Η Κατερίνα Παπαποστόλου είναι διακεκριμένη εκπαιδευτικός, πιστοποιημένη ζωοθεραπεύτρια, ιδρύτρια της αμκε Ζω.Ε.Σ. και συγγραφέας εκπαιδευτικών βιβλίων. Διευθύντρια δημοτικού σχολείου, εργάζεται παρέα με τους σκύλους της με μαθητές που παρουσιάζουν φοβίες, επιθετικές συμπεριφορές, μαθησιακές δυσκολίες και χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Δημιουργός εκπαιδευτικών φιλοζωικών προγραμμάτων εγκεκριμένων από το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. που εκπονούν οι Ζω.Ε.Σ. σε σχολεία της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, διοργανώνει βιωματικά εργαστήρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών σε θέματα φιλοζωίας, συμμετέχει με εισηγήσεις της σε συνέδρια, ενώ συνεργάζεται με Δήμους και εκπαιδευτικά ιδρύματα για τη δημιουργία εκπαιδευτικού φιλοζωικού υλικού.
Μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη-ποταμό, που διαβάζεται νεράκι…
Έχετε τόσες πολλές ιδιότητες! Θα μας συστηθείτε;
«Εκπαιδευτικός, Διευθύντρια δημοτικού σχολείου, πιστοποιημένη ζωοθεραπεύτρια, συγγραφέας και ιδρύτρια της αμκε Ζω.Ε.Σ. που από το 2015 έχει ξεκινήσει έναν αγώνα να εντάξει τη φιλοζωία μέσα στα σχολεία. Όλα όσα έγινα και είμαι σήμερα, άλλα αποτέλεσαν παιδικά μου όνειρα και άλλα δεν μου περνούσαν ποτέ από το μυαλό. Με μια τεράστια αγάπη και ενσυναίσθηση για τα ζώα από τη μέρα που γεννήθηκα θεωρώ, όταν μεγάλωνα έλεγα πως θα γίνω δημοσιογράφος και εισαγγελέας για να μπορώ να ανακαλύπτω και να καταδικάζω τα εγκλήματα ενάντια στα ζώα. Μιας που υιοθετήσαμε τον πρώτο μας σκύλο, όταν ήμουν τριών ετών, από μια οικογένεια που ήθελε να τον πετάξει σε σακούλα στο ποτάμι.
Τελικά η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να εκπαιδεύω παιδιά και στη φιλοζωία. Θεωρώ όμως πως με έναν τρόπο μαγικό όλα συνδυάστηκαν στον σωστό χρόνο ώστε να νιώθω σήμερα πολύ καλά με όλες τις επιλογές μου, για τις οποίες φυσικά χρειάστηκε κάποιες φορές να υποχωρήσω σε όλα όσα ήθελα και πίστευα. Μου έκλεισαν πολλές πόρτες στη ζωή μου και χρειάστηκε να ξεπεράσω πολλά εμπόδια. Σχεδόν όλα μου τα έβαλαν άνθρωποι που εμπιστεύτηκα απόλυτα. Όσο όμως μεγαλώνω, υποχωρώ ολοένα και λιγότερο! Και όπου νιώθω τοξικότητα αποχωρώ άμεσα. Άργησα λίγο μα κατάλαβα πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να μη τη ζεις όπως ακριβώς θέλεις και ονειρεύτηκες, δίχως να νοιάζεσαι το τι θα πούνε οι άλλοι. Αθεράπευτα ρομαντική γεμάτη πείσμα και υπέρμαχος της δικαιοσύνης θα με έλεγα σε έναν κόσμο με σκοτεινά συναισθήματα!».
Είστε Διευθύντρια δημοτικού σχολείου. Κάπως αντισυμβατική από τα πρότυπα που ξέρουμε για τις διευθύνσεις σχολείων. Πόσα χρόνια είστε διευθύντρια και ποια είναι η εμπειρία σας από αυτό;
«Σκέφτομαι πολλές φορές πως αν ρωτούσε κανείς τα παιδιά, τα περισσότερα θα απαντούσαν πως δεν είμαι αντισυμβατική, αλλά απολύτως φυσιολογική! Θέλω να πω πως είναι τόσο παράξενο αλήθεια το 2024 να στεκόμαστε ακόμη σε πρότυπα που είχαν στο μυαλό τους πολύ παλαιότερες γενιές. Εγώ για παράδειγμα δεν θυμάμαι καμιά μου δασκάλα στο δημοτικό. Καμιά δεν αποτέλεσε παράδειγμα για να πετύχω στην πορεία της ζωής μου ή καμιά δεν ήταν «διαφορετική».
