O Σπύρος Μαρίνης, δάσκαλος, πρόεδρος του Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, γράφει αποκλειστικά στο Infokids για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, τις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της.
«Κάθε νέα σχολική χρονιά συνοδεύεται από χαρά, αγωνία, όνειρα κι ελπίδες για τη μόρφωση, την κοινωνικοποίηση των παιδιών μας, την απόλαυση της σχολικής ζωής, το μέλλον και την προκοπή τους. Οι εκπαιδευτικοί, ξεκινάμε και τη φετινή χρονιά με πείσμα και πεποίθηση ότι μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε καλύτερα η νέα γενιά κι εμείς.
Καθήκον μας είναι να υπερασπιστούμε τη ζωή, τα μορφωτικά δικαιώματα κάθε παιδιού, να υπηρετήσουμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο.
Η φροντίδα, η μόρφωση και προστασία των μαθητών-τριών, προϋποθέτει τη συλλογική προσπάθεια εκπαιδευτικών και γονιών, την αγωνιστική στάση μέσα κι έξω από το σχολείο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και την ανάδειξη των ευθυνών της πολιτείας. Σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί υπόθεση ατομικής ευθύνης της οικογένειας, όπως θέλουν να μας πείσουν οι Κυβερνήσεις. Αυτές που συνειδητά αρνούνται την υποχρέωσή τους για την κοινωνικοοικονομική στήριξη της οικογένειας, των παιδιών μας και της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Βρισκόμαστε σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον με πολύ σοβαρές και απρόβλεπτες εξελίξεις. Σε έναν κόσμο που πραγματικά φλέγεται, με σύγχρονες «Γκουέρνικα», που στιγματίζουν τον αιώνα μας όπως στη Γάζα.
Είμαστε αντιμέτωποι με την πολιτική της Κυβέρνησης και ενός Κράτους που απλόχερα δίνει μπόλικο χρήμα σε επιχειρηματίες, στρατιωτικούς εξοπλισμούς (30 δις ευρώ τα επόμενα χρόνια για εξοπλισμούς και συμμετοχή σε πολεμικές αποστολές για την υπεράσπιση των κερδών των λίγων όπου Γης) και μεγάλα συμφέροντα.
Την ίδια στιγμή αφήνουν την υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές ανάγκες στο περιθώριο, μιας και πάνω από όλα είναι τα κέρδη τους κι όχι οι ανθρώπινες ζωές, τα παιδιά μας.
Οι προσδοκίες και τα όνειρα για τα παιδιά μας «σκοντάφτουν» λοιπόν σε μια πραγματικότητα πολύ δύσκολη, που βιώνουμε εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές από το «πρώτο» κιόλας κουδούνι.
Παλιά και κακοσυντηρημένα σχολικά κτίρια, χωρίς καν αντισεισμικούς ελέγχους. Το πολυδιαφημιζόμενο πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου», που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί αφορά μόνο κάποια βαψίματα και φτιασιδώματα και συμπεριλαμβάνει μόλις το 3% των σχολείων της χώρας, ενώ τα όποια νέα σχολεία παραδίδονται μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες.
Σχολικές αίθουσες –κυρίως νηπιαγωγείων και όχι μόνο-. σε κοντέινερ, καταστήματα , υπόγεια και διαδρόμους, ακόμα και στο κέντρο μεγάλων πόλεων.
Τμήματα με πάνω από 25 μαθητές που δυσχεραίνουν το παιδαγωγικό έργο του σχολείου, μετακινήσεις μαθητών μακριά από τη γειτονιά τους για να μειωθούν τα τμήματα και το «κόστος».
Ελλείψεις σε εκπαιδευτικό, επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό (10.000 κενά στην πρωτοβάθμια), στα ειδικά σχολεία, την Παράλληλη Στήριξη, άλλες ειδικότητες, αναπληρωτές. Απαράδεκτοι «κόφτες» στο ολοήμερο με θύματα τους μαθητές και τους γονείς. Καθαρίστριες συμβασιούχες πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων.
