MENU
Με αφορμή την δημιουργία των ψηφιακών εκπαιδευτικών παιχνιδιών που διατίθενται δωρεάν και δίνουν στα παιδιά την ευκαιρία να ανακαλύψουν το εικαστικό σύμπαν του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου, μιλήσαμε με την Πόπη Γεωργοπούλου, Μουσειολόγο και Μουσειοπαιδαγωγό που επιμελήθηκε το σπουδαίο αυτό project.
Τα παιχνίδια που είναι διαθέσιμα πατώντας εδώ είναι μια σπουδαίο πρόταση που συνδυάζει τη μάθηση με το παιχνίδι. Στόχος τους είναι η γνωριμία τόσο με τον ζωγράφο όσο και με τον άνθρωπο Σπύρο Βασιλείου: τα χρόνια στο Γαλαξίδι, ο ερχομός στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια στη Σχολή Καλών Τεχνών, η πορεία του στο θέατρο, η εποχή της ξυλογραφίας, κ.α. είναι μερικοί από τους σταθμούς του έργου του, στους οποίους γίνεται αναφορά, με αφορμή τα έργα του. Σε όλα τα παιχνίδια έχουν επιλεγεί διαφορετικά έργα ώστε ο χρήστης να έχει πρόσβαση σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποικιλία θεματολογίας και χρονικών περιόδων.
Τα ψηφιακά παιχνίδια θεωρείτε ότι από στο δω και στο εξής θα παίξουν μεγάλο ρόλο στην εκπαίδευση των παιδιών;
Αξιοποιώντας το ήδη υπάρχον ψηφιοποιημένο υλικό, το αρχείο και τη σχετική βιβλιογραφία, ο σχεδιασμός ψηφιακών παιχνιδιών για το έργο του Σπύρου Βασιλείου στοχεύει στα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα σε επίπεδο τόσο γνωστικής, όσο και συναισθηματικής προόδου, εμπλουτίζοντας τα εκπαιδευτικά εργαλεία με τα μέσα που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία, συμπληρώνοντας παράλληλα τον ψηφιακό κόσμο της ελληνικής εικαστικής δημιουργίας του 20ου αιώνα.
Ποια είναι τα εκπαιδευτικά οφέλη της ενασχόλησης των παιδιών με τα ψηφιακά παιχνίδια;
Μέσα από τη συμπλήρωση έργων σε puzzles καλλιεργείται η παρατήρηση και ενεργοποιείται η διερευνητική και βιωματική αλληλεπίδραση των παιδιών. Στόχος είναι μέσα από την παρατήρηση των λεπτομερειών και των στοιχείων που ολοκληρώνουν τη σύνθεση ενός έργου, να βιώσουν την εκφραστική λειτουργία της τέχνης και να αντιληφθούν την μετάπλαση της πραγματικότητας σε καλλιτεχνική δημιουργία.
Επίσης, το παιχνίδι με τις ερωτήσεις διατρέχει σχεδόν όλη τη θεματογραφία του Σπύρου Βασιλείου και στοχεύει στη γνωριμία των παιδιών με βασικά στοιχεία που συγκροτούν το εικαστικό του λεξιλόγιο, όχι με διδακτικό τρόπο, αλλά με ανακαλυπτικό και διασκεδαστικό. Οι επιλογές που δίνονται επιτρέπουν στα παιδιά να ανακαλύψουν την σωστή απάντηση, με στόχο να οδηγηθούν μόνα τους στην πληροφορία που αφορά στο εκάστοτε έργο.
Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις από τα παιδιά που έχουν ήδη παίξει με τα παιχνίδια που είναι βασισμένα στο έργο και τη ζωή του σπουδαίου Σπύρου Βασιλείου;
Αναμένουμε με ανυπομονησία την αξιοποίηση του ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού από γονείς και εκπαιδευτικούς και την ανάλογη ανατροφοδότηση, ώστε στο μέλλον να εμπλουτιστούν τα προσφερόμενα προϊόντα.
Μιλήστε για το εικαστικό σύμπαν του Σπύρου Βασιλείου. Γιατί είναι σημαντικό τα παιδιά να γνωρίσουν το έργο του;
Oι αστικοί μετασχηματισμοί, η φύση, οι τόποι και ο άνθρωπος που αποτέλεσαν για τον Βασιλείου σταθερά θέματα, είναι επίκαιρα ακόμη και στις μέρες μας. Τα ψηφιακά παιχνίδια αναδεικνύουν αυτές τις σειρές έργων, αφού δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για αναστοχασμό και διασυνδέσεις με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ιδιαίτερα για τα παιδιά, το έργο του δίνει την ευκαιρία να ψηλαφήσουν το παρελθόν και να εμπνευστούν για το μέλλον.
Από την ενεργό ενασχόλησή σας με την εικαστική εκπαίδευση των παιδιών μέσω των ξεναγήσεων και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων έχετε διαπιστώσει ότι τα παιδιά ενδιαφέρονται για τις τέχνες; Υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των παιδιών και της Τέχνης; Τα παιδιά ανακαλύπτουν αυτό το μονοπάτι;
Η παιδική αγνότητα και άδολη φαντασία των παιδιών συναντούν τον εγγενή ανθρωπισμό της Τέχνης ενίοτε ευκολότερα και βαθύτερα από ό,τι το πετυχαίνουμε αργότερα ως ενήλικες. Γι’ αυτό, τα κατάλληλα ερεθίσματα, αλλά παράλληλα και ο απαιτούμενος χρόνος, η ηρεμία και η ελευθερία να επικοινωνήσει το κάθε παιδί στο βαθμό και με τον τρόπο που το επιθυμεί, είναι απαραίτητα. Όπως έλεγε η Μαρία Μοντεσσόρι, δεν χρειάζεται να καθοδηγούμε, αλλά να διευκολύνουμε το παιδί να ακολουθεί το μονοπάτι του.
Ποια θεωρείτε ότι είναι η θέση της τέχνης στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα;
Έχω την αίσθηση ότι η Τέχνη δεν έχει τον σωστό χώρο στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα. Βρίσκεται συχνά στο περιθώριο, σε δευτερεύοντα ρόλο.
Όμως, καθώς χρειάζομαι βοήθεια στα πρώτα χρόνια της ζωής μου για να μάθω να κινώ το σώμα μου, έτσι χρειάζομαι να μάθω και να κινώ το πνεύμα και την ψυχή μου.
Όχι βέβαια με τρόπο μονοσήμαντο, αλλά περισσότερο διευκολυνόμενος προς το άνοιγμα αυτού του δρόμου, αποκτώντας δηλαδή τα εργαλεία που θα μου επιτρέψουν να καλλιεργήσω την ικανότητα του «συν-τονισμού», της «συν-κίνησης».
Ναι, έστω και αυτή η μία μόνο πινελιά, που είναι αποτέλεσμα της επιλογής, που είναι αποτέλεσμα της σκέψης ή του συναισθήματος, που είναι αποτέλεσμα μιας γνώσης ή μιας εμπειρίας, που είναι αποτέλεσμα της στάσης ζωής, που είναι αποτέλεσμα των βιωμάτων, των ανησυχιών, των προβληματισμών, των αναγκών, της χαράς και της λύπης μιας ανθρώπινης ψυχής… εντέλει, η αιτία της κίνησης του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος… αυτό είναι το συστατικό της τέχνης και το κλειδί για την ενσυναίσθηση.
Διαβάστε επίσης:
Σχολεία: Τι αλλάζει στο πρωτόκολλο λειτουργίας – Πάνω από 10.000 τα κρούσματα σε παιδιά