Ίσα ίσα θυμάμαι πως συχνά το χάρισμά μου τότε στην Α’ δημοτικού να διαβάζω ολόκληρα βιβλία και να μην κάνω ποτέ λάθος στην ορθογραφία χωρίς καν να τη διαβάζω, ήταν ένα «ελάττωμα» για το οποίο καλούσαν μάλιστα τη μητέρα μου οι δασκάλες μου συχνά να το μοιραστούν ως παράπονο. Αν δεν δημιουργήσουμε πολύχρωμα σχολεία γεμάτα δημιουργικότητα και φαντασία, θεωρώ πως το έχουμε χάσει το παιχνίδι. Και δεν έχουμε πολύ χρόνο να εκπαιδεύσουμε τη νέα γενιά.
Να πω βέβαια πως δεν ξύπνησα ένα πρωί και αποφάσισα να βάψω μωβ τα μαλλιά μου. Επισκέφθηκα ένα νηπιαγωγείο κάποτε, είχα κόκκινα συνηθισμένα μαλλιά, με ζωγράφιζαν τα παιδιά, ένα κοριτσάκι δεν είχε κόκκινους μαρκαδόρους και μου ζωγράφισε τα μαλλιά με μωβ. Τα υπόλοιπα παιδιά, μαθητές νηπιαγωγείου να τονίσω ξανά, το κορόιδευαν πως δεν έχει η οικογένειά της χρήματα να της αγοράσουν μαρκαδόρους και εγώ τη στιγμή που άρχισε να κλαίει με λυγμούς την πλησίασα λέγοντάς της πως θα γίνω άμεσα η νεράιδα με τα μωβ μαλλιά όπως ακριβώς με είχε φανταστεί. Μπήκα στο αυτοκίνητο με τη Διώνη και πήγα κατευθείαν στο κομμωτήριο… Αυτό το χρώμα στα μαλλιά είναι εδώ να μου θυμίζει πως ο σχολικός εκφοβισμός είναι υπαρκτός μέσα στο ελληνικό σχολείο και εμφανίζεται σε «γωνιές» που ίσως ακόμη και εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί».
Τι είναι ο σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης;
«Είναι ένας σκύλος που διαμεσολαβεί ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και στον μαθητή, ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, ανάμεσα στον Διευθυντή ενός σχολείου, στους μαθητές, στους εκπαιδευτικούς και στους γονεί. Παράλληλα, βρίσκεται σε ένα σχολείο για μαθητές που παρουσιάζουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, δυσκολεύονται να αποκοπούν από το οικογενειακό περιβάλλον με αποτέλεσμα να υπάρχει διαρροή φοίτησης, αλλά και έχουν επιθετικές συμπεριφορές.
Επίσης μπορεί να υποστηρίξει μαθητές Ρομά ή μαθητές άλλων χωρών που έχουν δυσκολίες ένταξης στο σχολικό περιβάλλον. Ενώ σε κάθε περίπτωση υποστηρίζει ψυχικά όλη την εκπαιδευτική κοινότητα της σχολικής μονάδας στην οποία βρίσκεται. Είναι ένας σκύλος ειδικά εκπαιδευμένος και πιστοποιημένος για αυτό ο οποίος πιστοποιείται πάντα με τον Εκπαιδευτικό στον οποίο ανήκει και επομένως δεν «δανείζεται» ούτε ζει μακριά από τον εκπαιδευτικό με τον οποίο συνεργάζεται.
Είναι ο σκύλος του και φυσικά μέλος της οικογένειάς του! Όταν ξεκίνησα μια νέα πορεία στην Ειδική Αγωγή, στην συμπεριληπτική εκπαίδευση, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ζωοθεραπείας, ανοίχτηκε ένας νέος μαγικός κόσμος για εμένα και δεν είχα φανταστεί όλα όσα υπέροχα ακολούθησαν μέσα στα σχολεία».
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός σκύλου διαμεσολαβητή μέσα στο σχολείο;
«Η καθημερινότητά του έχει σχέση με τη θέση και τον ρόλο του σκύλου μέσα στο σχολείο. Διαφορετικά δρα ένας σκύλος που βρίσκεται μέσα στην τάξη με τον Εκπαιδευτικό και αλλιώς ένας σκύλος διαμεσολαβητής στο γραφείο της Διεύθυνσης σχολείου. Εγώ που είχα την τύχη και τη χαρά να τα ζήσω και τα δύο μπορώ να πω πως είναι εντελώς διαφορετικά. Πίστευα και πιστεύω επίσης, και ως εκπαιδεύτρια σκύλων, πως το να έχει αυτός ο σκύλος αγάπη στα παιδιά, είναι κάτι στο οποίο δεν εκπαιδεύεται με απόλυτη επιτυχία, αν δεν την έχει ήδη.
Θέλω να πω πως το να ξεκινήσεις να εκπαιδεύεις για έναν τέτοιο ρόλο έναν σκύλο επιθετικό με τα παιδιά που δεν νιώθει καθόλου άνετα μέσα στο σχολείο αλλά θεωρείς πως μέσα από την εκπαίδευση θα μάθει και θα συνηθίσει, είναι ίσως λάθος και εξαιρετικά χρονοβόρο αλλά και ριψοκίνδυνο από την αρχή. Βέβαια είναι μια ξεκάθαρα προσωπική μου γνώμη αυτό. Εγώ ήμουν τυχερή, γιατί και οι τρεις σκύλοι μου αν και κακοποιημένοι πολύ όσο ζούσαν αδέσποτοι, ουδέποτε είχαν επιθετικές συμπεριφορές στα παιδιά. Τα παιδιά δυστυχώς απέναντί τους ναι.
