- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Κρήτη: Τι έδειξε η νεκροψία της 5χρονης που “έσβησε” στο νοσοκομείο

Ο ιός της γρίπης Η1Ν1 [2], προκάλεσε και το θάνατο της 5χρονης [3]που άφησε την τελευταία της πνοή σήμερα τα ξημερώματα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου.

Τι έδειξαν οι εργαστηριακές εξετάσεις

Σύμφωνα με τον κ. Εμμανουήλ Λουμπούνη, Προϊστάμενο Τμήματος Πρόληψης και Προαγωγής Δημόσιας Υγείας Περιφέρειας Κρήτης, ο οποίος μίλησε με το neakriti.gr, η 5χρονη είχε προσβληθεί από τον ιό Η1Ν1, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων, του Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Γρίπης.

Ωστόσο αναμένονται και τα αποτελέσματα των εξετάσεων από την Αθήνα, όπου έχουν σταλεί εργαστηριακά δείγματα, που ρίξουν περισσότερο φως, για το αν υπήρξε εμπλοκή λοίμωξης του μηνιγγιτιδόκοκκου, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο εκείνος είναι υπαίτιος για το σηψαιμικό σοκ, στο οποίο οφείλεται και ο θάνατος της 5χρονης.

Το χρονικό της υπόθεσης

Η 5χρονη “έφυγε” μέσα σε λίγες ώρες. Αρχικά μεταφέρθηκε στη διάρκεια της εφημερίας την Κυριακή στο ΠΑΓΝΗ και αντιμετωπίστηκε αρχικά από τους γιατρούς του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών.
Σύμφωνα με τον αναπληρωτή του ΠΑΓΝΗ κ. Φανουργιάκη: «το κορίτσι εισήχθη στην Παιδιατρική κλινική αλλά ‘’βάρυνε’’ και εισήχθη αμέσως στην ΜΕΘ Παίδων του νοσοκομείου, καθώς η επιδείνωση της υγείας του ήταν γρήγορη. Εκεί έπεσαν πάνω του πολλές ειδικότητες γιατρών ωστόσο δυστυχώς μετά τα μεσάνυχτα το παιδί κατέληξε».

Tο συγκινητικό αντίο του παππού στην 6χρονη εγγονούλα του

Mε μία κατάθεση ψυχής αποχαιρετάει την 6χρονη εγγονούλα του που έσβησε από τον ιό της γρίπης Η1Ν1 ,ο παππούς της Γιάννης Χατζηανέστης .Μέσω του cretalive ο κ. Χατζηανέστης λέει το στερνό αντίο στην Εύχαρι ” που βιάστηκε να πετάξει στην απεραντοσύνη του Παραδείσου”.

«Τα μάθια μου
εστεγνώσανε και μπλιό
δε βγάνουν δάκρυ
σαν το χαμένο κάθομαι
στο σπίτι σε μιαν άκρη.

Ιντά ’ναι ο χτύπος τούτοσές
που αλλουνού δε μοιάζει
κι ο πόνος τα κατάβαθα του
μέσα μου σπάράζει.

Πώς να το πιάσω το χαρτί,
δε φέγγω από το κλάμα,
θέλω να γράψω θάλασσες
μα δε μου βγαίνει πράμα.

Βουβά πνιχτά μοιρολογώ,
τη σκέψη ανεγυρίζω.
και στο γραφτό μου λύτρωση
ότι θα βρώ ελπίζω.

Σπλάχνο του σπλάχνου μου
εσύ επέταξες μακριά μου,
κι ο πόνος κάνει κατοχή
εις τα σωθέματά μου.

Πως τον ε ζωγραφίζουνε
οι λέξεις δε κατέχω,
γιατί μυαλό δε μου ‘μεινε
και δάκρυ μπλιό δεν έχω.

Πώς να το πω
κι αντιληπτό να γίνει απ’ το καθένα,
που ο μισεμός σου μ’ έσφαξε
κι επήρε αλάργο εσένα.

Εσένα πλάσμα μου γλυκό
αγγελοκάμωτό μου,
που πεταρίζεις στσ’ ουρανούς
γλυκό ζαχαρωτό μου.

«Ζαχαρωτό» της σ’ έλεγε η δόλια η αδερφή σου,
κι εσύ επέταξες ψηλά μα καίει η θύμησή σου.

Ώφου καλέ μου άγγελε
που βιάστηκες στα ύψη,
φτερό να παίξεις στσ’ ουρανούς
κι ο πόνος να με πνίξει.

Στ’ απέραντα του ουρανού
σε Παραδείσου μέρη,
τη νύχτα στην αστροφεγγιά
το φώς σου φώς θα φέρει.

Έν’ αστεράκι καθ’ αργά
θα βγαίνω να γυρεύω,
και με την αστερόσκονη
το πόνο μου θ’ αρνεύω.

Καλό ταξίδι σου στο φώς
κι αγγελολουλουδένιο,
στεφάνι από λεμονανθούς
ασημοσιντεφένιο,
με νοερούς τση αγάπης μου κλώνους σφιχτοπλεγμένο,
και με ζαφειρομπάλασα σου το ‘χω στολισμένο.

Με τη φωτογραφία σου
πάνω στο μαξελάρι,
απόψε κάνω προσευχή
ο ύπνος να με πάρει.

Θέλω στον ύπνο μου να `ρθείς
μα να μη με ξυπνήσεις,
κι όλη τη νύχτα στ’ όνειρο
μόνο να μη μ’ αφήσεις.

Εγώ θα σ’ έχω συντροφιά
στα βάθη τση καρδιάς μου,
να σε φιλώ ζωγραφιστή
μέσ’ απ’ τα βλέφαρά μου………………………………….

Μια στάση κάνω ως εδώ
να πέψω τη γραφή μου,
για να προκάμει να σε βρει
Αγγελοκάμωτή μου…»