Δύο αδέρφια μαλώνουν για μια κούκλα, ο παππούς τους αποφασίζει να τους πει μια ιστορία…
«Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν πόλεμο, μια υπηρέτρια έσωσε το παιδί της βασίλισσάς της, όταν εκείνη το εγκατέλειψε προκειμένου να πάρει τις γούνες και τα χρυσαφικά της. Το έσωσε και το μεγάλωσε με κίνδυνο της ζωής της κι έτσι ανάμεσά τους αναπτύχθηκε μια σχέση αληθινής αγάπης. Μετά από χρόνια, όταν το παιδί γίνεται κληρονόμος μιας αμύθητης περιουσίας, η βασίλισσα γυρίζει με σκοπό να το διεκδικήσει…»
Μετά τον πρώτο επιτυχημένο κύκλο της την περασμένη σεζόν και μια μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα, ο θίασος λαϊκού θεάτρου MATICAPI επιστρέφει στην Αθήνα με τη «Σολομώντεια Λύση» του Γιάννη Καλατζόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσαγκαράκη.
Πρόκειται για μία διαδραστική παιδική παράσταση με ζωντανή μουσική, γεμάτη συμβολισμούς. Μέσα από το γέλιο και την αισιόδοξη ματιά της, έρχεται να προτείνει σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, την αληθινή αγάπη, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη και το δίκιο των πολλών, ως μόνα αντίδοτα στη ματαιοδοξία και τον ατομικισμό.
Ο Γιώργος Τσαγκαράκης μίλησε στο «Infokids»
Υπάρχει διάδραση στην παράσταση;
«Η διάδραση παίζει καθοριστικό ρόλο στη παράστασή μας. «Η Σολομώντεια Λύση» είναι βασισμένη στο έργο του Λι Ξινγκντάο «Ο Κύκλος με την κιμωλία», απ’ το οποίο εμπνεύστηκε και ο Μπ. Μπρεχτ το ομώνυμο έργο του. Ο κεντρικός μύθος οπότε, παραμένει o ίδιος. Όμως εδώ δε διαδραματίζεται σε «πρώτο πρόσωπο», αλλά δημιουργείται μπροστά στα ματιά των παιδιών. Όταν δύο αδέρφια μαλώνουν για μια κούκλα, τότε ο παππούς τους -παλιός ηθοποιός- καλεί τους θεατρίνους φίλους του και τα εγγόνια του να «παίξουν την ιστορία».
Έτσι, κάνοντας θέατρο στο θέατρο και προσθέτοντας πολλή ζωντανή μουσική, ο μύθος παρουσιάζεται στα παιδιά μέσα από ένα παιχνίδι, με τους μικρούς θεατές να καθορίζουν την έκβαση των πιο σημαντικών γεγονότων της παράστασης, όπως το εάν η Χρύσα και ο μικρός Μανουήλ θα γλιτώσουν από τους στρατιώτες του πρίγκιπα Τσουσμπέκι ή όταν με τη βοήθεια ενός περιέργου δικαστή, καλούνται να απαντήσουν στον αιώνιο γρίφο: Σε ποιον ανήκει ένα παιδί; Και σε ποιον το γάλα για να μεγαλώσει;».
Τα παιδιά στη σύγχρονη εποχή έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από παραμύθια; Τι είδους μηνύματα θα τους δώσει η Σολομώντεια Λύση;
«Νομίζω ότι η ανάγκη των παιδιών για παραμύθια δεν αλλάζει με την πάροδο των «εποχών». Το παραμύθι είναι ένας τρόπος να εξηγήσουμε τον κόσμο σε ένα παιδί. Είναι άλλωστε και ένας βασικός λόγος που τα παραμύθια βοηθούν στον ύπνο. Γιατί για να κοιμηθεί ένα παιδί, πρέπει να νιώσει ασφάλεια και τη μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί να του την παρέχει μονό η γνώση. Από αυτή τη σκοπιά, ως θίασος πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να αποκρύπτεις την αλήθεια από τα παιδιά, όσο άσχημη κι αν είναι αυτή. Αντίθετα, πρέπει να μελετάς επισταμένα ώστε να αναπτύξεις την ικανότητα να βρίσκεις πάντα τον πιο απλό τρόπο, αφενός να τη μεταδώσεις, αφετέρου να μη μένεις μόνο σ’ αυτή.