Αν με ρωτάτε, για παράδειγμα, αν κάποιο παιδί σε επίσκεψή μας στο σχολείο έδειξε επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους σκύλους μου, θα ήταν ψέμα να πω όχι. Ευτυχώς είμαι ψύχραιμη και προλαβαίνω πάντα καταστάσεις. Πάντως αν ήθελα να δώσω μια συμβουλή σε συναδέλφους εκπαιδευτικούς, θα ήταν να εντάξουν σκύλο στο σχολείο μόνο αν έχουν πιστοποιηθεί οι ίδιοι για αυτό, ο σκύλος αλλά και έχουν πάρει γραπτά τη σύμφωνη γνώμη όλων μα όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Καθώς στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε για μια επίσκεψη ενός ζώου συντροφιάς στο σχολείο, αλλά για ένα επιστημονικό πλάνο με στόχους και προοπτικές».
Τι σημαίνει ο όρος πιστοποιημένη εκπαιδευτικός- ζωοθεραπεύτρια;
«Είναι ο εκπαιδευτικός που έχει πιστοποιηθεί με ένα ζώο, συνήθως σκύλο, ως συνεργάτες, ώστε να εργαστούν μαζί σε μια σχολική μονάδα. Η πιστοποίηση στη δική μου περίπτωση ήρθε από ένα καταπληκτικό ινστιτούτο στη Γαλλία που μου έμαθε πάρα πολλά. Πίστεψε σε εμένα και στη δύναμή μου, στην αγάπη μου στους αδέσποτους σκύλους που θεώρησα πως μπορούν να ανταπεξέλθουν κόντρα στο παλιό σκοτάδι της ψυχής τους και όλοι μαζί, πριν χρόνια με τον δάσκαλό μας Francois Beiger ξεκινήσαμε ένα πολύ σημαντικό ταξίδι μέσα στην εκπαίδευση.
Έχω ζήσει πολύ συγκινητικές στιγμές μέσα στα σχολεία και είμαι σίγουρη πως έρχονται και άλλες! Πριν λίγους μήνες, μια μαθήτρια με επιλεκτική αλαλία στο σχολείο, πλησίασε τον Άξελ και του μίλησε για πρώτη φορά! Έκλαιγαν όλοι σχεδόν οι εκπαιδευτικοί αλλά και η μητέρα του κοριτσιού που ήταν στο σχολείο εκείνη τη στιγμή.
Στο εξωτερικό το να εργάζεσαι σε ένα σχολείο με έναν πιστοποιημένο σκύλο είναι πολύ σύνηθες. Στην Ελλάδα ευτυχώς αρχίζει δειλά να κερδίζει έδαφος. Νιώθω τυχερή που γνώρισα την αποδοχή αυτού του τόσο καινοτόμου εκπαιδευτικού προγράμματος στα σχολεία που έχω εργαστεί αλλά και είμαι Διευθύντρια. Δεν ήταν εύκολο, όμως πιστεύω πως η πίστη μου σε αυτό και στα θεαματικά θετικά αποτελέσματά του έπεισε και πείθει την εκπαιδευτική κοινότητα».
Μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων και εξειδίκευση στη Σχολική Ψυχολογία, στην Ειδική Αγωγή και στη Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων. Ασταμάτητη επιμόρφωση πάνω στη συμπεριφορά και την ψυχολογία παιδιών και σκύλων. Πολυπράγμων από παιδί ή στην πορεία για να γίνετε αυτό που είστε σήμερα;
«Σίγουρα από παιδί! Μεγάλωσα με γαλλικά, μπαλέτο και πιάνο που τότε ήταν απαραίτητα από την οικογένειά μου να μάθω! Αγαπούσα πάρα πολύ το διάβασμα- αυτό το πήρα από τη μαμά- και πάρα πολύ τα ζώα- αυτό το πήρα από τον μπαμπά. Μου άρεσε πάντα η κάθε νέα γνώση και πίστευα πολύ, καθώς μεγάλωνα, στην επιστημονική γνώση που οφείλουμε όλοι να έχουμε στον κάθε τομέα με τον οποίο θέλουμε να ασχοληθούμε. Και αυτή εξελίσσεται και πράγματα που κάποτε πιστεύαμε ως δεδομένα μπορεί να ανατραπούν.
