Συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία του Ωρωπού στο άκουσμα της είδησης ότι η Μαρία Σ., μητέρα 10 παιδιών, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα πριν από λίγες ημέρες. Η άτυχη μητέρα που το νήμα της ζωής της κόπηκε τόσο άδοξα, ήταν μαία ανώδυνου τοκετού και το κακό τη βρήκε όταν έφυγε από τον Ωρωπό που κατοικούσε για να πάει στο Δήλεσι να συμπαρασταθεί σε μια επίτοκο. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το αυτοκίνητό της συγκρούστηκε με νταλίκα.
Η κηδεία της τελέστηκε το περασμένο Σάββατο σε κλίμα βαθιάς οδύνης. Ήταν κόρη του πρωτοπρεσβύτερου του Ιερού Ναού Αγίου Χριστοφόρου Πικερμίου, πατέρα Χριστόδουλου, και άφησε πίσω της 10 παιδιά, από 2 μηνών το μικρότερο, μέχρι 22 ετών το μεγαλύτερο.
Όσοι έδωσαν το παρών στη κηδεία έζησαν μια απίστευτη εμπειρία καθώς ο σύζυγός της και τα παιδιά της που έδιναν κουράγιο στους φίλους, τους γείτονες και τους υπόλοιπους συγγενείς και όχι το αντίθετο. Όλοι τους ήταν ντυμένοι στα λευκά, σχεδόν χαμογελούσαν και έψελναν το Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη.
Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός ιερέα για τη αδικοχαμένη Μαρία
Ένας ιερέας δεν δίστασε, μάλιστα, να μοιραστεί μια συζήτησή του με την άτυχη Μαρία, η οποία περιέγραφε κάποιες κουβέντες με τα παιδιά της. Ο ιερέας δημοσίευσε τη συζήτησή τους στο blog αερικές εποχές.
Μαρία ανησυχείς για τα παιδιά σου τώρα που μεγάλωσαν;
Δεν υπάρχει καλύτερος πατέρας και παιδαγωγός από τον ίδιο το Θεό. Κι όμως τα παιδιά του οι πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να τον παρακούσουν καθώς και τις εντολές του και να φύγουν μακριά του… Εγώ δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι μόνο για μένα, για τα παιδιά μου απλά προσεύχομαι…
Δεν τα νουθετείς;
Αν το ζευγάρι ζει αγαπημένο δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω. Αυτό από μόνο του αρκεί. Εγώ προχωρώ μέσα στο σπίτι και αισθάνομαι τα παιδιά μου σαν τα παπάκια, παντού με ακολουθούν για να συζητήσουμε…Αφού τους το λέω, παιδιά με κάνετε να αισθάνομαι σαν την πάπια, αφήστε με και λίγο μόνη…
Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πολυτεκνία σώζει;
Όταν γνώρισα τον Σπύρο αποφασίσαμε να κάνουμε έως 5 παιδιά, το θεωρούμε ιδανικό αριθμό, αλλά πάντα χαιρόμασταν με το κάθε παιδί που θέλαμε άλλο ένα… Για να καταλάβεις πόσο το χαίρομαι που ακόμα και το τελευταίο (το δέκατο) δεν το αφήνω να το αλλάζουν τα παιδιά. Τους λέω αυτό είναι δικό μου παιδί, όταν κάνετε δικό σας, εσείς θα το αλλάζετε…. Τώρα στο έκτο όταν είχα ρωτήσει τον παππού τον Δαμασκηνό σε δική μου αγωνία σε σχέση με τα πνευματικά… αν ο Θεός την πολυτεκνία την προσμετρά και ως αγώνα, γιατί μου είχανε πει ότι πάνω από 6 ότι Ο Θεός το βλέπει ως σταυρό….είχε συμφωνήσει!
