- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

“Σήμερα παραλίγο να χάσω το παιδί μου…”

«Κάθομαι δίπλα στο παιδί μου, το οποίο είναι ξαπλωμένο στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Μοιάζει μικροσκοπικός σε αυτό το τεράστιο κρεβάτι. Οι εικόνες αυτές θα μου μείνουν χαραγμένες στο μυαλό. Σήμερα, παραλίγο να χάσω το παιδί μου».

Κάτι πολύ απλό έκανε αυτή η μαμά πριν ο μικρός της γιος καταλήξει στο νοσοκομείο με σοβαρό αλλεργικό σοκ [2].

«Του έδωσα ένα γλειφιτζούρι. Είχα τελειώσει όλες τις δουλειές, κάθισα στον καναπέ και του είπα ότι μπορεί να πάρει ένα γλειφιτζούρι που τόσο ήθελε. Του το επέτρεψα, αφού είχα ελέγξει τα υλικά παρασκευής του, είχα ψάξει στο διαδίκτυο, είχα μιλήσει με την εταιρεία που το παρασκευάζει και ξαναδιάβασα τα υλικά, για να είμαι σίγουρη πως δεν περιέχει ίχνη από ξηρούς καρπούς (φυστίκι), στους οποίους ο μικρός είναι αλλεργικός. Τα είχα κάνει όλα και πίστευα πως θα μπορούσε να ευχαριστηθεί το γλύκισμα που τόσο λαχταρούσε», γράφει η μητέρα στο lovewhatmatters.com. [3]

«Προσπαθούσα να χαλαρώσω όταν άκουσα έναν ισχνό βήχα [4] από το παιδί, το οποίο μόλις που είχε προλάβει να γλείψει 2 φορές το γλυκό του. Αυτό ήταν! Ο πιο ελαφρύς βήχας που έχετε ακούσει ήταν η απαρχή όλων. Ζήτησα από τα μεγαλύτερα παιδιά μου να φωνάξουν τον μπαμπά τους και έτρεξα στον μικρό», συνεχίζει.

«Αμέσως του πήρα του γλειφιτζούρι, ξεπλύναμε το στόμα του, του έκανα ένεση αδρεναλίνης και κάλεσα τον γιατρό. Μέσα σε μία ώρα είχε κάνει εμετό, είχε γεμίσει εξανθήματα από το κεφάλι ως τα πόδια, μελάνιασε, είχε δεχθεί επιπλέον 3 ενέσεις αδρεναλίνης, του είχαν χορηγηθεί αντισταμινικά φάρμακα και στεροειδή και μία ολόκληρη ομάδα γιατρών πολεμούσε για να κρατήσει το παιδί μου στη ζωή.

Ευτυχώς, λίγη ώρα μετά ο γιατρός βγήκε από τον θάλαμο, με κοίταξε και μου είπε πως όλα πήγαν καλά», γράφει η γυναίκα, η οποία στη συνέχεια εκφράζει το πόσο ευγνώμων είναι για το ότι μπορεί και κρατά το παιδί της στα χέρια της, αλλά και το πώς το πλάνο δράσης που είχαν οργανώσει με τον σύζυγο και τον παιδίατρο του παιδιού τους, του έσωσε τη ζωή.

Η έκκληση προς τους άλλους γονείς

«Τα πράγματα είναι πιο ήρεμα τώρα. Είναι τυλιγμένος στην αγαπημένη του κουβέρτα και ξεκουράζεται σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Με τη σειρά μου σκέφτομαι όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε -περισσότερο- στραβά.

Σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένη είμαι που τον έχω κοντά μου. Πώς το πλάνο δράσης μας τον έσωσε. Πόσα πράγματα θα ήθελαν να ξέρετε οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με αλλεργίες. Πώς μπορεί να υπάρξουν ίχνη από ξηρούς καρπούς ακόμα και σε τροφές ή αντικείμενα που δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί, όπως το αντηλιακό [5]!», συνεχίζει η τρομαγμένη μητέρα και καταλήγει σε μια έκκληση προς τους δασκάλους, τους φίλους και τους γονείς άλλων παιδιών:

«Μην παρεξηγείτε τους γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με αλλεργίες όταν σας λένε πως δεν μπορούν να έρθουν στο πάρτι του δικού σας παιδιού. Όταν σας τονίζουν ότι τα παιδιά τους δεν επιτρέπετε να φάνε από το κολατσιό που τους προσφέρει το σχολείο. Όταν σας ζητούν να προσέχετε λίγο παραπάνω για να μην καταναλώσουν κάτι που δεν επιτρέπεται. Δεν είμαστε αντικοινωνικοί ή παράξενοι, απλώς προσπαθούμε να σώσουμε τα παιδιά μας. Να τα κρατήσουμε στη ζωή!

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε ότι ένας γονέας είναι υπερβολικός, επειδή σας ζητά ιδιαίτερη προσοχή στο φαγητό (ή σε ό,τι άλλο χρειάζεται) για το παιδί του, θυμηθείτε την ιστορία του γιου μου. Θυμηθείτε ότι ένα μικρό αγόρι παρολίγον να ήταν νεκρό σήμερα, επειδή ήθελε απλώς να φάει ένα γλειφιτζούρι…»