- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Μπορεί το φετινό Πάσχα να είναι εντελώς διαφορετικό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα το γιορτάσουμε ως είθισται

To Πάσχα είναι μία οικογενειακή γιορτή. Μπορεί το φετινό Πάσχα να είναι εντελώς διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα το γιορτάσουμε όπως κάθε χρόνο. Οι δεσμοί των μελών επαναδυναμώνουν και η επιστροφή στις ρίζες «ανασταίνει» την οικογένεια συναισθηματικά, λίγο πριν την χριστιανική ανάσταση.

Αυτή την περίοδο, η τρίτη ηλικία (παπούδες και γιαγιάδες) φροντίζουν να μην λείψει τίποτα

Τα παιδιά τους βρίσκουν λίγο χρόνο να ξεκουραστούν και τα εγγόνια να χαρούν με τον παππού και τη γιαγιά. Πίσω όμως από αυτή την οικογενειακή ισορροπία, διακρίνονται ακόμα μερικά χαρακτηριστικά που σήμερα αποκτούν ουσιαστικό νόημα εξηγεί ο Χαράλαμπος Πίσχος Ψυχολόγος [2].  Τα τελευταία χρόνια το Πάσχα, γεφυρώνεται ένα ηλικιακό χάσμα. Το γνωστό χάσμα γενεών, που κάποτε μαθαίναμε στην έκθεση ιδεών στο οποίο οι νέοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τους μεγάλους, συμπληρώνεται τώρα μέσα από την έκφραση αναγκών και τη συναισθηματική μετατόπιση των νεότερων γενιών αυτή τη φορά.

Όμως, μία διαφορετική μορφή του χάσματος γενεών, διακρίνεται που δεν οφείλεται μόνο στις πολιτισμικές συνήθειες της εορταστικής περιόδου. Αναφέρομαι στη διαφορά δυναμικής που εμφανίζεται κάθε φορά που έρχονται κοντά αυτές οι δύο γενιές, οι παπούδες-γιαγάδες με τα παιδιά τους. Η λεγόμενη τρίτη ηλικία, κάπου μεταξύ 55+ με 75-, είναι αυτή που πρωταγωνιστεί στο πασχαλινό τριήμερο. Πέραν όμως των πρακτικών θεμάτων που διεκπεραιώνουν, υποσυνείδητα και αυθόρμητα φροντίζουν να περνάνε τα ψυχολογικά τους μηνύματα στους νεότερους.

Οι άνθρωποι αυτοί έχοντας ζήσει σε δύσκολες εποχές και έχοντας περάσει κακουχίες που οι νεότεροι τις έχουν δει μόνο σε ταινίες, δημιούργησαν ερωτηματικά για τον τρόπο και για την ποιότητα της επιβίωσης τους. Πόλεμοι, κατοχή, εξαθλίωση, πραγματικά πολύ δύσκολες συνθήκες. Μέσα όμως από αυτές τις συνθήκες,  γαλουχήθηκαν, κατάφεραν να ζήσουν και να δημιουργήσουν, με άξονα την ενότητα και τις αξίες της οικογένειας. Φτάνουν στο σήμερα να συνεχίζουν να στερούνται πρακτικά και συναισθηματικά για να δίνουν εφόδια στα παιδιά και στα εγγόνια τους.

Ίσως είναι λάθος η χρήση της έκφρασης “να στερούνται”, γιατί θεωρώ ότι έχουν μέσα τους μία αστείρευτη πηγή συναισθηματικής ενέργειας. Είναι ηθικά προσανατολισμένοι άνθρωποι.

Άνθρωποι που ενώ δεν κρατάνε για τον εαυτό τους τίποτα, παραμένουν τόσο γεμάτοι και ταυτόχρονα τόσο δοτικοί στους κοντινούς τους ανθρώπους. Οι δεσμοί με την οικογένεια είναι πολύ ισχυροί, η συνοχή και η διατήρησή της, ήταν και είναι προτεραιότητα. Το στοιχείο της δοτικότητας τους χαρακτηρίζει και την κοινότητα, χωρίς μισαλλοδοξίες και καχυποψίες. Τα πολιτισμικά τους βιώματα, έδειξαν το δρόμο για αξίες όπως ο σεβασμός και η εκτίμηση και οφείλουν οι νέες γενιές να τους το ανταποδώσουν.

