Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά ακούμε για περιστατικά με σκύλους που επιτίθενται σε ανθρώπους και, κυρίως, σε παιδιά.
Πιο πρόσφατο, γνωστό περιστατικό στην χώρα μας, αυτό της Κυριακής του Πάσχα, όπου ένας σκύλος δάγκωσε ένα 6χρονο αγόρι [2] με αποτέλεσμα εκείνο να μεταφερθεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου και να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.
Στο άρθρο αυτό δεν θα ασχοληθούμε με το ποιος φταίει και γιατί, αλλά με το τι γίνεται μετά όσον αφορά στο παιδί που πληγώθηκε.
Πότε πρέπει να μεταφέρεται στο νοσοκομείο και τι πρέπει να κάνει ο γονέας για να βοηθήσει το παιδί του μετά το ατύχημα;
Ο παιδίατρος κ. Ηλίας Γ. Χαραμαράς [3], απαντά στα ερωτήματά μας και συμβουλεύει τους γονείς για την αντίδρασή τους μετά από ένα τέτοιο ατύχημα.
“Αρχικά, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, ότι το δάγκωμα από κάποιο ζώο συγκαταλέγεται στα ατυχήματα [4]. Οι σκύλοι και, εν γένει τα ζώα, δεν επιτίθενται στον άνθρωπο παρά μόνο όταν νιώσουν πως απειλούνται. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν το παιδί τους βρίσκεται στο ίδιο περιβάλλον, ακόμα και με το κατοικίδιο ενός φίλου. Πριν αγγίξουμε το σκύλο πρέπει να τον αφήσουμε να μας μυρίσει, να καταλάβει και να νιώσει, ότι δεν απειλείται”.
Η πρόληψη είναι η πιο σημαντική
“Πριν προχωρήσουμε στο τι θα κάνει ο γονιός μετά το δάγκωμα, πρέπει να τονίσουμε, ότι η πρόληψη θα σώσει τα παιδιά από τέτοιου είδους ατυχήματα. Δεν αφήνουμε ποτέ ένα παιδί μόνο με ένα σκυλί που δεν γνωρίζει και, κυρίως, δεν αφήνουμε ποτέ τα νεογέννητα και τα μικρά μωρά μόνα στο ίδιο δωμάτιο, γιατί ο σκύλος μας ακόμα και άθελά του, πάνω στο παιχνίδι μπορεί να τραυματίσει το παιδί.
Αν, επίσης, βρεθούμε κοντά σε αδέσποτους σκύλους ή σε σκύλους που δεν μας γνωρίζουν κρατάμε το παιδί μας αγκαλιά. Οι σκύλοι επιτίθενται πιο εύκολα στα παιδιά, επειδή εκείνα βρίσκονται στο ύψος τους και χτυπούν πάντα σε ζωτικής φύσεως σημεία, όπως ο λαιμός.
Είμαστε, λοιπόν, πάντα επιφυλακτικοί, όταν ένα παιδί έρχεται σε επαφή με έναν σκύλο, γιατί δεν ξέρουμε πότε θα νιώσει ο τετράποδος φίλος μας, ότι απειλείται από το παιδί μας ή εμάς.
Η πρώτη κίνηση μετά το δάγκωμα
“Η γρήγορη αντίδρασή σας. Τα βακτήρια στο στόμα ενός σκύλου μπορεί να είναι πάρα πολλά, λόγω και των ωμών τροφών που, ίσως, καταναλώνει. Οπότε και το δάγκωμά του μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραίο (σηψαιμία, μολύνσεις, κ. ά). Αν ένα δάγκωμα αφήσει ανοιχτή πληγή, τότε πρέπει αμέσως να την ξεπλύνετε με νερό”.
Το επόμενο σημαντικό βήμα
“Ο σωστός καθαρισμός της πληγής. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω ρίχνουμε στο σημείο, άφθονο καθαρό νερό και με ένα αντισηπτικό υγρό, όπως οινόπνευμα, απολυμαίνουμε την πληγή. Με προσοχή καλύπτουμε το τραύμα για την αποφυγή επαφής με άλλα μικρόβια και αν υπάρχει αιμορραγία που δεν σταματά δένουμε την πληγή με επίδεσμο και γάζες, αλλά και το σημείο λίγο πάνω από αυτήν για να σταματήσουμε – όσο γίνεται – την έντονη ροή του αίματος”.
Πότε πρέπει να πάμε στον γιατρό
“Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να συμβουλευτούμε τον γιατρό μας. Να πάμε στο ιατρείο του ή, αν είναι δυνατόν, σε κάποιο νοσοκομείο ή ιατρικό κέντρο για να παρασχεθούν στο παιδί οι πρώτες βοήθειες. Ο γιατρός θα μας πει ποια αντιβίωση θα πάρει το παιδί και αν χρειάζεται να κάνει αντιτετανικό εμβόλιο ή να του χορηγηθεί αντιλυσσικός ορός. Πέρα από τον παιδίατρο που θα εξετάσει το παιδί, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει στο παιδί χειρουργική και πλαστική εκτίμηση. Είναι αρκετά δύσκολο ένας γονιός να καταλάβει το βάθος ενός δαγκώματος, οπότε όλα τα ενδεχόμενα πρέπει να έχουν καλυφθεί.
Πολύ σημαντικό για κάθε περίπτωση επίσκεψης στον γιατρό σας, είναι να πάρετε μαζί το βιβλιάριο του παιδιού. Έτσι θα ξέρετε και εσείς τι ακριβώς έχει γίνει, αλλά και ο γιατρός σας θα έχει ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό του παιδιού για να μπορεί να κινηθεί αναλόγως”.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να εξηγούμε στα παιδιά πώς να δρουν όταν βρίσκονται κοντά σε σκύλους, αλλά και να εκπαιδεύουμε πολύ καλά τους σκύλους μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι τα σκυλιά δεν επιτίθενται αν δεν νιώσουν απειλή και αν το κάνουν, επιτίθενται για να σκοτώσουν…