Η ανισοσκελία αναφέρεται σε μια κατάσταση κατά την οποία τα πόδια ενός παιδιού έχουν διαφορετικό μήκος. Αυτό σημαίνει ότι το ένα πόδι μπορεί να είναι ελαφρώς πιο μακρύ ή πιο κοντό από το άλλο. Η ανισοσκελία μπορεί να είναι φυσιολογική και να εμφανίζεται σε πολλά παιδιά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, χωρίς να προκαλεί σοβαρά προβλήματα.
Συνήθως, η ανισοσκελία παρατηρείται στα βρέφη ή τα μικρά παιδιά και μπορεί να βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, καθώς το σώμα τους αναπτύσσεται.
Όταν ειναι παθολογική κατάσταση, διακρίνεται σε δυο τύπους, σύμφωνα με όσα μας λέειο κ. Μάνος Αρβανιτάκης
α) Ανατομική ανισοσκελία: Οφείλεται σε διαφορετικό μήκος των οστών των κάτω άκρων, είτε των μηριαίων, είτε των κνημών και των περονών. Μπορεί να δημιουργηθεί από κάταγμα, από χειρουργική επέμβαση, από λοίμωξη οστών ή από κάποια βλάβη κατά τη διάρκεια ανάπτυξης των οστών.
β) Λειτουργική ανισοσκελία: οφείλεται σε παθήσεις των μυών και νεύρων στη λεκάνη ή στους μηρούς. Αυτές οι βλάβες προκαλούν υπερτονία, δηλαδή αυξημένη σύσπαση των μυών της λεκάνης ή του μηρού, με αποτέλεσμα το ένα άκρο να κρατιέται ψηλοτερα από το δεύτερο και έτσι να φαίνεται βραχύτερο, χωρίς όμως να είναι. Αιτία γι αυτό είναι ο πρηνισμός ή ο υπτιασμός του ενός ποδιού σε σχέση με το άλλο, η δυσκολία στην απαγωγή και προσαγωγή του ενός κάτω άκρου.
Η ανισοσκελία αν δεν υπερβαίνει το 1 εκατοστό θεωρείται μικρού βαθμού και αντιμετωπίζεται πιο εύκολα σε σχέση με μεγαλύτερη διαφορά. Το 90% των ατόμων έχει κατά μέσο όρο διαφορά 5,2 χιλιοστά μεταξύ των δύο άκρων. Συνήθως το δεξί άκρο είναι βραχύτερο από το αριστερό.
Συμπτώματα
Η ανισοσκελία προκαλεί αλλαγές στην εμβιομηχανική του ποδός, με αποτέλεσμα να αλλάζει η λειτουργία του σώματος και να προκαλούνται ενοχλήσεις στη μέση, τα ισχία, τα γόνατα αλλά και στο πάνω μέρος του σώματος δηλαδή στη σπονδυλική στήλη, η οποία μπορεί να εμφανίσει σκολίωση μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού. Επίσης, η λεκάνη μπορεί να επιβαρυνθεί παίρνοντας κλίση προς την πλευρά του βραχύτερου κάτω άκρου.
Το συχνότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος στη μέση. Όμως μπορεί να υπάρξει ενόχληση και στη λαγόνιο χώρα, στον ψοΐτη μυ, στο ισχίο, στην επιγονατίδα, στο μηρό, την κνήμη αλλά και στα μετατάρσια.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται από ειδικό με βάση την αξονομέτρηση. Οι απεικονιστικές μέθοδοι (ακτινογραφία) είναι σημαντικές, ώστε να καθοριστεί ακριβώς ο βαθμός της ανισοσκελίας.
Θεραπεία
Το είδος της θεραπείας αποφασίζεται αφού βρεθεί η αιτιολογία της ανισοσκελίας, ανατομική ή λειτουργική. Η ήπια ανισοσκελία αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιτυχία με εξατομικευμένα ορθωτικά πέλματα, τα οποία κατασκευάζονται από ειδικό ποδίατρο με βάση το αποτέλεσμα του πελματογραφήματος. Το δυναμικό και στατικό πελματογράφημα δίνει πληροφορίες για τη μηχανική του ποδιού, για τις πιέσεις που εξασκούνται στο πέλμα.
Σε περιπτώσεις μεγαλύτερης ανισοσκελίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ειδικό ανατομικό υπόδημα. Αν η ανισοσκελία είναι ακόμα μεγαλύτερη θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από ορθοπεδικό χειρουργό με επιμήκυνση οστού.
