Το παρατεταμένο lockdown που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες είναι άκρως επιβαρυντικό για την ψυχοσωματική υγεία των παιδιών καθώς λόγω τηλεκπαίδευσης περνούν πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη, τελειώνουν τα μαθήματα αργά το απόγευμα, ελαχιστοποίησαν τις βόλτες και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όσων δεν έχουν όρεξη αλλά ούτε και κουράγιο πολλές φορές να βγουν έξω.
Με μια ανάρτησή της η παιδίατρος Τατιάνα Σπίγγου προειδοποιεί τους γονείς ότι εκτός από τα μαθήματα και την τηλεκπαίδευση, τα παιδιά χρειάζονται για την καλή τους υγεία, να βγαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερο έξω για να παίξουν στη γειτονιά και τη φύση.
Ευεργετικό το παιχνίδι στη φύση!
Είναι αναγκαιότητα για τα παιδιά να έρχονται σε επαφή με την φύση και ακόμη και τα παιδιά των πόλεων καλό είναι να παίζουν σε φυσικό πάρκο μιας και η αλληλεπίδραση με το πράσινο περιβάλλον, έχει θετική επίδραση στην ψυχική υγεία και την γνωστική τους ανάπτυξη. Η φύση έχει την δύναμη να βελτιώνει την διάθεση ενώ παράλληλα αποφορτίζει από το άγχος, καθώς μειώνει την ψυχική κόπωση. Και επειδή συνήθως το υπαίθριο παιχνίδι είναι ελεύθερο δεν ακολουθεί κάποια δομή για αυτό ενισχύει την φαντασία, τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και την δημιουργικότητα.
Η ανάρτηση της παιδιάτρου
Ακόμη και πριν την πανδημία και την καραντίνα, τα παιδιά έπαιζαν όλο και λιγότερο έξω, στη γειτονιά και στη φύση. Μία από τις αιτίες είναι ότι πλέον μπορεί να μην υπάρχει εύκολα προσβάσιμος δημόσιος χώρος κατάλληλος για παιδιά, η βασική αιτία όμως πιστεύω είναι άλλη.
Οι γονείς φοβούνται ότι τα παιδιά τους ,αν δεν είναι υπό τη συνεχή επίβλεψή τους σε ελεγχόμενους χώρους, θα πάθουν κάτι κακό: θα χτυπήσουν άσχημα, θα υποστούν bullying, θα φοβηθούν , θα πέσουν θύματα απαγωγής. Ο βομβαρδισμός με ειδήσεις και εικόνες για ατυχήματα σε παιδιά από τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ συντηρεί και διογκώνει αυτό το φόβο.
Είναι γεγονός ότι ,ειδικά στις μεγάλες πόλεις, δεν μπορείς να νιώσεις ιδιαίτερα ασφαλής όταν το παιδί σου είναι «έξω». Όμως αυτός ο περιορισμός και η συνεχής επίβλεψη, έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να μην μπορούν να χαρούν την ελεύθερη δραστηριότητα που έχουν ανάγκη.
Τα παιχνίδια μέσα στο σπίτι, σε τεχνητούς «παιδότοπους» ή σε δομημένες δραστηριότητες δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για εξερεύνηση, αυτονομία και αλληλεπίδραση με τους συνομήλικους τους.
Τα παιδιά που δεν εκτίθενται έως ένα βαθμό στον κίνδυνο, δεν μαθαίνουν να υπολογίζουν το ρίσκο μιας ενέργειας τους και να προσαρμόζουν ανάλογα τη συμπεριφορά τους. Δεν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις έκθεσης σε κίνδυνο , όμως δραστηριότητες όπως το σκαρφάλωμα σε δέντρα, η εξερεύνηση της φύσης ή της γειτονιάς, το κυνηγητό και το κρυφτό , η ισορροπία και η αιώρηση ακόμη κι αν έχουν κάποιο κίνδυνο τραυματισμού, προσφέρουν στα παιδιά χαρά, διασκέδαση και ψυχοκινητική εξέλιξη
Σύμφωνα με τη δημοσιευμένη θέση Καναδών ειδικών* , πρέπει να ζυγίζουμε τους πιθανούς κινδύνους της ελεύθερης δραστηριότητας “έξω”, με τα οφέλη. Όπως τονίζουν , ναι, μπορεί να υπάρξουν χτυπήματα και σπασίματα αλλά σπάνια υπάρχουν σοβαροί τραυματισμοί ενώ ο κίνδυνος για απαγωγή είναι 1 στα 14 εκατομμύρια!
Όταν είναι έξω, τα παιδιά κινούνται περισσότερο, κάθονται λιγότερο και παίζουν περισσότερη ώρα με αποτέλεσμα χαμηλότερη πίεση και χοληστερίνη, πιο γερά κόκκαλα, πιο δυνατό καρδιοαναπνευστικό και μυοσκελετικό σύστημα και καλύτερη πνευματική υγεία και κοινωνικότητα.
Αντίθετα, μπορεί να παραγνωρίζονται οι κίνδυνοι που έχει ένα παιδί μέσα στο σπίτι όπως η καθιστική ζωή και η υπερκατανάλωση junk food με τις επιπτώσεις στην υγεία του ,η υπερέκθεση στο διαδίκτυο , η έκθεση στον αέρα κλειστών χώρων με τα πιθανά αλλεργιογόνα και γενικά η υιοθέτηση ενός στυλ ζωής που μακροπρόθεσμα προάγει την παχυσαρκία, το σακχαρώδη διαβήτη, ορισμένους τύπους καρκίνου και προβλήματα ψυχικής υγείας.
Μπορεί να μην γυρίσουμε ποτέ στο ελεύθερο, διασκεδαστικό αν και κάποιες φορές σκληρό παιχνίδι στη φύση και τη γειτονιά των προηγούμενων γενιών, ωστόσο αν μόνη μας προτεραιότητα είναι η απόλυτη ασφάλεια, θα στερήσουμε από τα παιδιά μας ευκαιρία χαράς και ψυχοσωματικής εξέλιξης. Όπως καταλήγουν και οι Καναδοί ειδικοί:
Γονείς: ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να αλληλεπιδράσουν περισσότερο με το εξωτερικό περιβάλλον με διάφορες καιρικές συνθήκες.
Όταν τα παιδιά υποστηρίζονται να αναλαμβάνουν κινδύνους, διασκεδάζουν περισσότερο και μαθαίνουν πώς να αξιολογούν και να διαχειρίζονται τον κίνδυνο σε όλους τους τομείς της ζωής τους»
