«Η πανδημία αναγκάζει εκατομμύρια παιδιά με αναπηρίες, όπως εγώ, να αποκλείονται από την εκπαίδευση –αυτό πρέπει να αλλάξει»

*Γράφει στο cnn.com η Brina Maxino, βοηθός νηπιαγωγού και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια της UNESCO για την Συμπερίληψη στην Εκπαίδευση.

Όταν ήμουν 9 ετών, ένας ψυχολόγος είπε στους γονείς μου ότι είχα χαμηλό IQ επειδή γεννήθηκα με σύνδρομο Down.

Επτά χρόνια αργότερα αποφοίτησα από το Γυμνάσιο με έπαινο. Στην ηλικία των 20 ετών, έλαβα πτυχίο στις Τέχνες με ειδίκευση στην Ιστορία. Σήμερα, είμαι βοηθός δασκάλου προσχολικής ηλικίας, Πρεσβευτής των Special Olympics και Παγκόσμιος Αγγελιοφόρος του Ινστιτούτου Sargent Shriver. Είμαι, επίσης, Παγκόσμια Πρωταθλήτρια της UNESCO για το 2020 για την Συμπερίληψη στην Εκπαίδευση.

Δεν σκέφτομαι πια τι είπε αυτός ο ψυχολόγος όταν ήμουν παιδί, αλλά αναρωτιέμαι πόσα παιδιά με αναπηρίες δεν εκπληρώνουν τις δυνατότητές τους επειδή κάποιος τους είπε κάποτε ότι δεν μπορούν.

Μπορούμε να είμαστε περισσότεροι – και να κάνουμε περισσότερα. Μην αφήνετε κανέναν να σας πει το αντίθετο!

Η πρόσφατα δημοσιευμένη “Έκθεση παρακολούθησης της παγκόσμιας εκπαίδευσης της UNESCO για το 2020” (GEM) αναφέρει ότι τα παιδιά και οι νέοι με αναπηρία είναι από τα πιο περιθωριοποιημένα και αποκλεισμένα άτομα στον κόσμο. Η ίδια έκθεση αναφέρει ότι είναι 2,5 φορές πιο πιθανό, συγκριτικά με άλλα παιδιά, να μην παρακολουθήσουν ποτέ μαθήματα στη ζωή τους. Περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με αναπηρία μόνο στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού – αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια παιδιά χάνουν το σχολείο.

Μέχρι τα μισά από τα περίπου 65 εκατομμύρια παιδιά πρωτοβάθμιας και κατώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αναπηρία στις αναπτυσσόμενες χώρες είχαν ήδη εγκαταλείψει το σχολείο πριν από την πανδημία. Καμία χώρα δεν ήταν προετοιμασμένη για τον Covid-19, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα για την προστασία παιδιών που είχαν ήδη περιθωριοποιηθεί πριν αρχίσουν να κλείνουν τα σχολεία.

Η έκθεση GEM διαπίστωσε ότι περίπου το 40% των χωρών με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα δεν υποστήριξε τα παιδιά με αναπηρίες κατά την διάρκεια των προσωρινών διακοπών λειτουργίας των σχολείων. Είναι σαφές, λοιπόν, πόσο δυσανάλογα επηρεάστηκαν τα παιδιά αυτά από όλο αυτό.

Επιπλέον, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν έχει σχεδιαστεί λαμβάνοντας παιδιά σαν εμένα υπ’όψιν. Αυτό βάζει αυτά τα παιδιά σε κίνδυνο να μείνουν πίσω ή να αποσυρθούν εντελώς από την εκπαίδευση.

Η 3η Δεκεμβρίου σηματοδοτεί τη Διεθνή Ημέρα για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες – μια αφορμή για να γιορτάσουμε τα άτομα με αναπηρία. Η Ημέρα πέφτει επίσης την ίδια εβδομάδα με τη Διάσκεψη των Κρατών Μερών στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία. Είναι μια σημαντική στιγμή στο ημερολόγιο για να υπενθυμίσουμε στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ότι οι περισσότερες χώρες έχουν δεσμευτεί να προστατεύουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση για εκατομμύρια παιδιά με αναπηρία.

Πριν χρόνια έκανα μια επιλογή: είτε να αποδεχτώ την αδικία είτε να υποστηρίξω τα δικαιώματά μας. Ως άτομο με αναπηρίες, οι προκλήσεις που αντιμετώπισα με βοήθησαν να διαμορφωθώ – με έκαναν ανθεκτική και -το πιο σημαντικό- με προετοίμασαν να αγωνίζομαι για τα δικαιώματα των άλλων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

Παρά τις προκλήσεις μου, επέμεινα. Απέδειξα, ότι με αποφασιστικότητα, σκληρή δουλειά, πίστη στον εαυτό μου, και με την αγάπη και την υποστήριξη της οικογένειάς μου, μπορώ να επιτύχω τα όνειρά μου και να εμπνεύσω και άλλους να κάνουν το ίδιο.

Ως βοηθός δασκάλας, αντιμετωπίζω καθημερινά τις προκλήσεις του Covid-19. Ωστόσο, εν μέσω της αβεβαιότητας και της δυσκολίας που δημιουργήθηκε από την πανδημία, υπήρξαν θετικές πρωτοβουλίες από όλο τον κόσμο που ρίχνουν φως στην ανθεκτικότητα των οικογενειών με παιδιά με αναπηρίες και τους δασκάλους τους.

Έπρεπε να μάθω πώς να πλοηγούμαι στις μεθόδους εκμάθησης Zoom και Skype και να ελέγχω ψηφιακά τα έργα των μαθητών. Είναι δύσκολο για τα παιδιά να συγκεντρώνονται όταν μαθαίνουν μέσω διαδικτύου, οπότε βρήκα τρόπους για να κάνω τη μάθηση πιο ενδιαφέρουσα για αυτά μέσω του τραγουδιού και του χορού.

Τα παιδιά με αναπηρίες πρέπει να συμπεριληφθούν. Αυτό σημαίνει να μπορούν να φοιτούν σε ένα γενικό σχολείο, όπου υπάρχουν αρκετοί εκπαιδευτικοί ειδικευμένοι στο να παρέχουν υποστήριξη και όπου υπάρχει εξειδικευμένο πρόγραμμα σπουδών και εγχειρίδια. Χρειαζόμαστε επίσης περισσότερους δασκάλους με αναπηρίες, όπως εγώ, να ενεργούν ως πρότυπα και να σταματούν την περιθωριοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες.

Οι μαθητές με αναπηρία δεν πρέπει να υπόκεινται σε διακρίσεις – το αντίθετο, η διαφορετικότητα μεταξύ των μαθητών είναι κάτι που πρέπει να ενθαρρύνεται σε όλα τα σχολεία. Η συμπερίληψη δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν θεωρείται αναστάτωση ή εάν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ικανότητα ενός μαθητή δεν μπορεί να αλλάξει.

Οι γονείς μου έπρεπε να αγωνιστούν σκληρά για να με αποδεχτεί ένα γενικό σχολείο στη χώρα μου, τις Φιλιππίνες. Εάν οι γονείς μου είχαν εγκαταλείψει τις προσπάθειες, ή – ακόμη χειρότερα – αν άκουγα αυτόν τον ψυχολόγο, πού θα ήμουν τώρα;

Είναι σημαντικό τα εκπαιδευτικά συστήματα να υποστηρίζουν και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες όλων των μαθητών.

Πηγή: edition.cnn.com