Μάνος Λοΐζος: Το συγκινητικό γράμμα στην 16χρονη Μυρσίνη μία μέρα πριν φύγει από τη ζωή

Μάνος Λοΐζος: Το συγκινητικό γράμμα στην 16χρονη Μυρσίνη μία μέρα πριν φύγει από τη ζωή

Δεν γίνεται να μην αγαπάς τον Μάνο Λοΐζο. Για κανέναν λόγο… Από την μουσική ιδιοφυΐα του, τις ιδιαίτερες, θεατρικές ερμηνείες του, όταν ο ίδιος τραγουδούσε τα τραγούδια του -απλά θυμηθείτε τον Σεβάχ τον Θαλασσινό-, τις εποχές με τις οποίες συνδέθηκε και αυτές που κι εμείς μάθαμε μέσω των έργων του, τις γιορτές για το Πολυτεχνείο που τραγουδούσαμε τον «Δρόμο» και το «Ακορντεόν».

Ο Μάνος Λοΐζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου – με κυπριακή καταγωγή- και έφυγε μία μέρα σαν σήμερα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, σε ηλικία μόλις 45 ετών.

Ένας γεμάτος συνθέτης, που είχε ακόμα πολλά να δώσει στην ελληνική κοινωνία τόσο με το ταλέντο του όσο και με τους αγώνες κατά των αδυνάτων, της καταπίεσης και του ρατσισμού.

Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις.

Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Μία ημέρα -πιθανότατα- πριν από τον θάνατό του είχε γράψει ένα γράμμα στην 16χρονη -τότε- κόρη του, Μυρσίνη.

«Αγαπημένη μου Μυρσίνη,

Όλα καλά εδώ στην χιονισμένη και πολύπαθη Μόσχα. Καλό φαΐ, καλή περιποίηση, καλός ο περίπατος στο δάσος που μας περιτριγυρίζει. Ελπίζω, όλα καλά ως το τέλος και νά ‘ρθω ανανεωμένος και χαρούμενος πίσω στην Ελλάδα.

Ο χρόνος που θα μείνω εδώ θα ‘ναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι ιτο υπολογίζαμε, γιατί έχουν μία μέθοδο και μία σχολαστικότητα περίεργη βέβαια για μας, αλλά αναγκαία γι’ αυτούς. Στην αρχή περάσαμε λίγο δύσκολα, ώσπου να καταλάβουμε τον ρυθμό της ζωής εδώ μέσα, αλλά τώρα συνηθίσαμε και περνάμε καλά. Με διάβασμα, γυμναστική, τηλεόραση, σκάκι. Σε λίγο θα ‘χω μάλλον και μία κιθάρα και θα δουλεύω.

Μαζί μου ήρθαν άλλοι τέσσερις, ο καθένας για άλλη αιτία. Βρήκαμε εδώ άλλους δέκα Έλληνες που ήρθαν πριν από μας. Στον δικό μας όροφο είμαστε κάπου 60-70 άτομα απ’ όλα τα μέρη της γης, στελέχη, αγωνιστές κτλ. Ακόμη δεν έχω μάθει για την περίπτωση της μαμάς, περιμένω την κατάλληλη ευκαιρία.

Αυτά τα νέα μου προς το παρόν. Τηλεφώνα μου, όταν μπορείς ή γράψε μου. Αν θέλεις πάρε από τον Άκο το τηλέφωνο της κοπέλλας και άρχισε το πιάνο σου. Δώς του πολλούς χαιρετισμούς, όπως και στον Αχιλλέα – Χαρούλα. Πολλά φιλιά στη Μάρω.

Νταβάριτς (σσ. σύντροφος στα ρωσικά) Μάνος»

Αυτό το γράμμα είχε μοιραστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν από τρία χρόνια η κόρη του, Μυρσίνη, προκαλώντας μεγάλη συγκίνηση σε όλους όσους γνώρισαν, αλλά και δεν γνώρισαν στον σπουδαίο πατέρα της.

Η ανάρτηση της Μυρσίνης Λοΐζου

Ο ρομαντικοσ επαναστατησ

Ο Μάνος Λοΐζος ήταν ένας ανήσυχος δημιουργός, ένας άνθρωπος μαχητικός και ευαίσθητος, ο οποίος συνέδεσε το όνομα του με το πολιτικό τραγούδι αλλά την ίδια ώρα έγραφε υπέροχες ρομαντικές μελωδίες πολλές από τις οποίες έντυσαν στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου.

Από μικρή ηλικία ασχολείται με τη μουσική: στην ηλικία των επτά ετών μελετά βιολί, αρχικά ερασιτεχνικά κι έπειτα στο Εθνικό Ωδείο της Αλεξάνδρειας.

Αφού αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955 ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει. Αρχικά γράφτηκε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκαταλείπει με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική (σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών – ΑΣΟΕΕ)

Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοιτά στην Σχολή Βακαλό θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική. Το 1960 εγκαταλείπει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και εργάζεται περιστασιακά προκειμένου να επιβιώσει: άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, άλλοτε ως μουσικός σε μπουάτ.

Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 συμμετέχει σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής.

Την άνοιξη του 1962 χρησιμοποιείται από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης.

Ο Μάνος Λοΐζος φιλοξενείται στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, της Διδούς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Αυτή θα συστήσει τον νεαρό μουσικό στον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτυ. Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι «Το τραγούδι του δρόμου» σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο.

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λήμνου. Μαζί της αποκτά και μία κόρη, τη Μυρσίνη.

Η ζωή στην Αγγλία

Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών έφυγε για την Αγγλία, τον Σεπτέμβριο του 1967, για να επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς.

Το 1971 γνωρίζει τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη. Το 1972 θα αποτελέσει ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), που συστήνεται για την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 θα συλληφθεί στο σπίτι του στο Χολαργό και θα κρατηθεί για δέκα ημέρες.

Το 1978 θα παντρευτεί την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη και την ίδια χρονιά θα γίνει πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος.

Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις.

Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Απεβίωσε δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, σε ηλικία 45 ετών.

Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα “Γράμματα στην Αγαπημένη” σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

To 2007 χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου τιμώντας τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από τον θάνατό του.

Διαβάστε επίσης:

“Μια ένεση στην καρδιά λύτρωσε το μωρό μου από μια ζωή γεμάτη πόνο”: Συγκινεί η εξομολόγηση της Σταυρούλας

Συγκλονίζει η μάνα του 15χρονου Ηλία: «Θέλω να μάθω από τι πέθανε το παιδί μου» – Το παιχνίδι της μοίρας