Η πολυαγαπημένη παράσταση Το δέντρο που αγαπούσε της ομάδας ΒίΔα έρχεται σε νέα, διαδραστική εκδοχή στην Αίθουσα Γιάννης Μαρίνος, που φέτος έχει διαμορφωθεί κατάλληλα για να προσφέρει άρτια περιμετρική ορατότητα στους μικρούς και μεγάλους θεατές. Η συγκινητική ιστορία είναι εμπνευσμένη από το εμβληματικό παραμύθι Το δέντρο που έδινε, και αναδεικνύει την αξία της φιλίας, της αγάπης και της συνύπαρξης, τόσο ανάμεσα στους ανθρώπους όσο και ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο.
Το infokids μίλησε με την Βίκυ Καλπάκα και τη Δάφνη Καφετζή – ιδρύτριες της Ομάδας ΒίΔα, αλλά και πρωταγωνίστριες του έργου – για την παράσταση, την έμπνευση και τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν σε μικρούς και μεγάλους.
Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε αυτή τη νέα διαδραστική εκδοχή του έργου Το δέντρο που αγαπούσε; Υπήρξαν προκλήσεις στη μεταφορά του βιβλίου σε θεατρική παράσταση και πώς τις ξεπεράσατε;
Αυτό το βιβλίο ήταν αγαπημένο και για τις δύο μας. Το θέμα του μας ενέπνευσε στο να φτιάξουμε ένα έργο που είναι θέατρο μέσα στο θέατρο.Αυτό είχε πολύ ενδιαφέρον για εμάς αλλά ταυτόχρονα είχε και μια μεγάλη δυσκολία στο να μην μπερδεύει η ιστορία. Αυτή η δομή επιτρέπει και την πιο διαδραστική εκδοχή του έργου, οπότε όταν θελήσαμε μεγαλύτερη συμμετοχή από τα παιδιά ήταν πολύ εφικτό. Είναι πολύ όμορφο να είναι ανοιχτό προς τις ιδέες των παιδιών και είναι υπέροχο να νιώθουν κομμάτι της ιστορίας.
Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του βιβλίου σε θεατρικό έργο, χρειάστηκε να φανταστούμε τις σκηνές που έλειπαν ή καλύτερα που συμπλήρωναν την ιστορία. Και αυτό γιατί το βιβλίο αποτελείται από ζωγραφιές και μικρές φράσεις που όμως συμπυκνώνουν όλο το νόημα. Εμείς λοιπόν κληθήκαμε να μπούμε μέσα σε αυτές τις φράσεις και να τους δώσουμε ζωή, διάρκεια, λεπτομέρειες. Κάτι άλλο σημαντικό είναι ότι ακριβώς επειδή είναι μια ιστορία πολύ συγκινητική και κάπως λυπητερή σε ορισμένα σημεία, θελήσαμε να γράψουμε ένα έργο με πολύ χιούμορ, ώστε να περάσει το μήνυμα και τα παιδιά να φύγουν ανάλαφρα και χαρούμενα.
Υπήρξε κάποια ξεχωριστή, πιο συγκινητική ίσως στιγμή που ζήσατε σε αυτή τη δημιουργική διαδικασία;
Αυτό το έργο ήταν η πρώτη μας δουλειά έχει επιβιώσει σε όλο τον κορονοιο και έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα. Το πιο συγκινητικό είναι ότι όσο καιρό και να παίζουμε αυτή την παράσταση, μας φαίνεται ότι πάντα έχουμε καινούργια πράγματα που βρίσκουμε και δεν βαριόμαστε ποτέ να λέμε αυτή την ιστορία! Επίσης είναι πολύ ελπιδοφόρο να ακούς από τα παιδιά ότι και εμείς με τους φίλους μας φτιάχνουμε και παίζουμε ιστορίες.
Η παράσταση είναι διαδραστική. Πώς συμμετέχουν ενεργά στην εξέλιξη της ιστορίας πάνω στη σκηνή τα παιδιά και οι ενήλικες; Είναι κι αυτή μία επιπλέον πρόκληση για τους συντελεστές;
Σε αυτή τη νέα διαδραστική εκδοχή, τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά και με τις ιδέες τους προχωρούν την ιστορία. Μάλιστα παίζουν μαζί μας, γίνονται μέρος της δράσης. Αυτό σίγουρα είναι μια πρόκληση για εμάς τις ηθοποιούς γιατί καλούμαστε να είμαστε σε κατάσταση απόλυτης ετοιμότητας και να υλοποιούμε τις ιδέες τους άμεσα, χωρίς να χαθεί ο ρυθμός και η ροή της αφήγησης. Αυτό βέβαια από μόνο του προϋποθέτει απόλυτη σύνδεση με το κοινό. Αλλά και τι πιο ουσιαστικό από αυτό τελικά;
Το έργο έχει πολλά μηνύματα τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγαλύτερους σε ηλικία θεατές. Πώς αναδεικνύεται μέσα από την παράσταση η σημασία της σχέσης ανθρώπου και φύσης και τι μηνύματα θέλετε να φτάσουν στα παιδιά;
Η ιστορία του δέντρου και του αγοριού είναι μια ιστορία για όλους, τους ανθρώπους κάθε ηλικίας, γιατί θέτει το ζωτικής σημασίας ερώτημα: Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;
Όπως και το: Πού σταματάει η δοτικότητα και πού αρχίζει η εκμετάλλευση; Κι αυτό, σε κάθε είδος σχέσης, φιλικής, γονεϊκής, συντροφικής, σχέσης ανθρώπου και φύσης. Θα θέλαμε τα παιδιά να θέσουν τα ίδια αυτά τα ερωτήματα στον εαυτό τους και να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις.