Γιατί τελικά, η πετυχημένη περιγραφή της πραγματικότητας χωρίς την προοπτική αλλαγής της, είναι η «μισή αλήθεια». Ο στόχος μας δεν είναι να κρύψουμε την ασχήμια του κόσμου, αλλά να αναδείξουμε ότι πλάι σ’ αυτή φωλιάζει η αληθινή αγάπη, η αλληλεγγύη και η δύναμη που έχει ο άνθρωπος στις πιο δύσκολες καταστάσεις να παίρνει τις πιο μεγάλες και τις πιο ωραίες αποφάσεις χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Αυτή ακριβώς η αλήθεια είναι που φέρει τη μεγαλύτερη ελπίδα στο σήμερα. Γι’ αυτό και διαλέξαμε να είναι αυτό το κεντρικό μήνυμα της παράστασης. Γιατί στους «ανάποδους» καιρούς που ζούμε, αν έχουν κάτι ανάγκη τα παιδιά, αυτό σίγουρα είναι η ελπίδα ότι μπορούμε να τους «ισιώσουμε».
Μιλήστε για το γεγονός ότι τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης είναι εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένα από ανακυκλωμένα υλικά. Πώς σκεφθήκατε να προχωρήσετε σε αυτό το εύρημα; Ποιο είναι αυτό που ξεχωρίζετε ιδιαίτερα και γιατί; Τα παιδιά σήμερα έχουν οικολογική συνείδηση; Τι πιστεύετε πως θα μπορούσε να συντελέσει στην ανάπτυξη αυτής;
«Το θέατρο ως χώρος φαντασίας, δημιουργίας και επαναδημιουργίας είναι και χώρος «ανακύκλωσης». Πραγματικά η «επαναχρησιμοποίηση» στο θέατρο έχει την τιμητική της. Πώς μία σκηνή μπορεί να γίνει τα πάντα -από σπίτι, μέχρι θάλασσα- και πώς μία καρέκλα μπορεί να γίνει ασπίδα ή νησί; Η θεατρική σύμβαση στηρίζεται στον επαναπροσδιορισμό των αντικειμένων, αρά εν μέρει και στην επαναχρησιμοποίηση. Το ίδιο συμβαίνει και στο παιχνίδι το οποίο έχει δομικό χαρακτήρα στην παράστασή μας. Έτσι πιστέψαμε ότι η χρησιμοποίηση ανακυκλωμένων υλικών, εκτός απ’ το ότι προάγει την οικολογική συνείδηση και συνάδει με τις απόψεις του θιάσου, ταυτόχρονα εξάπτει και τη φαντασία των παιδιών. Έτσι, ένα κομμάτι χαρτί γίνεται ψυγείο και μετά παράθυρο σπιτιού, τρία σκαμνιά γίνονται γέφυρα και βεβαία το αγαπημένο μας, ένα κομμάτι παλιό νάιλον γίνεται ποτάμι.
Τα παιδιά μέσα από τη φαντασία παίρνουν ιδέες για να φτιάξουν τα πιο «απίθανα πράγματα» από τα πιο «απίθανα πράγματα», ενώ μέσα από το παιχνίδι -χωρίς ίχνος διδακτισμού- έρχονται σε επαφή με την έννοια της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης. Μ’ αυτό τον τρόπο ευελπιστούμε να δώσουμε ένα ερέθισμα και, είτε αφετηριακά είτε προσθετικά, να συμβάλουμε στην οικολογική συνείδηση των μικρών θεατών. Κατά την άποψη μας τα παιδιά αυθύπαρκτα θέλουν το κάλο του κόσμου. Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν δεν έχουν διαμορφώσει οικολογική συνείδηση, είναι σίγουρο ότι δεν ευθύνονται τα ίδια.
