- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Μέχρι πότε μπορεί το παιδί να κοιμάται με το αγαπημένο του αντικείμενο;

«Και τα τρία παιδιά μου είχαν κάποιο αγαπημένο αντικείμενο [2] για να κοιμούνται μαζί του όταν ήταν πιο μικρά. Ο μεγάλος μου γιος είχε ένα λούτρινο αρκουδάκι που το έπαιρνε παντού μαζί του. Τώρα, στην ηλικία των 14 ετών, ισχυρίζεται ότι το μισεί, αν και το βρίσκω περιστασιακά στο κρεβάτι του. Η κόρη μου είχε τρία αγαπημένα κουβερτάκια από όταν ήταν μόλις μιας εβδομάδας. Τώρα είναι 12 ετών και εξακολουθεί να κοιμάται και με τα τρία! Όταν είναι λυπημένη, παρατηρώ ότι τα κουβαλάει μέσα στο σπίτι ή κουρνιάζει στον καναπέ και αυτά τη βοηθούν να νιώσει καλύτερα.

Ο μικρότερος γιος μου ποτέ δεν συνδέθηκε πραγματικά με τίποτα, αλλά συνήθιζε να πιπιλάει τα δάχτυλά του κατά τη διάρκεια της νύχτας μέχρι την ηλικία των 10 ετών! Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο δέσιμο σε αυτό. Ίσως αυτή η συνήθεια να ήταν άμυνα απέναντι στο αντικείμενο που δεν αγάπησε ποτέ», γράφει στο mom.me [3] η μαμά-blogger Katie Smith.

Ένα πρόσφατο επιστημονικό άρθρο αναφέρει ότι σχεδόν κάθε νεογέννητο ανακαλύπτει κάποιο αγαπημένο του αντικείμενο και αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του ήδη από την ηλικία των έξι μηνών.

«Γνωρίζουμε λοιπόν, ότι είναι ένα συνηθισμένο χαρακτηριστικό της παιδικής ανάπτυξης, αλλά μέχρι πότε μπορεί ένα παιδί να κοιμάται με την αγαπημένη του κουβέρτα ή το αγαπημένο του λούτρινο αρκουδάκι; Δεν με πειράζει που η 12χρονη κόρη μου θέλει να έχει το κουβερτάκι της αγκαλιά όταν αισθάνεται άρρωστη ή λυπημένη. Έχω κρατήσει κι εγώ το αγαπημένο μου βρεφικό κουβερτάκι (είμαι 42 ετών!) και σκέφτομαι ότι σε γενικές γραμμές είμαι ένας καλά προσαρμοσμένος ενήλικας -αλλά μήπως πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ;

Αυτά τα «μεταβατικά αντικείμενα» φαίνεται να βοηθούν τους ανθρώπους – ανεξάρτητα από την ηλικία τους – να αισθάνονται ήρεμοι και επιπλέον, τους δίνουν την αίσθηση της άνεσης -ειδικά όταν περνούν δύσκολες καταστάσεις ή κάποια μεγάλη αλλαγή στη ζωή τους.

Η ψυχολόγος Vivian C. Seltzer υποστηρίζει ότι ακόμη και ως ενήλικες χρειαζόμαστε αντικείμενα που μας θυμίζουν το πατρικό μας σπίτι, καθώς εξακολουθούμε να βιώνουμε μεγάλες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Με τη σειρά του, ο κλινικός ψυχολόγος – καθηγητής Stanley Goldstein αναφέρει ότι το ένα τρίτο των μαθητών του φέρνουν τα αγαπημένα τους αντικείμενα στο σχολείο και αυτό «δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο». Ως ενήλικες έχουμε ακόμα φόβους και ό,τι μας βοηθά να τους ξεπεράσουμε, δεν αποτελεί πρόβλημα. Δεν είναι ασθένεια, ούτε χρειάζεται θεραπεία!

Δεν χρειάζεται λοιπόν να ανησυχείτε αν παιδί σας κουβαλάει εκείνη την κουβέρτα ή το λούτρινο αρκουδάκι για πολύ καιρό. Αποτελεί φυσιολογικό μέρος της παιδικής συμπεριφοράς και βοηθάει τα παιδιά στις σημαντικές μεταβάσεις στη ζωή και την καθημερινότητα τους. Καθώς το παιδί σας μεγαλώνει, θα χρησιμοποιεί όλο και λιγότερο τα αγαπημένα του αντικείμενα, επειδή πλέον δεν θα τα χρειάζεται τόσο πολύ.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μην αναγκάζετε το παιδί σας να αποχωριστεί από πολύ νωρίς το αγαπημένο του αντικείμενο. Το βοηθάει πολύ περισσότερο από ό,τι τελικά νομίζουμε».