- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

The Wall: Το αριστούργημα των Pink Floyd που θα μπορούσε να να γίνει μάθημα στα σχολεία

The Wall: Το αριστούργημα των Pink Floyd που θα μπορούσε να να γίνει μάθημα στα σχολεία

Ήταν 30 Νοεμβρίου 1979 [2], όταν κυκλοφόρησε στην αγορά ίσως ο πιο επιδραστικός δίσκος όλων των εποχών, που ακόμα και σήμερα βρίσκεται στο Πάνθεον της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.

Το βρετανικό progressive rock συγκρότημα Pink Floyd [3] βγάζει τον 11ο δίσκο του, το «The Wall [4]».

Με 26 κομμάτια, το διπλό άλμπουμ διηγείται μια οπερατική ιστορία και σήμερα είναι το δεύτερο σε πωλήσεις στην ιστορία της μουσικής.

Ήταν και το κύκνειο άσμα των Pink Floyd, η τελευταία φορά που ο Ρότζερ Γουότερς, ο Ντέιβιντ Γκίλμορ, ο Νικ Μέισον και ο Ρίτσαρντ Ράιτ θα ηχογραφούσαν ένα άλμπουμ μαζί.

«Η ιδέα του The Wall προήλθε μέσα από δέκα χρόνια περιοδειών και συναυλιών. Ειδικότερα το 1975-1977, παίζαμε για πολύ μεγάλο κοινό όπου κάποιοι από αυτούς ήταν φαν του συγκροτήματος και κάποιοι άλλοι ερχόντουσαν για να πιούν μπύρες. Ήταν κάτι το απομονωτικό και έτσι μπήκε ένας τοίχος ανάμεσα σε εμάς και το κοινό μας», είχε πει ο Ρότζερ Γουότερς.

O Ρότζερ Γουότερς αναζητούσε τρόπο να σχολιάσει την αποξένωση των μουσικών και των θεατών στις συναυλίες των μεγάλων σταδίων σαρκάζοντας έτσι και το ίδιο του το γκρουπ που έπαιζε πια μόνο σε συναυλίες μεγάλων ανοιχτών χώρων.

Η ηχογράφηση του «The Wall» έγινε από τις αρχές Απριλίου έως το τέλος Νοεμβρίου του 1979. Στη Μ. Βρετανία κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου και στις ΗΠΑ στις 8 Δεκεμβρίου.

Έγινε 23 φορές πλατινένιο, ενώ παρέμεινε στους αμερικάνικους και βρετανικούς καταλόγους επιτυχιών για περισσότερο από 14 χρόνια.

Από τα 24 κομμάτια που περιέχει, ξεχώρισαν και τραγουδήθηκαν περισσότερο το «An other brick in the wall», το «Hey you» και το «Comfortably Numb».

Μία ροκ όπερα για την απομόνωση

Το “The Wall” αποτελεί μία ροκ όπερα που εξερευνά την εγκατάλειψη και την απομόνωση, η οποία αποτυπώνεται με έναν τοίχο. Τα τραγούδια δημιουργούν μία πλοκή που χτίζεται από τα γεγονότα της φανταστικής ζωής ενός αντιήρωα, με το όνομα Pink, ενός χαρακτήρα βασισκένου στον Syd Barret, καθώς και στον Ρότζερ Γουότερς, του οποίου ο πατέρας σκοτώθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και που οδηγεί τον Pink να χτίσει ένα «τείχος» γύρω του.

Ο Pink δέχεται το ράπισμα της κοινωνίας από τα νεανικά του χρόνια και ως αντίδραση σε αυτήν την καταπίεση, τόσο από το οικογενειακό, όσο και από το σχολικό του περιβάλλον δημιουργεί έναν δικό του φανταστικό κόσμο.

Από μικρός διδάσκεται τις δυσκολίες που μπορεί να κρύβονται σε μία φαινομενικά ήρεμη ζωή. Μεγαλώνοντας ξεκινάει να χτίζει ένα τείχος ανάμεσα στον εαυτό του και τον κόσμο, για να προστατευτεί από τον πόνο. Αντιμετωπίζει τη σκληρότητα ακόμα μέσα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι του, με τη σκληρή μητέρα του να έχει καθοριστικό ρόλο. 

Όλα αυτά τα τραύματα αποτελούν τα «τούβλα του τοίχου» (Bricks in the wall). Τελικά, γίνεται ροκ σταρ, ενώ οι σχέσεις του χαρακτηρίζονται από την αβεβαιότητα, ναρκωτικά και τις εκρήξεις βίας.

