- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

«Η μαμά μου πέθανε, όμως συνεχίζει να εμφανίζεται όταν την χρειάζομαι»

Επιστρέφουν. Πάντα επιστρέφουν. Μιλαώ για τους ανθρώπους που “έφυγαν”. Αυτούς για τους οποίους τόσο απεγνωσμένα πονάς από τη στιγμή που έχασες. Εμφανίζονται ξανά, αρκεί να προσέχεις.

Από τότε που έχασα τη μητέρα μου, ανακάλυψα ότι οι δύσκολες στιγμές γίνονται ακόμα πιο δύσκολες, επειδή εκείνη δεν είναι πια εκεί. Δεν είναι εκεί να με ηρεμήσει από τα νεύρα και να διώξει τις ανησυχίες μου. Αυτό και μόνο κάνει τα πράγματα πιο συναισθηματικά και πιο κουραστικά. Όμως τελικά, κάτι πάντα συμβαίνει. Με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, όμως πάντα εμφανίζεται.

Μπορεί να είναι με την εμφάνιση ενός σπουργιτιού στο παράθυρό μου, ενός τραγουδιού στο ραδιόφωνο μέσω του οποίου νιώθω σα να μου στέλνει κάποιο μήνυμα, ή μέσα από το βλέμμα ενός αγνώστου στο σούπερ μάρκετ. Κάποια στιγμή εμφανίζεται ξανά και με κάνει να νιώθω την παρουσία και την αγάπη της.

Σήμερα εμφανίστηκε σαν ένα βιολετί παντελόνι στο νοσοκομείο. Το βιολετί ήταν το αγαπημένο χρώμα της μητέρας μου –είχε βάψει έτσι ολόκληρο το μπάνιο στο σπίτι της. Καθώς πηγαίναμε, λοιπόν, στο νοσοκομείο για το χειρουργείου του γιο μου, ένιωσα να χειάζομαι τη μαμά μου περισσότερο από ποτέ. Επειδή, όμως, πλέον ζει στον Παράδεισο και δεν μπορεί να είναι μαζί μου με την παραδοσιακή έννοια, πήρα εγώ κομμάτια της μαζί μου: Φόρεσα ένα βιολετί πουλόβερ, αυτό που φοράω όταν θέλω να τη νιώσω κοντά μου, και το αγαπημένο της δαχτυλίδι.

Το δωμάτιο του νοσοκομείου ήταν γεμάτο κόκκινα και μπλε –μαζί και λίγο κίτρινο στα σεντόνια. Όμως στην άκρη του κρεβατιού ήταν ακουμπισμένο ένα βιολετί χειρουργικό παντελόνι. Βιολετί! Απίθανο; Ούτε κόκκινο ούτε μπλε! Παρά ένα παντελόνι με το αγαπημένο χρώμα της μαμάς μου! Αστειεύτηκα για το χρώμα αυτό στον σύζυγό μου και έπειτα κοίταξα ψηλά και χαμογελώντας σκέφτηκα: «Εδώ είσαι μαμά! Όπως ακριβώς προσευχήθηκα! Σε ευχαριστώ!»

Αυτό δεν μείωσε την αγωνία μου για το χειρουργείο, αλλά μου έδωσε ελπίδα. Ήταν σαν μια αγκαλιά από τον ουρανό. Με πλημμύρισε με πίστη και αγάπη μου. Μου θύμισε πως όπως κάθε μητέρα κάνει πάντα, έτσι κι εκείνη εμφανίστηκε, ακόμα και από τον ουρανό.

Τις στιγμές που τους χρειαζόμαστε είναι εκεί. Τις στιγμές που πονάμε γι’αυτούς, είναι εκεί. Είναι εκεί και εδώ και ακριβώς όπου τους έχουμε ανάγκη να είναι, πάντα.

Αρκεί να το θυμόμαστε και να παρατηρούμε γύρω μας.

Στις δύσκολες στιγμές χρειάζεται να θυμάμαι, ότι εκείνη είναι εκεί απλά με διαφορετική υπόσταση. Με διαφορετικό ρόλο. Με άλλη οπτική. Έχω ανάγκη να πιστεύω ότι θα εμφανιστεί, όπως έκανα όταν ήταν ακόμα ζωντανή.

Είναι μαμά. Και οι μαμάδες κρατάνε πάντα τις υποσχέσεις τους, ακόμα και όταν έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο.

Ποτέ δεν έχασε κάποιο σημαντικό γεγονός ή κάποια ευκαιρία να είναι εκεί για τα παιδιά της. Γιατί ο θάνατος να το αλλάξει αυτό;

Εκείνες τις στιγμές που τους χρειαζόμαστε, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας και να παρατηρήσουμε, γιατί είναι μαζί μας, ακόμα κι αν έχουν πάρει τη μορφή ενός βιολετί παντελονιού.

Της Chelsea Ohlemiller [2]

Πηγή: scarymommy.com [3]