Η επαφή των σημερινών παιδιών με τη φύση είναι μηδαμινή για μια σειρά «αντικειμενικούς» λόγους, όπως ο ελάχιστος χρόνος των γονιών, οι ελλιπείς σχολικές εγκαταστάσεις, κ.α. Στα σύγχρονα σχολικά βιβλία η ανατίναξη ενός εργοστάσιου εντάσσεται στις φυσικές καταστροφές, ενώ το κράτος δεν κάνει τίποτα για να περιορίσει έστω τη ρύπανση. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος το 2023 παρουσιάζεται τελείως ανήμπορος μπροστά στα φυσικά φαινόμενα και δήθεν καμία πρόληψη δε μπορεί να τον σώσει. Έτσι τα παιδιά σήμερα, από τη μία μαθαίνουν να φοβούνται τα στοιχεία της φύσης και από την άλλη να αντιλαμβάνονται τη ρύπανση του περιβάλλοντος ως κάτι «φυσικό». Αυτή η μοιραία αντίφαση, σίγουρα δε βοηθάει την οικολογική τους συνείδηση. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο, περά απ’ το να προστατεύουμε το περιβάλλον, να μην ανεχόμαστε και την καταστροφή του. Μόνο μέσα απ’ αυτό το παράδειγμα τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν πραγματική οικολογική συνείδηση».
Τι χρειάζεται για να κερδίσει ένας ηθοποιός το παιδικό κοινό, το οποίο θεωρείται ιδιαιτέρως απαιτητικό;
«Να λέει αλήθεια και να μη θεώρει τον εαυτό του ανώτερο απ’ αυτά. Το θέατρο είναι παιχνίδι. Με αυστηρούς κανόνες σίγουρα, αλλά παιχνίδι. Και όπως κάθε παιχνίδι έτσι κι αυτό, είναι ένας τρόπος για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τους γύρω μας και συνολικά τον κόσμο. Όταν σε ένα παιχνίδι κάποιος από τους συμμετέχοντες θεώρει τον εαυτό του καλύτερο ή ανώτερο από τους υπόλοιπους, τότε αρχίζουν οι εγωισμοί και οι ατιμίες. Οι ενήλικες μπορεί να έχουμε αποδεχτεί δυστυχώς ότι αυτά έχουν καταντήσει να είναι δομικά στοιχειά της κοινωνίας μας και έτσι έχουμε μάθει να τα ανεχόμαστε και να μην μας ξαφνιάζουν οπού και αν τα συναντάμε -ακόμα και στο θέατρο.
Τα παιδιά όμως, ευτυχώς, ούτε τα έχουν αποδεχτεί και ούτε τα ανέχονται. Ιδιαίτερα στο παιχνίδι, θεωρούν ότι δεν έχουν καμία θέση. Αυτό μάλιστα το γεγονός, είναι που αποκαλύπτει το πιο προοδευτικό στοιχείο του ανθρώπου. Ότι δηλαδή κανείς δεν γεννιέται άτιμος και εγωιστής, αλλά τον κάνουν οι συνθήκες. Τώρα εάν κάποιος ηθοποιός διαλέγει να κλείνει τα ματιά σ’ αυτή την αλήθεια και να μην σέβεται τους κανόνες του παιχνιδιού, τότε και τα παιδιά δε θα παίξουν μαζί του… Αν και αυτή η απόφαση αποβαίνει συχνά καταστροφική για τη θεατρική πράξη, πιστεύω ότι καλά θα κάνουν».
Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζονται. Πόσο σημαντικό θεωρείτε εσείς ως ειδικός είναι το θέατρο στην παιδεία αλλά και στην εκπαίδευση των μαθητών;
«Γενικά, το παιχνίδι για τα παιδιά αποτελεί το βασικό τρόπο ανακάλυψης του κόσμου. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι συγκεκριμένα, τα παιδιά μαθαίνουν να εξηγούν και να κατανοούν πλευρές της κοινωνικής πραγματικότητας που με κανέναν άλλο τρόπο δε μπορούν. Η ενασχόληση των παιδιών με το θέατρο αλλά και γενικότερα με τις «ομαδικές τέχνες» όπως τη μουσική και τον χορό, τα μαθαίνει, εκτός των άλλων, να εκφράζουν τις ανησυχίες και τα συναισθήματά τους, σεβόμενα τις ανησυχίες και τα συναισθήματα των υπολοίπων μελών μιας ομάδας. Έτσι τα παιδιά, κατακτούν μια υπερπολύτιμη ανθρωπινή λειτουργία, απαραίτητη για όλες τις μετέπειτα κοινωνικές τους σχέσεις. Η κοινωνία σήμερα, ωθεί τα παιδιά -και τους γονείς- να αναπτύξουν μια σειρά δεξιότητες όπως το να μιλούν δύο με τρεις ξένες γλώσσες, να ασχολούνται με τη ρομποτική, κ.α., προκειμένου να γίνουν πιο «ικανοί άνθρωποι» αύριο. Γνώσεις αναμφισβήτητα πολύ χρήσιμες. Όμως η ικανότητα ενός ανθρώπου δεν πρέπει να προκύπτει μόνο μέσα από ένα άθροισμα δεξιοτήτων. Στο δύσκολο κόσμο που ζούμε, ο σημερινός άνθρωπος -ίσως πάνω απ’ όλα- πρέπει να μπορεί να ξεπερνάει τις δυσκολίες της καθημερινότητας και να βρίσκει το θάρρος να ατενίζει με αισιοδοξία το αύριο. Πρέπει είναι σε θέση να διακρίνει μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες το ελπιδοφόρο πείσμα της ζωής να παραμένει όμορφη. Όλα αυτά όμως, εάν δεν έχει μάθει να δομεί τις κοινωνικές του σχέσεις με βάση την ειλικρίνεια, την ελεύθερη έκφραση, την κατανόηση, την αλληλεγγύη και την ισότητα, δε θα έχει από πού να αντλήσει τη δύναμη για να τα καταφέρει. Εκτιμώ ότι το θεατρικό παιχνίδι και γενικότερα η αισθητική αγωγή μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο προς αυτή τη κατεύθυνση».
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Πρεμιέρα: Κυριακή 22 Οκτωβρίου στις 11:30
Κείμενο: Γιάννης Καλατζόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσαγκαράκης
Σκηνικά / Κοστούμια: Βικτώρια Νταρίλα
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Ζιώγαλας
Μουσική διδασκαλία: Αμέρισσα Φτούλη
Φωτογραφίες/Trailer: Άκης Βαλεργάκης
Γραφιστικά: Αριάδνη Μιχαηλάρη
Υπεύθυνη Παραγωγής: Νατάσσα Μουσάδη
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου- We Will
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Γουγής, Γιώργος Ζιώγαλας, Νίκη Κάβουρα, Φαίδρα Παπανικολάου, Γιώργος Τσαγκαράκης
Μουσικοί επί σκηνής: Αντώνης Γουγής, Γιώργος Ζιώγαλας
Πού: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Κεραμεικός – Μετρό Κεραμεικός
Πότε: Κάθε Κυριακή στις 11:30 και καθημερινές για σχολεία και συλλόγους
Εισιτήρια: 10 € (γενική είσοδος), 8 € (Άνεργοι, ΑμεΑ, άνω των 65 ετών)
Προσφορά προπώλησης: 7 € για τα εισιτήρια που θα κλειστούν έως τις 30/9 (ισχύει για τους μήνες Οκτώβρη και Νοέμβρη).
Προπώληση: Ticketservices
Διαβάστε επίσης:
Η αρπαγή από τον 38χρονο μέρα μεσημέρι στην περιοχή της Ραφήνας
Σαββατοκύριακο κινηματογράφου στο Μουσείο Μπενάκη 21-22/10 – KinderDocs ❗️❗️❗️