Γνωρίζει μία γυναίκα, την οποία παντρεύεται, αλλά σύντομα αρχίζει να εκδηλώνεται ο αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας του (“One Of My Turns”), που δημιουργήθηκε από την προβληματική παιδική του ηλικία, αλλά και των καταχρήσεων.

Ο γάμος του δεν αντέχει (“Don’t Leave Me Now”) και όταν καταστρέφεται, το «χτίσιμο» του τοίχου τελειώνει, ολοκληρώνοντας την απομόνωσή του (“Goodbye Cruel World”) και απομακρύνοντάς τον από κάθε έννοια ανθρώπινης επαφής.

Αποκορύφωμα η παραίσθηση του Pink ότι είναι δικτάτορας και εμφανίζεται σε συναυλία παρόμοια με νεοναζιστικό συλλαλητήριο.

Γεμάτος τύψεις βάζει όρια στον εαυτό του (“Stop”) και τον βάζει σε μια εσωτερική δίκη (“Trial”), με τον εσωτερικό του κόσμο να τον οδηγεί να γκρεμίσει τον τοίχο (“Outside The Wall”).

Another Brick In The Wall: Μια τριλογια γροθια

Κάπου εδώ ξεκινάει η αλλόκοτη αυτή δομή του  “The Wall”. Μουσικά, το “Another Brick In The Wall, Part 1” ξεκινάει όπως ακριβώς τελειώνει το “The Thin Ice” και αρχίζει να ξετυλίγει την πικρία του πρωταγωνιστή για τον χαμό του πατέρα του και όσα του άφησε πίσω. Κι έτσι αναπτύσσει ένα επίπεδο απόγνωσης.

Daddy, what else did you leave for me? / Daddy, what’d ya leave behind for me («Μπαμπά, τι άλλο άφησες για μένα; Μπαμπά, τι άφησες πίσω από μένα;»)

Μέχρι που φτάνουμε στο “Another Brick in the Wall (Part 2)”  ένα κομμάτι που ξεχώριζε με διαφορα. Πρόκειται για μία σατιρική προσέγγιση πάνω στην παιδέια, μία δυνατή κραυγή διαμαρτυρίας κατά της οποιασδήποτε εξουσίας και αποτελεί ένα από τα διαχρονικά και πλέον επαναστατικά και αναγνωρίσιμα κομμάτια των Pink Floyd.

Ξεκινώντας εμφατικά με τους στίχους «We don’t need no education / We don’t need no thought control», κατακρίνει την ομογενοποιημένη σκέψη που πηγάζει από την λανθασμένη εκπαιδευτική διαδικασία, την καταπίεση που υφίστανται πολλές φορές οι μαθητές, ενώ το κομμάτι με την παιδική χορωδία προσδίδει ακόμα περισσότερο στην αίσθηση της πολυπόθητης αλλαγής, η οποία κρίνεται απαραίτητη.

Όπως έχει δηλώσει ο Ρότζερ Γουότερς, το κομμάτι αυτό έχει έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα.

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του “Αnother Brick In The Wall”, με διάρκεια 1′: 15” ο πρωταγωνιστής αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι του συμβαίνει.

Αναγνωρίζει πως ο μόνος υπεύθυνος για όλο αυτό που του συμβαίνει είναι εκείνος, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο μόνος που μπορεί να το αλλάξει.

Ηθικό δίδαγμα: Πάντα και για διάφορους λόγους θα δημιουργούνται «τοίχοι» και είναι στο χέρι μας να αγωνιζόμαστε διαρκώς για να τα γκρεμίζουμε.

Το άλμπουμ δεν άργησε να γίνει έμπνευση για τη μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη και έγινε ταινία τρία χρόνια μετά (1982)  σε σκηνοθεσία Άλαν Πάρκερ, με του Μπομπ Γκέντολφ, Μπομπ Χόσκινς και Κριστίν Χαργκρίβς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Διαβάστε επίσης:

Μια τρυφερή ιστορία που φέρνει τη μαγεία των Χριστουγέννων ακόμα πιο νωρίς στο σπίτι μας! [5]

Η αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας είναι ανησυχητικό φαινόμενο – Αυτοί είναι οι δύο κίνδυνοι με τους οποίους συνδέεται [6]

Πώς θα ετοιμάσουμε ένα υπέροχο εορταστικό τραπέζι που δεν θα μας κοστίσει μια περιουσία [7]