Κάπως έτσι, όταν αποφάσισα να ενώσω τη φιλοζωία με την εκπαίδευση ξεκίνησα να εκπαιδεύομαι ασταμάτητα κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Για να μπεις στη διαδικασία να εκπαιδεύεις φιλοζωικά παιδιά δεν αρκεί να έχεις γνώσεις μόνο για τα ζώα, καθώς αν δεν ξέρεις να προσεγγίσεις και να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών, τι να τις κάνεις τις γνώσεις για τα ζώα; Και το αντίθετο φυσικά. Ο κόσμος αλλάζει συνεχώς και πάντα οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες. Είναι σαν να επιμένουμε να λέμε ακόμη και σήμερα πως οι σκύλοι βλέπουν ασπρόμαυρα!».
Άρα φιλόζωη από παιδί. Παίζει ρόλο η οικογένεια στη σχέση μας με τα ζώα;
«Καθοριστική. Ο μπαμπάς μου ήταν δήμαρχος για πάρα πολλά χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Το αναφέρω συνέχεια γιατί αλήθεια δεν έχω δει ξανά δήμαρχο να έχει τον αδέσποτο σκύλο που υιοθέτησε παντού μαζί του! Το 1983, όταν τρώγαμε στο εστιατόριο με τον σκύλο μας στο λουρί, τον βάζαμε στο πλοίο για διακοπές και τον είχαμε παντού μαζί μας και ο μπαμπάς μου συνέχεια μαζί του στο δημαρχείο, αντιλαμβάνεστε πως μας έβλεπαν. Λες και ήρθαμε από άλλο πλανήτη! Η μαμά δεν είχε καλή σχέση με τα ζώα. Όταν όμως τους έδωσε χώρο να της δείξουν τι μπορούν να της προσφέρουν, τα αγάπησε πολύ.
Δυστυχώς η ζωή τα έφερε έτσι να χάσω τους γονείς μου πολύ νωρίς, τον μπαμπά μου μάλιστα όταν ήμουν 9 ετών και βίωσα δύο φορές το πένθος ενός σκύλου που χάνει το αγαπημένο του πρόσωπο. Είναι τόσο συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο τα ζώα πενθούν…
Μεγάλωσα με ένα αγαπημένο παραμύθι του μπαμπά τις νύχτες πριν κοιμηθώ… πως η αγάπη δεν αγοράζεται, πως οφείλουμε να βοηθάμε τα άστεγα ζώα και κάθε άνθρωπο που μας έχει ανάγκη και πως πάντα υπάρχει κάτι να περισσεύει σε εμάς για να δώσουμε και στους άλλους.
Ήταν προδιαγραμμένη θεωρώ η δική μου πορεία. Έζησα μια παραμυθένια παιδική ηλικία και νιώθω απέραντα ευγνώμων για αυτό. Αν και δεν είχε καλό τέλος σε ό, τι αφορά τους γονείς μου η δική μου ιστορία, αν είχα τη δυνατότητα να επιλέξω, τους ίδιους γονείς θα επέλεγα. Η οικογένεια μπορεί να μεγαλώνει ανθρώπους με σπάνια αγάπη στα ζώα και μπορεί να μεγαλώσει εγκληματίες που θα κάνουν θλιβερά εγκλήματα στα ζώα».
Είστε ιδρύτρια της AMKE Ζω.Ε.Σ και καθηγήτρια στη Zero Stray Academy. Τι είναι αυτοί οι δύο φορείς;
«Η αμκε Ζω.Ε.Σ., βραβευμένες μέχρι σήμερα 6 φορές για το εθελοντικό τους έργο, ιδρύθηκαν το 2015, αφιερωμένες στη Διώνη, τον σκύλο που έσωσα από βέβαιο θάνατο, με στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων και την προστασία του περιβάλλοντος, ώστε όλοι οι Έλληνες πολίτες να πειστούν πως ήρθε η στιγμή να δώσουν επιτέλους ένα τέλος σε όλα τα εγκλήματα που γίνονται σε βάρος των ζώων ως αδικαιολόγητα, ηθικά αστήριχτα και άδικα.
Η δημιουργία και εκπόνηση εγκεκριμένων για όλα τα σχολεία της Ελλάδας αλλά και για τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού, φιλοζωικών και περιβαλλοντικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και τα προγράμματα θεραπευτικής επαφής με ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους που βρέθηκαν όλοι τους αδέσποτοι και πολύ κακοποιημένοι είναι μέρος των σκοπών της. Επιπρόσθετα, η επιμόρφωση εκπαιδευτικών, η παραγωγή εκπαιδευτικού φιλοζωικού υλικού, η εκπόνηση βιωματικών φιλοζωικών εργαστηρίων δημιουργίας φιλοζωικών βιβλίων αλλά και η διοργάνωση φιλοζωικών εκδηλώσεων που στόχο έχουν τη στήριξη φιλοζωικών και φιλανθρωπικών σκοπών.
