Λίγες ημέρες έχουν απομείνει για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και οι μαθητές αναμένεται να επιστρέψουν στα θρανία. Σίγουρα, μετά από ένα καλοκαίρι ανεμελιάς και ξεκούρασης, η επαναφορά στο mood σχολείου θα είναι λίγο «δύσκολη».
Ένα κείμενο, διαχρονικό, που έχει γραφτεί πριν από 30 χρόνια από μία εμπνευσμένη παιδαγωγό, έχει να μας πει πολλά για το ρόλο του εκπαιδευτικού και πώς συμβάλλει στην επάνοδο των μαθητών, ιδιαίτερα των εφήβων, στα κίνητρα που πρέπει να δώσει στα παιδιά και στη σημασία αυτής της διαδικασίας.
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι το πέρασμα από το «έξω» στο μέσα είναι επώδυνο και δύσκολο για τα παιδιά (…) Επομένως πρέπει να τα βοηθήσουμε να ξεπεράσουν το σοκ (…)
Η εισαγωγή ή η «επιστροφή» δεν είναι μόνο μια απαραίτητη τελετουργία. Είναι, συμβολικά και πρακτικά, μια λεπτή και σημαντική διαδικασία. Το θέμα δεν είναι μόνο πώς να «στοιβάξουμε» την «πελατεία» στις αντίστοιχες αίθουσες – που ήδη από μόνη της η διαδικασία είναι ένα κατόρθωμα. Θα πρέπει να είναι μια έντιμη προσπάθεια για μια πρώτη καλή εντύπωση που θα κάνει ευχάριστη την εγκατάσταση των μαθητών στο σχολείο, δίνοντάς τους το αίσθημα της «αναπνοής» (…)
Παίρνουμε ως δεδομένο ότι ο νεαρός έφηβος είναι οπωσδήποτε μαθητής, ότι θα δεχτεί με ευκολία τον ρόλο του, του μαθητή, ότι θα παρουσιάζεται καθημερινά κάθε πρωί στο σχολείο του και ότι αυτή η «έξη» θα του γίνει δεύτερη φύση από μόνη της (…) Το επιχείρημα ότι μόνον έτσι μπορούν αργότερα να κερδίζουν το ψωμί τους, δεν τους συγκινεί ιδιαίτερα, αισθάνονται πολύ καλύτερα όταν βρίσκονται «έξω» παρά μέσα. Εκτός κι αν «έξω» κάνει πολύ κρύο.
(Για τους μαθητές που βαρέθηκαν πια και κάνουν απουσίες ):
Δεν θα ισχυριστώ ότι δεν θα μου άρεσε να ξέρω ότι έρχονται στο σχολείο γιατί θέλουν να με βλέπουν –υπάρχει μερικές φορές και λίγο απ΄ αυτό.
Ωστόσο θα ήθελα να έρχονται γιατί επιθυμούν αυτό που μπορεί να βρουν σ΄ένα σχολείο. Αν κάτι με κάνει έξω φρενών είναι οι επιβαρυμένες μέρες, τα ιδιαίτερα μαθήματα που προσθέτονται στην καθημερινή μελέτη που ήδη είναι πολλή για τα παιδιά.
Αν τα υπερασπίζομαι με πάθος, είναι γιατί πιστεύω ότι πρέπει να τους δίνεται η αίσθηση ότι υπάρχει και κάτι ευχάριστο που τους περιμένει σ΄ αυτό το σχολείο, για να έρχονται με ευχαρίστηση. Και το μόνο επιχείρημα που τους επαναλαμβάνουμε καθημερινά για τη μάθηση είναι η μελλοντική επαγγελματική τους σταδιοδρομία και το μελλοντικό τους συμφέρον. Να ένα επιχείρημα, ένα κήρυγμα, που ήδη αποκλείει μεγάλο αριθμό από τον σχολικό πληθυσμό, και δεν απευθύνεται παρά μόνο στους «σπιτόγατους».
Το αύριο είναι πολύ μακριά για τους εφήβους και η επαγγελματική ζωή και σταδιοδρομία ακόμη μακρύτερα. Και η δίψα για μάθηση; Τι υπέρτατο επιχείρημα!!
Η ίδια η ζωή έξω από το σχολείο, στις όχθες του Σηκουάνα δεν έχει τόσα και τόσα να τους διδάξει;
Όχι!… Αν δεν τους δώσουμε κάτι περισσότερο, μια πιο ευχάριστη νότα, δεν θα τους πείσουμε να «μπουν» με την καρδιά τους στο σχολείο. Στην καλύτερη περίπτωση θα περάσουν μέσ΄ απ΄ τις δύο πόρτες, χωρίς καθυστερήσεις, αλλά πάντα μετά από κάποια πίεση».
«Το δίκαιο των μαθητών»: Ένα εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο, που γράφτηκε 30 χρόνια πριν από την διευθύντρια του Λυκείου Φενελόν στο Παρίσι, Marguerite Gentzbittel.
Διαβάστε επίσης:
Ο τοίχος αυτής της παιδικής χαράς στέλνει το πιο όμορφο μήνυμα στα παιδιά (εικόνα)
