Όλα τα μωράκια βάζουν τα δάχτυλα τους ή διάφορα αντικείμενα στο στόμα γιατί αυτό τους προσφέρει χαλάρωση, ηρεμία, αλλά επίσης είναι και ο τρόπος τους να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους. Μετά την ηλικία των τριών ετών, αυτή η συνήθεια αρχίζει να μειώνεται και να αντικαθίσταται από την επεξεργασία των αντικειμένων από τα χεράκια τους. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν πολλά παιδιά, που αν και έχουν ξεπεράσει την ηλικία των τριών, συνεχίζουν να αναζητούν αντικείμενα για να δαγκώσουν ή να βάλουν στο στόμα. Συνήθως, καταλήγουν να πιπιλάνε το δάχτυλό τους, να τρώνε τα νύχια τους, να μασάνε το μολύβι ή τα παιχνίδια τους και γενικότερα βρίσκονται σε μία συνεχή αναζήτηση στοματικού ερεθίσματος.Γιατί συμβαίνει αυτό;Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν σε τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι πολλοί και διάφοροι, όπως:- Όταν ο απογαλακτισμός ή ο αποχωρισμός από το μπιμπερό ή την πιπίλα γίνει πολύ νωρίς ή πολύ αργά.- Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που δεν έχουν αρκετά ανεπτυγμένη την ευαισθησία στο στόμα και γι’ αυτό έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για να προσφέρουν ερεθίσματα. Αυτά τα παιδιά όχι μόνο συνηθίζουν να βάζουν στο στόμα τους αντικείμενα, αλλά και σε ό,τι αφορά το φαγητό δείχνουν μια προτίμηση στις τροφές που έχουν έντονη καυτερή, ξινή ή αλμυρή γεύση.- Κάποιες φορές, η συνήθεια αυτή προκαλείται εξαιτίας μιας μικρής αναπτυξιακής «δυσλειτουργίας», που εμποδίζει το παιδί να κάνει ολοκληρωτικά τη μετάβαση από το στοματικό σε άλλες μορφές αισθητηριακής μάθησης.- Σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί γνώρισμα των ντροπαλών και αγχωτικών παιδιών. Για αυτά, το να μασουλάνε το μανίκι ή ένα παιχνιδάκι είναι μια διαδικασία που τους προσφέρει ανακούφιση ή ένας τρόπος να εκτονώσουν το άγχος τους .- Η εμμονή με τις κινήσεις του στόματος μπορεί, επίσης, να συμβεί σε παιδιά που αντιμετωπίζουν αναπτυξιακά προβλήματα, όπως διαταραχή της αισθητηριακής λειτουργίας (sensory processing disorder-SPD), τα οποία επηρεάζουν την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται κατάλληλα σε πληροφορίες που λαμβάνουν μέσω των αισθήσεων.Πότε πρέπει να ανησυχήσουμε;Όπως είπαμε και πριν, πολλές φορές το δάγκωμα αντικειμένων κρύβει πιθανό άγχος και πίεση που νιώθουν τα παιδιά. Όταν αυτό παρεμποδίζει καθημερινές λειτουργίες του, όπως η συναναστροφή με άλλα παιδιά ή οι σχολικές επιδόσεις, τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ένας ακόμα λόγος για να προσπαθήσετε να την κόψετε είναι ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές γίνονται συχνά αντικείμενο χλευασμού και κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα σχολικά χρόνια.Τι μπορούμε να κάνουμε;Από τη στιγμή που το παιδί μας έχει έντονη στοματική αναζήτηση θα πρέπει εμείς να ενσωματώσουμε στο καθημερινό του πρόγραμμα δραστηριότητες που προσφέρουν ποικιλία υφών και γεύσεων κατά τη διάρκεια των γευμάτων της ημέρας. Παρακάτω σας παραθέτω κάποιες ιδέες:Κατά τη διάρκεια του γεύματος δώστε στο παιδί σας:- Σκληρές τροφές (π.χ. καρότο, μήλο)- Τραγανές τροφές (π.χ. ξηρούς καρπούς, κράκερ, δημητριακά)- Λαστιχωτές τροφές (π.χ. αποξηραμένα φρούτα, κρέας, σέλινο)- Μιλκσέικ- Χυμό μέσα από στενό ή στριφογυριστό καλαμάκι- Παχύρευστα υγρά μέσα από καλαμάκι (μιλκσέικ, σαντιγί)- Σκληρές καραμέλες- Κρύα τρόφιμα (π.χ. παγωτό ή γρανίτα)- Τροφές με έντονη γεύση- Φτιάξτε κολιέ από δημητριακά ή μικρές καραμέλεςΜπαντανά Μαρίκα – ΛογοθεραπεύτριαΚέντρο Παιδιού Εφήβου Οικογένειας ΒούλαςE-mail: [email protected]www.kepeo.gr