Γράφει η Δήμητρα Ν. Σταμελάκη, Σχολική Νοσηλεύτρια Δημοτικού Σχολείου Σκύρου
Στην εποχή που ζούμε, η υγεία και η ασφάλεια των παιδιών μας οφείλουν να βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε εκπαιδευτικής πολιτικής. Κι όμως, ενώ οι ανάγκες των μαθητών –σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές– αυξάνονται διαρκώς, η παρουσία του σχολικού νοσηλευτή παραμένει περιορισμένη, συχνά αντιμετωπιζόμενη ως «πολυτέλεια». Είναι όμως πράγματι έτσι; Ή μήπως πρόκειται για μια επιτακτική ανάγκη που πρέπει να καλυφθεί σε κάθε σχολείο της χώρας;
Ο ρόλος του σχολικού νοσηλευτή
Ο σχολικός νοσηλευτής δεν είναι απλώς ένας επαγγελματίας υγείας. Είναι σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα που ενώνει το σχολείο με την οικογένεια και το σύστημα υγείας.
Παρέχει πρώτες βοήθειες σε περιπτώσεις ατυχημάτων, διαχειρίζεται χρόνιες παθήσεις μαθητών (όπως διαβήτη ή αλλεργίες), παρακολουθεί θέματα ψυχικής υγείας, ενημερώνει για υγιεινή διατροφή και πρόληψη ασθενειών, ενώ συμβάλλει ενεργά στην προαγωγή της υγείας σε όλη τη σχολική κοινότητα.
Ιδιαίτερα στα απομακρυσμένα και νησιωτικά σχολεία, όπου η πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες είναι συχνά δύσκολη ή χρονοβόρα, ο σχολικός νοσηλευτής μπορεί να αποδειχθεί ζωτικής σημασίας. Ένα απλό περιστατικό αλλεργικού σοκ ή λιποθυμίας μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά, σώζοντας ίσως και μια ζωή.
Η παρουσία του νοσηλευτή στο σχολείο δεν εξυπηρετεί μόνο τις «έκτακτες ανάγκες». Δημιουργεί ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον για τους μαθητές, ενισχύει την εμπιστοσύνη των γονέων και βοηθά τους εκπαιδευτικούς να επικεντρωθούν στο παιδαγωγικό τους έργο, γνωρίζοντας πως η υγεία των παιδιών βρίσκεται σε καλά χέρια.
Μία υποτιμημένη κοινωνική υποχρέωση
Στην πραγματικότητα, η ύπαρξη σχολικού νοσηλευτή δεν είναι πολυτέλεια, αλλά κοινωνική υποχρέωση. Η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει ότι κάθε σχολείο –και ιδίως εκείνα των απομονωμένων περιοχών– θα διαθέτει νοσηλευτή, ικανό να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών.
Η επένδυση αυτή δεν είναι απλώς οικονομική, είναι επένδυση στη ζωή, στην πρόληψη και στο μέλλον των παιδιών μας.
Τι είναι ο Σχολικός Νοσηλευτής στην κοινότητα του σχολείου
Μέσα στην πολύβουη καθημερινότητα ενός σχολείου, ανάμεσα σε παιδικά γέλια, σε τσάντες που ανοίγουν βιαστικά, και γεμάτες αίθουσες υπάρχει μια παρουσία διακριτική, μα τόσο καθοριστική: ο σχολικός νοσηλευτής.
Δεν κρατάει βιβλία, ούτε ελέγχει τετράδια.
Κρατάει όμως κάτι πολύ πιο σημαντικό – το χέρι ενός παιδιού που δυσκολεύεται και την ψυχραιμία στη στιγμή που όλα μοιάζουν να παγώνουν.
Ο σχολικός νοσηλευτής δεν είναι απλώς ο άνθρωπος που θα βάλει εναν επίδεσμο σε ένα γόνατο.
Είναι αυτός που προσέχει εκεί που ίσως κανείς άλλος δεν προλαβαίνει. Με ένα χαμόγελο, μια κουβέντα, μια αγκαλιά, βοηθά κάθε παιδί να νιώσει ασφάλεια – να ξέρει πως, ό,τι κι αν συμβεί, υπάρχει κάποιος που θα σταθεί δίπλα του.
Για το παιδί με χρόνια πάθηση, ο νοσηλευτής είναι κάτι πολύ περισσότερο: είναι η γέφυρα ανάμεσα στη φροντίδα και τη συμμετοχή, ανάμεσα στο σπίτι και στο σχολείο.
Είναι αυτός που εξασφαλίζει πως η γνώση, το παιχνίδι και η χαρά δεν θα έχουν εμπόδια.
Χάρη στη δική του παρουσία, το παιδί δεν νιώθει “διαφορετικό”, αλλά μέρος της ομάδας, όπως του αξίζει.
Ακόμα και για τους εκπαιδευτικούς, ο σχολικός νοσηλευτής είναι στήριγμα.
Είναι εκεί όταν χρειαστεί να διαχειριστούν μια κρίση, να ενημερώσουν τους γονείς ή απλώς να νιώσουν πως δεν είναι μόνοι τους. Και για τους γονείς, η ύπαρξή του στο σχολείο είναι ανάσα ανακούφισης, η βεβαιότητα πως το παιδί τους βρίσκεται σε ασφαλή χέρια, ακόμη κι όταν οι ίδιοι δεν είναι εκεί.
Ο σχολικός νοσηλευτής δεν εργάζεται απλώς σε ένα σχολείο, είναι μέρος της καθημερινότητας των μαθητων, νοιάζεται, συμπονά, συμμετέχει.
Είναι εκείνος που κάνει τη διαφορά, σιωπηλά αλλά ουσιαστικά, κάνοντας το σχολείο λίγο πιο ανθρώπινο, λίγο πιο τρυφερό.
Γιατί τελικά, πέρα από τα βιβλία και τα μαθήματα, το σχολείο είναι ένας μικρός κόσμος. Και κάθε κόσμος χρειάζεται έναν ενδιάμεσο κρίκο — έναν άνθρωπο που φροντίζει με όλη του την καρδιά.
Κι αυτός είναι ο σχολικός νοσηλευτής. 💙
