- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

“Κάθε ξέσπασμα και μια μαχαιριά. Με τα χρόνια συνηθίζεις λένε..”: Η εξομολόγηση μαμάς για τον γιο της που έχει ΔΕΠΥ

Κάποιοι πιστεύουν πως το να μεγαλώνεις ένα παιδί με ΔΕΠΥ είναι εύκολη υπόθεση. [2]Κάποιοι ακόμη δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ΔΕΠΥ και θεωρούν πως είναι κάτι φτιαχτό για να δώσουμε ελαφρυντικό στα ανυπάκουα παιδιά, στα παιδιά που κάνουν θόρυβο, στα παιδιά που δεν εστιάζουν κάπου, στα παιδιά που είναι ζωηρά.

Κάποτε ίσως και να το πίστευα. Όταν δεν ήξερα ακόμη τι είχε το παιδί μου. Όταν δεν ήξερα τι είναι ΔΕΠΥ.

Πλέον όμως ξέρω πολύ καλά τι είναι το ΔΕΠΥ.

Είναι κάτι δύσκολο για όλους και πιο πολύ για το παιδί. Μεγαλώνει σε ένα κόσμο αργό. Όλα γύρο του πάνε πολύ αργά και αυτό τρέχει. Όλοι πάνε δεξιά και αυτό μοναχό του πάει αριστερά.

Και επειδή διαφέρει είναι το μαύρο πρόβατο. Δυστυχώς σε αυτό τον κόσμο που ζούμε κάτι διαφορετικό δεν είναι αποδεκτό. Ζούμε σε ένα κόσμο που θέλει όλοι να πηγαίνουμε με τους φαινομενικά σωστούς ρυθμούς. Να σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο και να ζούμε όπως αυτή η ψεύτικη δήθεν φυσιολογική κοινωνία θέλει.

Προσπαθώ να μεγαλώσω το παιδί μου με αρχές και σεβασμό στον συνάνθρωπο του.

Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό εφικτό όταν η ίδια η κοινωνία δεν δέχεται την διαφορετικότητα του παιδιού μου; Πώς μπορεί το παιδί μου να σέβεται αυτόν που δεν τον σέβεται;

Τα χρόνια περνούν και το παιδί μου θα γίνει άντρας.
Από μικρός ξέρει τι είναι το ΔΕΠΥ.
Του έμαθα να νοιώθει ξεχωριστός γιατί είναι ξεχωριστός.

Τα χρόνια περνούν ο κόσμος όμως δεν αλλάζει. Το παιδί μου γίνεται άντρας σε ένα κόσμο που ποτέ δεν δέχτηκε αυτό που πραγματικά είναι.

Ένα ξεχωριστό παιδί που απλά τρέχει. Ένα παιδί που ξέχνα. Ένα παιδί που μιλά πολύ. Ένα παιδί που ξέρει να αγαπά πραγματικά.

Και εγώ να λυγίζω κάθε φορά που τον ακούω να λέει για το πως τον αντιμετωπίζουν οι “φυσιολογικοί” άνθρωποι.

Κάθε ξέσπασμα και μια μαχαιριά. Με τα χρόνια συνηθίζεις λένε… Όχι δεν συνηθίζεις.

Κάθε φορά που βλέπεις το παιδί σου έτσι είναι μια μαχαιριά. Κάθε φορά που ακούς το” Συγγνώμη μαμά μου δεν είμαι εγώ αυτός”

“Συγνώμη μαμά δεν μπορώ να το ελέγξω” “Συγγνώμη μαμά που είμαι διαφορετικός”
Γιε μου.. Πάντα ήμουν δίπλα σου. Πάντα θα είμαι δίπλα σου. Όσα ξεσπάσματα και να έχεις όσο και να τρέχει το μυαλό σου, [3] σου υπόσχομαι γιε μου πως θα τρέχω μαζί σου.

Θα είμαι ο φάρος σου για όσο ζω. Με έμαθες τόσα πολλά μικρέ μου πρίγκιπα.

Ζήσε με τις αξίες που σου έμαθα παιδί μου και μην ξεχάσεις ποτέ πόσο ξεχωριστός, μοναδικός και ταλαντούχος είσαι.

Άσε τα ανθρωπάκια και βρες τους ανθρώπους.
Σε αγαπάω γιε μου!!
Η μαμά του μονάκριβου της Γιάννη ❤️

Πηγή: ΔΕΠΥ  [4]