Γράφει ο συγγραφέας και ηθοποιός Κώστας Κρομμύδας [2]
14 μέρες…
Δύο εβδομάδες… θα μπορούσε να είναι και τίτλος ταινίας. Για δύο εβδομάδες (για αρχή) η ζωή μας μπαίνει στην αναμονή. Μετά βλέπουμε… Κλείνουν τα σχολεία, κλείνουν οι παιδικές χαρές. Η γιαγιά μου κάποτε μου είχε πει, “Όπου δεν ακούς πουλιά και παιδιά, ζωή δεν έχει…”
Για την ώρα ευτυχώς αφήσαμε έξω τα πουλιά. Για την ώρα βάλαμε μέσα τα παιδιά. Τα θέσαμε σε λειτουργία πτήσης. Πατήσαμε παύση σε ό,τι κάναμε πριν αναμένοντας τις εξελίξεις.
Ο συναγερμός του φόβου για να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε, ήχησε μέσα μας αλλά και στο κινητό μας κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο. Δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από το να προστατευτεί η ζωή. Κυρίως εκείνων που θα πληγούν πιο εύκολα.
Μόνο που ξαφνικά μοιάζει ο χρόνος να σταμάτησε.
Όλα μοιάζουν με απόγευμα Κυριακής, ατέρμονο, δίχως τέλος.
Απρόθυμοι κομπάρσοι όλοι μας σε εφιάλτη που σκηνοθέτησε και έγραψε ποιος; Το χρόνο που μας δόθηκε λοιπόν, μην τον αφήσουμε ανεκμετάλλευτο.
Μπορούμε να στηθούμε απέναντι από την οθόνη της τηλεόρασης και να παρακολουθούμε τα τεκτενόμενα, σαν ψάρια που γυρίζουν γύρω γύρω μέσα στο όμορφο ενυδρείο τους, έτσι κι αλλιώς με ψάρια θα μοιάζουμε κι εμείς, πίσω από τα παράθυρά μας.
Κλεισμένοι στη γυάλα μας. Προστατευμένοι. Βλέποντας μόνο εικόνες. Τρομάζοντας μήπως κάποιος μας χτυπήσει το τζάμι και απειλήσει το γυάλινο μας κόσμο.
Μπορούμε να βγούμε μια βόλτα στη φύση ανακαλύπτοντας τη γαλήνη και την ηρεμία που μπορεί να μας προσφέρει.
Μπορούμε επίσης να σταθούμε απέναντι από την βιβλιοθήκη μας, να τραβήξουμε έξω ένα βιβλίο, που κάθεται τόσο καιρό εκεί και περιμένει υπομονετικά, να μας δώσει το εισιτήριο για έναν υπέροχο κόσμο.
Να αφήσουμε το μυαλό μας να ταξιδέψει, να γίνει φίλος με τους ήρωες, να εμπνευστεί, να μας κρατήσει συντροφιά.
Μπορούμε να χωθούμε κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα, μαζί με τα παιδιά μας και αντί να πατήσουμε το κουμπί που ανοίγει η τηλεόραση, να τους διαβάσουμε ένα βιβλίο.
Να γίνουμε πρίγκιπες, κατάσκοποι και βασιλιάδες, νεράιδες με μαγικό ραβδί. Να αφήσουμε την φαντασία μας να τρέξει σε κάστρα με δράκους για φύλακες και μαγεμένα δάση με ζώα που μιλούν.
Να μάθουμε την ιστορία μας. Να ανοίξουμε το παράθυρο στην γνώση, μιας κι όλα τα άλλα «παράθυρα» πρέπει να μείνουν κλειστά.
Τα ταξίδια που κάνουμε με το σώμα μπορεί να περιορίστηκαν για λίγο, όμως αυτά που κάνουμε με το μυαλό δεν σταματούν ποτέ και τα βιβλιοπωλεία είναι πάντα εκεί, πρόθυμοι ξεναγοί σε κάθε μας προορισμό.
Μπείτε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας και περιπλανηθείτε λίγο ανάμεσα στα ράφια όπου στέκονται αγέρωχα εκατοντάδες βιβλία, το ένα δίπλα στο άλλο. Το καθένα έτοιμο να μας ψιθυρίσει μια διαφορετική ιστορία.
Μας καλούν να αφεθούμε, να αναπνεύσουμε την συγκλονιστική μυρωδιά τους και φεύγοντας από εκεί έχουμε ανακαλύψει μικρούς θησαυρούς, ανεκτίμητης αξίας.
Αυτή την ώρα που κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε στην δίνη των μαύρων σκέψεων, από τα γεγονότα που ανατρέπουν την καθημερινότητά μας, έχουμε την δύναμη να δώσουμε αξία στις ώρες που θα φαίνονται αμέτρητες μπροστά μας. Έχουμε χρέος και πρέπει να σταθούμε όλοι υπεύθυνα απέναντι στην πολιτεία και στους συμπολίτες μας. Κρατάμε στα χέρια μας τη δύναμη να αναχαιτίσουμε την φωτιά, πριν να κάψει το δάσος.
Ήρθε η ώρα, όχι μόνο να αναδείξουμε την αγάπη για τον εαυτό μας, αλλά και το πόσο νοιαζόμαστε για τον κόσμο ολάκερο.
Τον κόσμο που αύριο θα συνεχίσουμε να ζούμε…