμάτι της ακόμα κι αν δεν τους συνδέουν δεσμοί αίματος.Στη χώρα μας, ο θεσμός της υιοθεσίας δεν είναι τόσο δημοφιλής καθώς έχει συνδεθεί με ένα δαιδαλώδες, γραφειοκρατικό και άκρως ψυχοφθόρο σύστημα διαδικασιών που κάθε άλλο παρά ευνοϊκό  θεωρείται για το υποψήφιο γονιό. Το κράτος δημιουργεί συνεχώς εμπόδια την ίδια στιγμή που τα δημόσια μαιευτήρια και ιδρύματα κατακλύζονται από αθώες ψυχούλες που έχουν στιγματιστεί με τη ταμπέλα “εγκαταλελειμμένο”.

Η Ελένη Καλογεροπούλου, μια από τις γνωστότερες δημοσιογράφους που πρωτοστάτησε στο πολεμικό ρεπορτάζ της δεκαετίας του 1990,  άφησε πίσω της τις ανταποκρίσεις από τα πεδία των συγκρούσεων στην Παλαιστίνη, στο Κόσοβο, στο Ιράκ και ανέλαβε το σπουδαιότερο ρεπορτάζ της ζωής της, αυτό της ανατροφής του 5χρονου τότε Μύρωνα που υιοθέτησε από το Κέντρο Βρεφών “Μητέρα”.  Πρωτοστάτησε σε ζητήματα υιοθεσίας και έδειξε στην ελληνική κοινωνία που μέχρι τότε δεν αναπτύξει τέτοιες ευαισθησίες πώς η μητρότητα δεν ξεκινά μόνο από την αίθουσα τοκετού ενός μαιευτηρίου.H γνωστή δημοσιογράφος μίλησε αποκλειστικά στο Infokids.gr για την υιοθεσία που έδωσε νόημα στη ζωή της και άλλαξε όλη της την κοσμοθεωρία μέσα από τη διαρκή αλληλοτροφοδότηση συναισθημάτων. Παρέα με το μοναχογιό της έχουν δημιουργήσει μια δεμένη και άκρως αγαπημένη οικογένεια που τίποτα δεν προδίδει τη μη βιολογική συγγένεια. Με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας μας μιλά για τη μητρότητα μέσω της υιοθεσίας και στέλνει το δικό της μήνυμα ενθάρρυνσης σε όσες γυναίκες επιθυμούν να υιοθετήσουν αλλά έχουν δεύτερες σκέψεις.

Πώς πήρατε την μεγάλη απόφαση να υιοθετήσετε ένα παιδί;

Η σκέψη για να αποκτήσω ένα παιδί μου ήρθε όταν βρισκόμουν στις εμπόλεμες περιοχές και βλέποντας πολλά παιδάκια που ήταν ορφανά και είχαν πολλά προβλήματα. Οι καταστάσεις που έζησα ήταν τόσο έντονες που με έκαναν να δω διαφορετικά τα πράγματα. Μια κομβική στιγμή για τη ζωή μου ήταν μόλις επέστρεψα από τον πόλεμο στο Ιράκ. Είχα μείνει εκεί σχεδόν τέσσερις μήνες και είχα αντιμετωπίσει σκληρά πράγματα και ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις που είχαν να κάνουν με μικρά παιδιά. Ήμουν ευαισθητοποιημένη με το ζήτημα των παιδιών και επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να αποκτήσω ένα δικό μου παιδί. Φυσικά, η σκέψη από την πράξη απέχει πάρα πολύ. Σε μένα όλη αυτή η διεργασία κράτησε τρία χρόνια. Επειδή είμαι της άποψης ότι για όλα τα πράγματα υπάρχει ένας κύκλος και όταν έρθει η ώρα αυτός κλείνει έτσι και στην περίπτωση μου εκεί που συζητούσα έντονα το ζήτημα της υιοθεσίας και έψαχνα να βρω την άκρη ώστε να αποφασίσω πώς πρέπει να κινηθώ για να κάνω πράξη την επιθυμία μου, ένας συνάδελφος μου που είχε υιοθετήσει ένα παιδάκι από το Κέντρο Βρεφών Μητέρα μου μίλησε για τον άντρα της ζωής μου, τον Μύρωνα (σ.σ. ο γιος).

