«Η οικογένεια γιορτάζει όταν τα παιδιά σου νοιάζονται και φροντίζουν το ένα το άλλο –και μαζί το πιο αδύναμο»

H Βανέσσα είναι μια φοβερή μαμά τριών παιδιών, δύο αγοριών και μιας κόρης η οποία γεννήθηκε με Σύνδρομο Down, ενώ διατηρεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σελίδα (Happy Soul Project), στην οποία περιγράφει τι σημαίνει να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Σε μία πρόσφατη ανάρτησή της με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας, η Βανέσσα έδειξε τι είναι για εκείνη πραγματική γιορτή: Ο τρόπος που φροντίζουν τα παιδιά της τα αδέλφια τους:

«Η Γιορτή της Μητέρας με τα λουλούδια και τις κάρτες είναι υπέροχη. Η Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας, επίσης. Αυτό, όμως, που κάνει την δική μου καρδιά να λιώνει ως μαμά συμβαίνει, αργά τη νύχτα. Όταν τα παιδιά μου θεωρούν, ότι δεν βλέπω.

Η Pip ξυπνά πάντα πολύ νωρίς. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, με τάσεις φυγής. Έχουμε διαρκώς κάμερες πάνω από το κρεβάτι της και ένα ρολόι που με τη βοήθεια χρωμάτων την ενημερώνει πότε είναι η ώρα να σηκωθεί. Ανεπιτυχώς. Το κορίτσι αυτό, θα σηκωθεί το ξημέρωμα και θα έρθει να με βρει.

Τις προάλλες, ωστόσο, καθώς ετοιμαζόμουν να σηκωθώ από το δικό μου κρεβάτι και να την πάω πίσω στο δικό της, είδα τον μεγάλο μου γιο να μπαίνει στο δωμάτιό της, να την παίρνει από το χέρι και να της λέει ‘Ας αφήσουμε τη μαμά να κοιμηθεί’. Έπειτα, χώθηκε μαζί της στο μόνο της κρεβάτι, την αγκάλιασε και της μιλούσε ψιθυριστά, μέχρι που ήρθε η ώρα να σηκωθεί.

Δύο πράγματα ‘ξεδιπλώθηκαν’ μπροστά μου εκείνη τη στιγμή. Πρώτα, φυσικά, ότι ο γιος μου είναι ένα τόσο γλυκό παιδί που σκέφτηκε και έκανε κάτι τέτοιο για εμένα. Και δεύτερον, ακόμα πιο σημαντικό, πήρα μια ιδέα του πώς η οικογένεια φροντίζει αυτό το κορίτσι, όταν κανείς δεν κοιτάζει. Πόσο τρυφερός ήταν μαζί της –ενώ λίγες ώρες αργότερα πάλευε μαζί της στο πάτωμα του σαλονιού.

Όταν είσαι γονιός παιδιού με ειδικές ανάγκες, τρέμεις στην σκέψη του τι μπορεί να συμβεί στο παιδί σου, όταν εσύ ή ο σύντροφός σου δεν είστε εκεί κοντά. Όμως, βλέποντας τα αγόρια μου να νοιάζονται σε στιγμές που δεν ξέρουν ότι τους βλέπω, με κάνει να νιώθω τόσο πολύ καλύτερα…»