Μέσω ενός πανελλαδικού δικτύου εθελοντών, όλοι οι εθελοντές του οργανισμού σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, έχουν εκπαιδεύσει μέχρι σήμερα περισσότερους από 500.000 μαθητές σε περισσότερα από 700 σχολεία της χώρας τόσο δια ζώσης όσο και διαδικτυακά. Στο www.zwes.gr μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το έργο μας αλλά και τους τρόπους να το στηρίξετε. Η Zero Stray Academy είναι η πρώτη ακαδημία στην Ελλάδα που με μια ομάδα ειδικών εκπαιδεύει τους Δήμους να εφαρμόσουν τον νόμο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς. Εγώ έχω αναλάβει το μάθημα της Εκπαίδευσης Σχολείων και στοχεύω στο να αντιληφθεί ο κάθε Δήμος τη σημασία της διοργάνωσης επιμορφωτικών φιλοζωικών σεμιναρίων μέσα στα σχολεία αλλά και τη διοργάνωση φιλοζωικών δράσεων εκτός σχολείων».
Είστε και συγγραφέας φιλοζωικών βιβλίων με ήρωες τους τρεις σκύλους σας! Μιλήστε μας λίγο για αυτή την ιδιότητά σας.
«Το να γράφω βιβλία ήταν ένα παιδικό μου όνειρο, γιατί λάτρευα να διαβάζω και να ξεφυλλίζω βιβλία από παιδί, πριν πάω ακόμη στο δημοτικό. Ταξίδευα σε κόσμους φανταστικούς και έγραφα πάντα τις δικές μου ιστορίες. Το 2017, όταν έγραψα το πρώτο μου βιβλίο, μοιράστηκα την τραγική ιστορία της Διώνης, που κάποιος προσπάθησε να δολοφονήσει. Τη μαχαίρωσε, την πυροβόλησε, της έκοψε την ουρά και την πέταξε να πεθάνει. Τη διέσωσα μα κυρίως έσωσε εμένα εκείνη, καθώς τη συνάντησα σε μια περίοδο μεγάλου πένθους καθώς είχε πεθάνει η μητέρα μου.
Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε την πρώτη αυτοβιογραφία τόσο κακοποιημένου αδέσποτου σκύλου, έκανε χιλιάδες πωλήσεις και ακόμη κάνει. Η συνάντησή μου με τον Άξελ και τον Πόθο, τους άλλους δύο σκύλους μου που και εκείνοι κακοποιήθηκαν βάναυσα δημιούργησαν και άλλα βιβλία στη συνέχεια. Έτσι σήμερα, κρατώ στην αγκαλιά μου επτά βιβλία τα οποία είναι οδηγοί φιλοζωίας. Μέσα από φιλοζωικά κείμενα και εκπαιδευτικές δραστηριότητες οι αναγνώστες μαθαίνουν να κατανοούν, να αγαπούν και να αποδέχονται τα ζώα.
Χρωστώ ευγνωμοσύνη στον εκδότη των έξι βιβλίων μου, Βασίλη Γουλιέλμο που πίστεψε από την πρώτη στιγμή σε εμένα και στα όνειρά μου και στη Λιάνα Δενεζάκη, εικονογράφο όλων των βιβλίων μου και εκδότρια του πρόσφατου βιβλίου μου. Χωρίς τη στήριξή τους δεν θα είχα καταφέρει να μπω στον κόσμο της συγγραφής και να πετύχω τόσα πολλά.
Δεν έχω λάβει από τα πνευματικά δικαιώματα των βιβλίων μου τόσα χρόνια ούτε ένα ευρώ! Όλα μα όλα έχουν στηρίξει αδέσποτα ζώα και οικογένειες με ζώα που είχαν ανάγκη. Όπως και οι δύο εκδοτικοί οίκοι στηρίζουν παράλληλα φιλοζωικούς σκοπούς από τα έσοδα των βιβλίων. Άλλωστε ήταν και ένας από τους πολλούς λόγους που θέλησα να εκδοθούν. Για να μπορώ να στηρίζω οικονομικά όσα περισσότερα αδέσποτα ζώα μπορώ! Οι εθελοντές στους δρόμους και στα καταφύγια υποφέρουν και στέκομαι δίπλα τους! Όλα τα βιβλία μπορεί να βρει κανείς με άμεση αποστολή σε υπέροχες συσκευασίες δώρου με δώρα έκπληξη στο www.zwes.gr και με όλα τα έσοδα να στηρίζουν το πανελλαδικό έργο της αμκε Ζω.Ε.Σ. και τις ανάγκες εκατοντάδων αδέσποτων ζώων αλλά και σε όλα τα βιβλιοπωλεία με μέρος των εσόδων να στηρίζουν τους ίδιους σκοπούς».