Η υιοθεσία έχει συνδεθεί με χρονοβόρες και ψυχοφθόρες διαδικασίες που πολλές φορές αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην πολυπόθητη απόκτηση ενός παιδιού. Εσείς συναντήσατε τέτοιου είδους δυσκολίες;

Η υιοθεσία του γιου μου δεν ήταν εύκολη αλλά στη δική μου περίπτωση δεν ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα λόγω του γεγονότος ότι το παιδί ήταν σε μεγάλη ηλικία (5,5 ετών) και έπρεπε να πάει στο σχολείο. Οπότε οι διαδικασίες έπρεπε να επιταχυνθούν για να μην χάσει το παιδί τη σχολική χρονιά και να μπορέσει να ενταχθεί ομαλότερα τη νέα του οικογενειακή κατάσταση.

Πώς θα χαρακτηρίζετε το ταξίδι της μητρότητας από τη πρώτη στιγμή που ο γιος σας μπήκε στη ζωή σας μέχρι και σήμερα;

Είναι αναμφίβολα ένα συναρπαστικό ταξίδι. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς είναι και ένα ταξίδι με τα πάνω και τα κάτω του όπως συμβαίνει σε όλους. Είμαστε μια μονογονεϊκή οικογένεια και εγω μια εργαζόμενη μητέρα που είμαι δίπλα στο παιδί της. Δεν ανήκω στην κατηγορία όσων απέκτησαν παιδί απλά και μόνο για να λέω ότι έχω οικογένεια. Απέκτησα οικογένεια για να μπορέσω να μεγαλώσω ένα σωστό άνθρωπο.  Εξαρχής ήξερα ότι πρέπει να μοιράζω το 24ωρο μου τόσο στις επαγγελματικές υποχρεώσεις όσο και στις ανάγκες της καθημερινότητας και φυσικά να αφιερώνω πολύ χρόνο και τη δέουσα προσοχή στο γιο μου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μερικές φορές μπορεί να είμαι κουρασμένη από το τρέξιμο της ημέρας όμως ακόμα και αυτές τις στιγμές το να μιλάω με το παιδί μου, να ακούω τα προβλήματα και τις σκέψεις του, τα πιο απλά ερωτήματά του είναι μια μαγική σκεψή που με κάνει να ξεχνάω κάθε είδους κούραση. Είναι μια τρυφερή σχέση μέσα από την οποία εξελισσόμαστε και οι δυο. Δεν μεγαλώνω μόνο το παιδί μου, ωριμάζω και βλέπω με μια άλλη ματιά όσα συμβαίνουν. Αλλιώς αντιμετώπιζα πράγματα και καταστάσεις πριν 10 χρόνια και με εντελώς διαφορετικό τρόπο τώρα. Δεν ξέρω αν φέρομαι πιο ώριμα ή κατασταλαγμένα, ξέρω όμως πως είναι πιο σωστά στα μάτια του γιου μου.

Ποια είναι η μεταξύ σας σχέση; Πόσο εύκολο είναι να μεγαλώνετε ένα παιδί της καρδιάς που δεδομένων των συνθηκών έχει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από εσάς;

Μπορεί η υιοθεσία του παιδιού να προέκυψε κατόπιν δικής μου επιθυμίας αλλά στη πραγματικότητα υπάρχει μια τρομερή συγκυρία για να βρει ο ένας τον άλλον. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Θεωρώ ότι ο γιος μου με διάλεξε όπως και εγώ χωρίς να τον ξέρω τον διάλεξα. Θέλω να πω ότι ταιριάζουμε πάρα πολύ σαν χαρακτήρες, είμαστε και οι δύο πολλοί εκρηκτικοί, από την άλλη γελάμε, λέμε αστεία, τσακωνόμαστε πάρα πολύ έντονα, η συμπεριφορά μας έχει διακυμάνσεις, μοιάζουμε πολύ. Υπάρχει πραγματικά κάτι μαγικό, που είναι πέρα και έξω από εμάς, μια δύναμη που φέρνει κοντά δύο ανθρώπους και τούς κάνει να έχουν τέτοια μοναδική σχέση. Προφανώς και το παιδί παίρνει από εμένα στοιχεία που τον κάνουν να μου μοιάζει και εξωτερικά (αν και είναι μελαχρινός και εγώ είμαι καστανή όλοι μου λένε πόσο πολύ μοιάζουμε), έχει πάρει τις κινήσεις των χεριών μου, έχει επηρεαστεί στο τρόπο που μιλάει, που συμπεριφέρεται. Βέβαια, δεν παίρνει από εμένα όλες τις συμπεριφορές.  Κρατάει ό,τι του αρέσει και απορρίπτει ό,τι δεν του αρέσει. Μάλιστα, τώρα που διανύει την δύσκολη εποχή της εφηβείας μου ασκεί και μεγάλη κριτική.