Από την άλλη υπάρχει μία κακ(λ)ομαθημένη γενιά. Γαλουχημένη σε καιρούς πλαστικούς, σε συνθήκες fast food, χωρίς συνέπεια και βάσεις.

Μία γενιά στοχευμένη στην παραγωγή και στην υποστήριξη της εύκολης ζωής και με όποιο τρόπο μπορούσαν να επιτευχθούν αυτά. Με ένα μαγικό τρόπο, η δυσκολία απουσιάζε και αν υπήρχε, προβλημάτιζε μόνο στο ύφος του εξωτερικού καλλωπισμού της. Οι ανάγκες ήταν πολλές, οι απαιτήσεις ακόμα περισσότερες και η βοήθεια από τους γονείς απαιτείτο συνεχώς ως υποχρέωση. Όλα λειτουργούσαν υπέρ της, με τους γονείς, απλούς παρατηρητές ενός ζωντανού blockbuster. Η συστεμική συνθήκη του σήμερα, έρχεται να επαναπροσδιορίσει τη νέα γενιά και να την φέρει δίπλα στην παλιότερη, αναγνωρίζοντας την ενότητα ως τη γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ τους.

Στο εδώ και τώρα, η ολιγοήμερη επιστροφή στην παραδοσιακή οικογένεια, φαντάζει καλύτερη από ένα μήνα σε εξωτικό νησί. Οι παραδόσεις κρατούνται σθεναρά, όχι γιατί δηλώνουν μία ασφάλεια στην πράξη αλλά και γιατί διατηρούν την πορεία της οικογένειας. Η ελληνική παραδοσιακή οικογένεια, έχει αποτελέσει πρότυπο αξιακής κοινωνικοποίησης, η εξάρτηση των μελών της από αυτή, είναι ένα αρχέτυπο που μεταδίδεται συνειδητά και ασυνείδητα.

Αυτές οι παραδόσεις, αποκτούν το νόημά τους όταν η ζαλισμένη γενιά του σήμερα, δεν μπορεί να προσανατολιστεί. Οι γονείς τους όμως, τους δίνουν την ευκαιρία να οριοθετηθούν και να τους διοχετεύσουν ψυχική δύναμη, ακόμα και με τη φράση ότι “όλα θα πάνε καλά”. Κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί αλλά το γεγονός ότι προέρχεται από αυτή τη γενιά που κατάφερε και επιβίωσε στα πιο δύσκολα, η προτροπή αυτή λειτουργεί μόνο αισιόδοξα και βελτιωτικά.

Άραγε αυτή η γενιά, θα καταφέρει να δείξει παρόμοια δύναμη ψυχής με την προηγούμενη ώστε να μπορέσει να εμφυσήσει και τις επόμενες γενιές;

Τώρα παρουσιάζεται φοβισμένη και ανήμπορη. Δεν έχει βιώσει ξανά τέτοιες καταστάσεις περνώντας από τα ψηλά, στα χαμηλά. Η προηγούμενη γενιά, μαθημένη μόνο στα αναγκαία, κατάφερε να υπερβεί τα δεδομένα και να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες για το μέλλον των παιδιών της.

Το βλέμμα μου είναι σε αυτή τη γενιά του τώρα. Για το πώς θα μπορέσει να διαχειριστεί πρώτα τον εαυτό της και μετά τα παιδιά και τα εγγόνια. Πως θα μπορέσουν να αυτοαναγορευθούν αρχηγοί της οικογένειας για να οδηγήσουν τις γενιές που έρχονται με ασφάλεια στις νέες, αχαρτογράφητες μέχρι τώρα, συνθήκες. Δεν έχω έτοιμη την απάντηση.

Έχω όμως την αμυδρή αισιοδοξία ότι αυτή η εποχή, όσο δύσκολη και να είναι, θα βάλει σε επανεκκίνηση το μυαλό και την οπτική μας και θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε τα δεδομένα και τα αυτονόητα. Όπως λένε και οι γηραιότεροί μας, να μην περιμένουμε να τα χάσουμε για να τα εκτιμήσουμε.