Ταξιδεύετε συνέχεια τα σαββατοκύριακα. Για ποιους λόγους και πόσο εύκολο είναι αυτό με τρεις σκύλους σε μια χώρα όχι και τόσο pet friendly;
«Ταξιδεύω τα σαββατοκύριακα όλα σχεδόν σε απομακρυσμένα μέρη, ώστε να εκπαιδεύσω φιλοζωικά μαθητές σε διαδραστικές παρουσιάσεις εκτός του σχολείου. Λόγω της εργασίας μου ως Διευθύντρια είναι πολύ δύσκολο να ταξιδεύω σε ωράριο σχολείου. Οπότε τις καθημερινές επισκέπτομαι σχολεία σε ωράριο ολοημέρου αλλά και ΚΔΑΠ. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο κάθε Παρασκευή μεσημέρι να παίρνεις τις βαλίτσες σου και να ταξιδεύεις σε τόσο μακρινές αποστάσεις. Από την άλλη όμως είναι τόση η συγκίνησή μου και η χαρά μου, όταν βλέπω τη χαρά μικρών και μεγάλων μετά την επιμόρφωσή τους, που αλήθεια ξεχνάω την κούρασή μου.
Περνάμε καταπληκτικά τα σαββατοκύριακα κοντά στα παιδιά και γνωρίζουμε ενήλικες που μοιράζονται άλλοτε τις ίδιες απόψεις με εμάς, άλλοτε εντελώς διαφορετικές μα αγαπούν τον διάλογο και είναι ανοιχτοί σε νέες ιδέες ακόμη και αν ζούνε στο πιο απομακρυσμένο βουνό!
Οι σκύλοι μου έχουν πια συνηθίσει σε αυτούς τους ρυθμούς ζωής και το απολαμβάνουν, μην πω το περιμένουν πώς και πώς! Έχουν συνηθίσει να παραμένουν πάρα πολλές ώρες στο αυτοκίνητο και στο πλοίο και δεν έχουν κανένα θέμα να μένουν μόνοι τους σε ένα ξένο νέο περιβάλλον, πχ στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Πηγαίνουμε παντού μαζί, σπάνια τους αφήνουμε πίσω και αυτό έχει αλλάξει όλη τη σχέση μας μαζί τους, είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια, τους ακούμε και μας ακούν!
Κατανοούμε απόλυτα ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Όταν επιτέλους κατανοήσουν οι αεροπορικές εταιρίες πως οι μεγαλόσωμοι σκύλοι πολύ συχνά είναι πιο ήρεμοι από τους «μέχρι 8 κιλά με το κλουβί μεταφοράς» τότε σίγουρα θα είναι πιο εύκολη η μετακίνησή μας και όχι τόσο κουραστική! Το ίδιο βέβαια ισχύει και όταν κατανοήσουν τα εστιατόρια πως οι σκύλοι πολύ συχνά είναι πιο καθαροί από πολλούς πελάτες τους!
Σε γενικές γραμμές πάντως η επιμονή μου να ρωτώ πάντα πριν μπω οπουδήποτε με τους σκύλους μου σε πολλές περιπτώσεις μου έχει επιτρέψει την είσοδο σε μέρη που ήμουν σίγουρη θα μου απαγορευθεί. Θέλει πολύ δρόμο η χώρα μας να γίνει pet friendly, όμως γίνονται τεράστια βήματα και για παράδειγμα οι χώροι εστίασης, τα café ή άλλων ειδών καταστήματα που φροντίζουν αδέσποτα ζώα πληθαίνουν. Το ίδιο φυσικά και η ευαισθησία των πολιτών. Εγώ πάντως στηρίζω μόνο τις pet friendly επιχειρήσεις ακόμη και όταν κυκλοφορώ δίχως σκύλο!».
Και πώς όλα αυτά κουμπώνουν και με τη διοίκηση του σχολείου σας;
«Ακόμη και αν σε κάποιον φαίνονται διαφορετικά και αντίθετα μεταξύ τους, έχω καταφέρει και τα έχω δέσει μεταξύ τους. Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους και μου αρέσει να τους ακούω είτε έχουν να μοιραστούν μαζί μου κάτι καλό ή κακό. Δεν κρίνω και σπάνια δίνω συμβουλές.
Ο καθένας άλλωστε ξέρει πολύ καλά τι θέλει να κάνει. Είμαι πολύ υποστηρικτική στους άλλους και θεωρώ πως από μια τέτοια θέση είναι πιο εύκολο να προτείνω και εφόσον συμφωνεί η εκπαιδευτική κοινότητα να εφαρμόσουμε νέες καινοτόμες ιδέες. Επίσης είδα πως η εκπαιδευτική διαμεσολάβηση σε ένα γραφείο διεύθυνσης σχολείου είναι πολύ αποδοτική με τεράστιο μέλλον και προοπτικές. Τα σχολεία είναι ζωντανοί οργανισμοί και έχουν τεράστια ανάγκη από καινοτόμες ιδέες καθώς ο κόσμος εξελίσσεται συνεχώς και οι αλλαγές είναι ραγδαίες».
Πώς σας κρίνουν οι γονείς;
«Ό, τι και αν κάνεις ή ό, τι και αν δεν κάνεις πάντα θα υπάρχει κάποιος να σε κρίνει. Δυστυχώς έχουμε μεγαλώσει σε μια χώρα με μια νοοτροπία μόνιμης κριτικής. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές άδικης κριτικής αλλά και αστήρικτης σε λογικά επιχειρήματα. Και αν μάλιστα δρας τότε θα έρθει και η αντίδραση. Αν με ενοχλεί κάτι πολύ σε αυτή τη χώρα είναι η διάθεση πολλών να κρίνουν τα πάντα ακόμη και πράγματα που δεν τους αφορούν αλλά και να εκφέρουν πάντα μια γνώμη.
Δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους και πάντα θα υπάρχει έστω και κάποιος να διαφωνεί με εσένα. Έχω τη στήριξη των γονιών σε ένα συντριπτικό ποσοστό και στα 23 χρόνια που εργάζομαι ως εκπαιδευτικούς είχα τα προβλήματα με γονείς που έχουν συνήθως όλοι οι εκπαιδευτικοί. Καθώς περνούν τα χρόνια σίγουρα αυξάνονται γιατί αυξάνονται και τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Ως Διευθύντρια δημοτικού σχολείου μπορεί να υπάρχουν παράπονα από γονείς, όμως κανείς δεν μπορεί να παραπονεθεί πως δεν τον άκουσα ή δεν τον δέχτηκα στο γραφείο μου να μοιραστεί το πρόβλημά του. Πάντως πιστεύω πως οι γονείς δύσκολα θα σε επαινέσουν για το καλό που έφερες στο σχολείο ακόμη και αν είναι πολύ ορατό και αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορέσω να κατανοήσω ποτέ… Ένα σχολείο είναι οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Και όταν είναι δεμένη αυτή η ομάδα τότε και μόνο τότε μπορούμε να πετύχουμε όλα όσα θέλουμε. Για μένα είναι στόχος αυτό».
Τι σχέση έχετε με τα παιδιά;
«Αν σκεφτώ τις αγκαλιές που δέχομαι, τις ζωγραφιές που πραγματικά δεν χωράνε στο γραφείο μου, τα παιδικά χαμόγελα που με καλημερίζουν θεωρώ πως έχω άριστη σχέση μαζί τους και με αγαπούν. Συγκινούμαι πολύ, όταν μαθητές που είχα πριν 15 χρόνια βρίσκουν τρόπους και επικοινωνούν μαζί μου. Σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελα ποτέ να με φοβούνται, γιατί απεχθάνομαι το συναίσθημα του φόβου από κοσμοθεωρία. Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι ως Δασκάλα είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν μια μέρα αρχίσω να χάνω την ψυχραιμία μου από τις δυσκολίες στο σχολείο, θα έχει έρθει η ώρα να αλλάξω επάγγελμα. Δεν είναι εύκολη η δουλειά του εκπαιδευτικού…δεν είναι βασικά καν δουλειά θεωρώ, όταν πλάθεις παιδικές ψυχές για να γίνουν μελλοντικοί ενήλικες. Νιώθω πολύ περήφανη που έγινα η Διευθύντρια που ήθελα όταν ανέλαβα τη θέση και είμαι εκεί για κάθε παιδί που μου χτυπά την πόρτα και θέλει να μοιραστεί μαζί μου κάτι που το απασχολεί. Όταν δε είναι εκείνη τη μέρα μαζί μου και ένας από τους τρεις σκύλους μου, τότε όλο αυτό εξελίσσεται σε μια μαγική διαδικασία και άκρως θεραπευτική και για τους τρεις μας».
Τι πιστεύετε ότι λείπει από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας;
«Η φαντασία, η δημιουργικότητα, η δεκτικότητα στις αλλαγές και στις καινοτομίες. Και έχουμε όλοι εμείς μερίδιο ευθύνης, εκπαιδευτικοί και γονείς. Είναι εντυπωσιακό να συνεχίζουμε να διδάσκουμε με αναχρονιστικά συχνά βιβλία και να μην αντιδράει σχεδόν κανείς. Μαθαίνουμε στα παιδιά πράγματα που δεν θα τους συμβούν ποτέ, γιατί οι εποχές άλλαξαν!
Το 2024 συνεχίζουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά πειράματα που ίσως ποτέ δεν θα κάνουν, νομοθεσίες που έχουν αλλάξει, απόψεις πως τα ζώα γεννήθηκαν για να τα εκμεταλλεύονται οι άνθρωποι, για χωριά που μπορεί και να είναι πια ερειπωμένα και πολλές φορές συνεχίζουμε άθελά μας να συντηρούμε τον ρατσισμό σε άλλες χώρες ακόμη και αν στην ίδια τάξη υπάρχουν μαθητές από αυτές.
Δεν ξέρω κατά πόσο ένας εκπαιδευτικός συναισθηματικός με τα ζώα αλλά και υπέρμαχος της αποδοχής του «διαφορετικού» μπορεί να επιβιώσει μέσα στο ελληνικό σχολείο. Συνήθως βέβαια δέχεται ρατσισμό ως ο «γραφικός» του σχολείου. Μιλάμε συνεχώς για συμπερίληψη και διαπολιτισμικότητα και αμφιβάλλω αν είναι έτοιμη η σχολική κοινότητα να τα δεχτεί…».