Τι συμβουλεύετε τις γυναίκες που επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα παιδί αλλά διστάζουν είτε φοβούμενες τα σχόλια του κοινωνικού τους περιβάλλοντος που θεωρούν την υιοθεσία, ζήτημα ταμπού είτε επειδή θεωρούν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις μιας τέτοιας απόφασης;

Τέτοιου είδους περιστατικά τα γνωρίζω προσωπικά καθώς πολλές γυναίκες με έχουν πλησιάσει και με ρωτάνε επί του θέματος αυτού. Οφείλω όμως να πω ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες οι οποίες για διάφορους λόγους είναι μόνες τους προχωράνε στην υιοθεσία παιδιών. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι η ζωή δεν έχει νόημα χωρίς τα ρίσκα, χωρίς την έννοια της δημιουργίας. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί πέρα από την αγάπη που του δίνεις και πέρα από όλα όσα συνεπάγεται η ανατροφή του, είναι πραγματικά δημιουργία. Το να φτιάχνεις έναν σωστό άνθρωπο για την κοινωνία, φυσικά με τα δικά σου κριτήρια είναι κάτι μοναδικό. Έχω ζήσει πάρα πολλές εμπειρίες, θεωρώ ότι δημοσιογραφικά είχα τη τύχη να ζήσω πάρα πολλά συγκλονιστικά πράγματα που σε κάποιο άλλον ούτε καν να του περνάνε από το μυαλό. Παρολαυτά μπορώ να σας πω ότι το ωραιότερο και σημαντικότερο γεγονός  στη ζωή μου, αυτό που με κάνει να αισθάνομαι καταξιωμένη σαν άνθρωπος, είναι το παιδί μου. Τον καμαρώνω,  γιατί είναι ένα πολύ καλό, τρυφερό, χαρούμενο και ευγενικό παιδί. Βλέποντάς τον αισθάνομαι ότι έχω κάνει ένα σημαντικό πράγμα στη ζωή μου!Θέλοντας να βοηθήσετε και να ενθαρρύνετε όσους επιθυμούν να υιοθετήσουν έχετε δημιουργήσει το yiothesia.gr. Μιλήστε μας για αυτό σας το εγχείρημα.Το yiothesia.gr [2] είναι ένα παλαιότερο εγχείρημα μου που συνεχίζω να διατηρώ χωρίς όμως δυστυχώς να το ανανεώνω όπως επιθυμώ λόγω περιορισμένου χρόνου. Ο επισκέπτης θα βρει χρηστικές πληροφορίες για το ζήτημα της υιοθεσίας. Μέσω του yiothesia.gr [2] επικοινωνώ με ανθρώπους που επιθυμούν να υιοθετήσουν παιδιά, έχουν αγωνίες για το πώς θα γίνει διαδικαστικά η υιοθεσία, πώς θα κυλήσουν οι πρώτες μέρες με το παιδί, ποια είναι τα προβλήματα που μπορεί τυχόν να προκύψουν, πώς αντιμετωπίζεται η επιλογή του παιδιού να γνωρίσει τους φυσικούς γονείς, αλλά όπως είναι λογικό πάντα τους παραπέμπω στο Κέντρο Βρεφών Μητέρα που είναι ο αρμόδιος φορέας για θέματα υιοθεσίας. Η ηλεκτρονική αυτή σελίδα είναι μια όμορφη πρωτοβουλία που πέρα από τους επισκέπτες βοηθάει και εμένα να βλέπω τα πράγματα πιο ξεκάθαρα.

Ποια είναι η ευχή σας για την Γιορτή της Μητέρας;

Εύχομαι οι μανούλες να εισπράττουν καθημερινά μόνο χαρές, ευτυχία και καλά πράγματα από τα παιδιά τους.