- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

«Να γιατί αποφάσισα να γεννήσω χωρίς γυναικολόγο»

«Με λένε Μαρίνα, είμαι 29 ετών και σε ενάμιση περίπου μήνα γεννάω.» Έτσι ξεκινά το μήνυμα που λάβαμε πριν μερικές ημέρες από αναγνώστρια, η οποία θέλησε να μιλήσει δημόσια για την εμπειρία της με τους γυναικολόγους των δημόσιων νοσοκομείων, αλλά και να απευθυνθεί σε όλους αυτούς που την κατηγορούν για την απόφαση που αυτή και ο άντρας της πήραν. Δεν μπορούσαμε παρά να της δώσουμε τον λόγο.

«Σας γράφω για να εκφράσω τον τεράστιο θυμό μου και να εξηγήσω σε όλους αυτούς που με κατηγορούν, επειδή αποφάσισα να μην έχω κάποιον συγκεκριμένο γυναικολόγο στον τοκετό μου, γιατί πήρα αυτή την απόφαση.

Ο άντρας μου κι εγώ είμαστε μόλις δύο χρόνια μαζί, όμως, όταν μάθαμε, ότι είμαι έγκυος, πετάξαμε στα ουράνια από τη χαρά μας! Εγώ μέχρι τότε είχα έναν γυναικολόγο που με παρακολουθούσε μία στο τόσο, και σε αυτόν πήγα για να επιβεβαιώσω την εγκυμοσύνη μου. Όλα καλά στην αρχή –έκανα τις εξετάσεις μου, μάθαμε ότι είναι κορίτσι, χαρά μεγάλη! Όλα καλά, μέχρι που ο γιατρός αυτός μου ανακοίνωσε πως θα γεννήσω με καισαρική. Χωρίς συγκεκριμένο λόγο, απλά επειδή έχω πολύ στενή λεκάνη και είναι το πρώτο μου μωρό και θα δυσκολευτώ κ.ο.κ. Είχα ήδη αποφασίσει πως δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση –εκτός κι αν ήταν ζήτημα ζωής-θανάτου. Και επειδή σκόπευα να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο (ενώ εκείνος συνεργαζόταν μόνο με ιδιωτικό), τον αποχαιρέτησα χωρίς πολλά-πολλά.

Έψαξα και βρήκα έναν εξαιρετικό γιατρό, ο οποίος ξεγεννούσε σε δημόσιο νοσοκομείο. Είχε αναλάβει και μία φίλη μου, η οποία ήταν πολύ ευχαριστημένη μαζί του… όλα καλά και με αυτόν, μέχρι πριν από έναν μήνα που συνελήφθη επ’αυτοφώρω με “φακελάκι”. Όχι πως δεν το ήξερα. Και εμάς 700 ευρώ μας είχε ζητήσει εξ αρχής. Αλλά είχα πάρει απόφαση να τα δώσω…

«Πελαγώσαμε» -ο γιατρός μου δεν μπορούσε πια να με αναλάβει, οπότε ο ίδιος μου σύστησε έναν άλλο γυναικολόγο, από το ίδιο μαιευτήριο. Τον επισκεφθήκαμε και, ενώ ήξερε για ποιον λόγο αναγκαστήκαμε να στραφούμε σε αυτόν, δεν δίστασε από το πρώτο κιόλας ραντεβού να ζητήσει “φακελάκι” και για τον ίδιο μα και για την μαία του: 800 ευρώ!

Έγινα έξαλλη! Το φανταζόμουν, ότι κάτι θα ζητούσε  κι αυτός, αλλά όχι από το πρώτο ραντεβού! Και ενώ θα με παρακολουθούσε μόνο για ενάμιση μήνα πριν τον τοκετό! Σε μία εγκυμοσύνη που κατά τ’άλλα έβαινε υγιέστατα!

Εκείνη την ώρα δεν είπα κάτι, αλλά βγήκα από το ιατρείο του σε έξαλλη κατάσταση!

Τόσο φιλοχρήματοι πια;! Τόσο αδίστακτοι;! Να βλέπουν μπροστά τους δύο ταλαιπωρημένα τριαντάχρονα παιδιά και να ορμούν, σαν αρπακτικά!;

«Το αποφάσισα!», είπα στον άντρα μου. «Δεν θέλω γυναικολόγο! Όταν με το καλό μου σπάσουν τα νερά, θα πάμε στο μαιευτήριο και ας με ξεγεννήσει το προσωπικό ασφαλείας –όποιος είναι εκείνη την ώρα διαθέσιμος!»

Στην αρχή προσπάθησε να με ηρεμήσει και να μου αλλάξει γνώμη, λέγοντάς μου, ότι δεν πειράζει, όσα έχουμε μαζέψει για τη γέννα, να του τα δώσουμε, αρκεί να είμαστε σίγουροι, ότι θα πάνε όλα καλά.

«Όλα καλά θα πάνε!», του είπα. «Όπως γεννούσαν παλιά οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας, έτσι θα γεννήσω κι εγώ! Αλλά τα λεφτά που με τόσο κόπο έχω μαζέψει για το μωρό μου, δεν τα δίνω σε αυτά τα αρπακτικά!»

Όταν είπαμε τα καθέκαστα στην οικογένειά μου, τρελάθηκαν –προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη. Αλλά πλέον το έχω πάρει απόφαση. Δεν είμαστε πλούσιοι. Με τα βίας έχουμε μαζέψει 1.000 ευρώ για τα έξοδα του τοκετού. Προτιμώ, όμως, να τα δώσω για να πάρω ένα καινούργιο μαλακό στρώμα και είδη πρώτης ανάγκης για το μωρό μου.

Αποφάσισα, όχι ελαφρά τη καρδία βέβαια, ότι εγώ δεν θα συνεχίσω να συντηρώ αυτό το σύστημα του εκβιασμού και της κλεψιάς –γιατί για κλεψιά πρόκειται! Αν φοβάμαι; Τρέμω. Αλλά επέλεξα να έχω πίστη, στον εαυτό μου και στους γιατρούς που θα κληθούν εκείνη την ώρα με αναλάβουν. Θέλω να ελπίζω, ότι όλα θα πάνε καλά…»

Δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στη Μαρίνα να πάνε όλα καλά, και με το καλό να υποδεχθεί το μωράκι της, σε έναν κόσμο που τουλάχιστον η μαμά της υπόσχεται με τις πράξεις της, ότι θα κάνει καλύτερο!