Τι νιώθει ένας τόσο ευαίσθητος άνθρωπος που δρα τόσα πολλά χρόνια ακτιβιστικά υπέρ των ζώων για όλα αυτά τα εγκλήματα στα ζώα που γίνονται συνεχώς γνωστά;
«Θλίψη, απογοήτευση και θυμό. Είναι τόσο δύσκολο να συγχωρέσεις έναν εγκληματία. Με ρωτούν πολλές φορές αν έχω συγχωρήσει εκείνον τον άγνωστο που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τα δικά μου ζώα πριν τα συναντήσω. Δεν ξέρω πραγματικά… Σίγουρα όμως έχω αποδεχτεί πως ζούμε ανάμεσά τους και οφείλουμε σε κάθε ζώο που δεν σώσαμε να σταθούμε δυνατοί και αγωνιστικοί πλάι τους. Τα ζώα δεν έχουν κανέναν εκτός από εμάς και μας δίνουν πάρα πολλά σε σχέση με όσα τους δίνουμε εμείς. Καθώς μεγαλώνω γίνομαι ακόμη πιο ευαίσθητη απέναντί τους. Περπατώ στους δρόμους πόλεων και στα χωριά, τα βλέπω μόνα να περπατούν, σπάνια χαρούμενα και όταν τα συναντώ να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, εκεί κόβεται η καρδιά μου κομμάτια. Θα σταθώ όμως στο γεγονός πως βλέπω πολλούς πια να σιτίζουν ζώα στους δρόμους και να περιθάλπουν. Αυτοί οι λίγοι… πιο πολλοί στη συνέχεια θα σώσουν μαζί μας τον κόσμο! Μπήκα πρόσφατα σε ένα κατάστημα κάτι να αγοράσω, γιατί είδα ακριβώς από έξω ένα πιατάκι φαγητού και νερού. Η ιδιοκτήτρια αντί να με εξυπηρετήσει έφυγε γρήγορα, γιατί είδε έξω από το κατάστημά της έναν αδέσποτο σκύλο να κουτσαίνει… άργησε δεκαπέντε λεπτά να επιστρέψει. Μου έφτιαξε τη μέρα αυτή η εντυπωσιακή αδιαφορία της για εμένα που μπήκα πρώτη φορά στο μαγαζί της! Τα εγκλήματα λυπάμαι που το λέω, όσο υπάρχουν άνθρωποι στον πλανήτη, δεν θα σταματήσουν ποτέ. Οφείλουμε όμως να εκπαιδεύσουμε όσους περισσότερους μπορούμε να μην σκεφτούν ποτέ να κάνουν. Και αυτό όχι γιατί αν σκοτώσουν ζώο στη συνέχεια θα σκοτώσουν και άνθρωπο, οπότε πρέπει να σταματήσουμε το κακό στα ζώα, κάτι που για μένα γιγαντώνει την ανισότητα, αλλά γιατί δεν έχει κανένας μα κανένας το δικαίωμα να αφαιρεί καμιά απολύτως ζωή. Είναι μια πράξη αδικαιόλογητη και ηθικά αστήριχτη».
Τι σχεδιάζετε ακόμα;
«Πολλά! Είμαι σε μια συνεχόμενη ροή ιδεών που αλήθεια σπάνια χωρούν στο πρόγραμμά μου! Θεωρώ πως αν δεν κάνουμε όνειρα και σχέδια, δεν ζούμε μια ευτυχισμένη ζωή. Και αν δεν είμαστε εμείς ψυχικά υγιείς και ευτυχισμένοι, δεν είναι κανένας είτε άνθρωπος είτε ζώο, δίπλα μας καλά.
Είμαι σε μια συνεχόμενη αναζήτηση δράσεων για το σχολείο μου, γράφω τα δύο επόμενα βιβλία μου, προγραμματίζω τα επόμενα ταξίδια μου για τις φιλοζωικές εκπαιδεύσεις μαθητών απομακρυσμένων περιοχών αλλά και τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα για τη νέα σχολική χρονιά και τη συμμετοχή μου σε συνέδρια.
Το 2024 έβαλα πάντως ως στόχο να φροντίσω λίγο παραπάνω τον εαυτό μου επιτρέποντας του να μένει για κάποια διαστήματα στην ηρεμία παραμένοντας κάποια απογεύματα στο σπίτι διαβάζοντας βιβλία και ακούγοντας μουσική αλλά και να βρίσκω περισσότερο χρόνο για τους φίλους μου που πάντα παραπονιούνται πως δεν με βλέπουν!».
Γερμανία: Στο νοσοκομείο μαθητές δημοτικού με δηλητηρίαση από αέρια αποχέτευσης
Μητέρα που εγκατέλειψε το παιδί της για δύο χρόνια: Τρεφόταν αποκλειστικά με κονσέρβες
Η μητέρα που έβαλε κοριό σε λούτρινο, είχε καταγγείλει τον πατέρα για κακοποιητική συμπεριφορά