Ελλείψεις σε βασικές ανάγκες λειτουργίας του σχολείου λόγω της υποχρηματοδότησης, που παγιώνεται μετά και την κατάργηση των Σχολικών Επιτροπών (πάνω από 2 δις ευρώ έχει μειωθεί η χρηματοδότηση των σχολείων από το 2011 μέχρι σήμερα, και το «έλλειμμα» αυτό καλούνται να το πληρώνουν οι γονείς).
Εκπαιδευτικοί κακοπληρωμένοι, χωρίς καμία στήριξη από την πολιτεία που αναγκάζονται να ψάχνουν δεύτερη και τρίτη δουλεία για να βγάλουν πέρα.
Σε όλα αυτά προστίθενται τα υπέρογκα κόστη για «σχολική λίστα», φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες που συμπληρώνουν το σύνολο της ακρίβειας και κάνουν τον Σεπτέμβρη να μοιάζει όλο και πιο δυσβάσταχτος.
Και πλέον με τις 13 ώρες δουλειά που ετοιμάζουν, πέρα από την σωματική και ψυχική εξόντωσή των εργαζομένων γονιών, δεν θα μπορούν καν να βλέπουν τα παιδιά τους, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη, τη φροντίδα, την επικοινωνία.
Η Κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘΑ μέσα στο καλοκαίρι υποβάθμισαν περαιτέρω τον ευαίσθητο χώρο και τις ανάγκες της Ειδικής Αγωγής στα σχολεία, συνέχισαν την πολιτική εκφοβισμού με τα πειθαρχικά και τις διώξεις για τους εκπαιδευτικούς. Δημιούργησαν πραγματικό χάος με τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών, τις καθυστερημένες και ελλιπέστατες προσλήψεις αναπληρωτών-που κάθε χρόνο αναπληρώνουν τον εαυτό τους.
Ήταν επόμενο να ανοίξουν τα σχολεία με σοβαρότατα προβλήματα κι ελλείψεις και τη φετινή χρονιά.
Οι εκπαιδευτικοί, δίνουμε όλα αυτά τα χρόνια τον αγώνα για τη μόρφωση των μαθητών μας κρατώντας όρθια τα σχολεία, χωρίς καμία στήριξη από το κράτος, με εξευτελιστικούς μισθούς και μέσα σε ένα πλαίσιο γραφειοκρατίας, αυταρχισμού και εργασιακής – παιδαγωγικής απαξίωσης. Η εκπαίδευση βρίσκεται διαχρονικά στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής, της περαιτέρω υποβάθμισης, εμπορευματοποίησης, κατηγοριοποίησης του μορφωτικού δικαιώματος για τους πολλούς, της πλήρους υποταγής στη «ζούγκλα» και τα «θέλω» των λίγων.
Για αυτό γενικεύουν τις διώξεις και την τρομοκρατία απέναντι σε όποιον εκπαιδευτικό αντιδρά, διεκδικεί, αγωνίζεται. Για αυτό ψήφισαν το νέο πειθαρχικό πλαίσιο, για αυτό εντείνουν τις απειλές και τις αυθαιρεσίες. Θέλουν τον εκπαιδευτικό πειθήνιο και πλήρως ευθυγραμμισμένο με την άδικη πολιτική τους, για να διαπαιδαγωγήσει ανάλογα τη νέα γενιά.
Συναισθανόμαστε πλήρως τον ρόλο, την παιδαγωγική μας υπόσταση, και είμαστε αποφασισμένοι-ες να μπαίνουμε στην τάξη με το κεφάλι ψηλά. Αποφασιστικά συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας μαζί με τους γονείς κι όλους-ες τους εργαζόμενους-ες.
Θα υπερασπιστούμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο, την αξιοπρεπή δουλειά, τη μόρφωση των μαθητών μας! Είμαστε άνθρωποι κι όχι αριθμοί!»
