- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Γιατί δεν γίνεται υποχρεωτικός ο προληπτικός έλεγχος υγείας των μαθητών στα σχολεία; Ο παιδίατρος Κ. Νταλούκας απαντά στο Infokids.gr

Ο θάνατος της 16χρονης που νόσησε από κορωνοϊό στην Θήβα, η οποία -όπως διαπίστωσαν αργότερα οι γιατροί- έπασχε από αδιάγνωστο σακχαρώδη διαβήτη [2], μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μας δεν πραγματοποιούν περισσότερες προληπτικές εξετάσεις, ώστε να διαγιγνώσκονται εγκαίρως τυχόν υποκείμενα νοσήματα που μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνα για την ίδια τη ζωή τους. Καθώς πολλοί γονείς αμελούν τέτοια θέματα, γιατί τουλάχιστον η διαδικασία αυτή δεν γίνεται υποχρεωτική τουλάχιστον πριν πάνε τα παιδιά στο σχολείο; Δεν θα προστατεύονταν έτσι περισσότερο τα παιδιά;

Το Infokids.gr επικοινώνησε με τον παιδίατρο και πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων κ. Κώστα Νταλούκα [3], ο οποίος έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα απάντηση στο θέμα αυτό, την οποία κάθε γονιός αξίζει να διαβάσει.

“Υποτίθεται ότι ΟΛΑ τα παιδιά σε συγκεκριμένες τάξεις του σχολείου εξετάζονται μία φορά τον χρόνο προληπτικά, προκειμένου ο παιδίατρος να βεβαιώσει και να υπογράψει το Ατομικό Δελτίο Υγείας Μαθητή (ΑΔΥΜ), ότι το παιδί είναι υγιές και μπορεί να συμμετέχει στις αθλητικές δραστηριότητες του σχολείου του.

Το έντυπο αυτό είναι υποχρεωτικό από τον νόμο να προσκομίζεται στο σχολείο από τους γονείς. Στην περίπτωση που ο παιδίατρος θα βρει κάποιο πρόβλημα που παραπέμπει εξέταση σε άλλη ειδικότητα, προβλέπεται στο ίδιο έντυπο να σημειώνεται από τον ειδικότερο το πρόβλημα και να συστήνεται ή όχι η συμμετοχή του παιδιού.

Τα παιδιά επομένως που θα διαγνωστούν με πρόβλημα κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς ή και αργότερα σημαίνει ή ότι δεν έκαναν τον απαραίτητο έλεγχο ή ότι ο παιδίατρος συμπλήρωσε το έντυπο χωρίς να εξετάσει το παιδί, ή ότι, τέλος, είναι κάτι που προέκυψε εν τω μεταξύ.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων που έχουμε να κάνουμε με σοβαρά χρόνια νοσήματα είναι ανεπίτρεπτο να “ξεφεύγουν” παιδιά από τον έλεγχο αυτό.

Στην περίπτωση που κάτι προέκυψε στο ενδιάμεσο διάστημα, συνήθως αυτό είναι ένα οξύ πρόβλημα τις περισσότερες φορές, που έχει ημερομηνία τέλους.

Όπως και να’χει -και επειδή Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα και οι μεγάλες πόλεις αλλά και η επαρχιωτική, ορεινή και δυσπρόσιτη χώρα, όπου τα παιδιά πιθανόν δεν εξετάζονται προληπτικά τακτικά, ή εξετάζονται από αγροτικούς ιατρούς κλπ- η ανάγκη για αύξηση της ετοιμότητας, της προσοχής και τήρησης με σχολαστικότητα της συμπλήρωσης του ΑΔΥΜ είναι αναγκαία.

Το πρόβλημα πέρα από τους γιατρούς, αφορά τα σχολεία και τους γονείς αφού δεν είναι λίγες δυστυχώς οι φορές που το ΑΔΥΜ αντιμετωπίζεται ως ένα απλό “τυπικό χαρτί”, όπως πολλές φορές αναφέρεται από τους γονείς, για συμπλήρωση από τον παιδίατρο.

Για να μην δημιουργούμε, όμως, λάθος εντυπώσεις, πρέπει να αναφέρω ότι η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας τουλάχιστον όσον αφορά τα παιδιά στην χώρα μας εξυπηρετείται και είναι σε εξαιρετικά επίπεδα, χάρις στην ευαισθητοποίηση όλων των παιδιάτρων, αλλά κυρίως όσων λειτουργούμε στο ελεύθερο επάγγελμα, που έχουμε και την ευθύνη για πάνω από το 70% της πρόληψης των παιδιών στην χώρα μας.

Ασφαλώς, όμως, και υπάρχει πάντοτε η ανάγκη για περαιτέρω βελτίωση του προγράμματος πρόληψης των παιδιών. Υπάρχουν κάποια θέματα που βάζουν εμπόδια στον καλύτερο προληπτικό έλεγχο πχ δυσκολία συνταγογράφησης εργαστηριακών εξετάσεων με την λέξη πρόληψη, κυρίως όμως αυτό που πρέπει να γίνει και δυστυχώς δεν υφίσταται, είναι η δημιουργία ενός συγκεκριμένου περιοδικού ηλικιακού προγράμματος πρόληψης των παιδιών, με συγκεκριμένες εργαστηριακές εξετάσεις, αναπτυξιολογικό έλεγχο και με κλινική εξέταση.

Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλιζόταν ο ομοιόμορφος έλεγχος όλων των παιδιών σε όποιο μέρος της χώρας και αν το παιδί μεγαλώνει ακόμα και από γιατρούς άνευ ειδικότητας. Το πρόβλημα του περιοδικού ελέγχου για πολύ μικρές ηλικίες και κυρίως πρόωρα, είναι σαφώς μεγαλύτερο και θα μπορούσε να ενταχθεί με σαφείς οδηγίες προληπτικού ελέγχου στο ίδιο πρόγραμμα. Το γράφω με λύπη μου, δυστυχώς το αρμόδιο Υπουργείο και οι υπεύθυνοι φορείς, παρά τις προσπάθειες που κατά καιρούς έχουμε κάνει ως Ένωση Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων, δεν φαίνεται να θέλει να μας ακούσει και να μας συμβουλευτεί.”